Pijn ter hoogte van de elleboog, die minder wordt als u uw arm ondersteunt. Bewegingen in de elleboog sterk beperkt (mede door de pijn). Zwelling en/of kraken ter hoogte van de elleboog. Blauwe plek (echymmose) ter hoogte van de elleboog.
U mag het verband zelf vervangen met een verband dat u bij de drogist kunt kopen. De breuk zit dicht bij het gewricht. Begin daarom met buigen en strekken van de elleboog zodra de pijn dat toelaat. Dat betekent dat u de elleboog kunt bewegen zolang u de pijn kunt verdragen.
U mag uw arm pas met kracht bewegen als de breuk al een beetje is vastgegroeid. Dit duurt meestal minimaal 6 weken. Daarna kunt u de kracht en de druk op uw schouder gaan uitbreiden. Ook de beweeglijkheid van uw schouder kan dan pas verder worden uitgebreid.
Symptomen. De symptomen van een elleboogkneuzing zijn een pijnlijke elleboog, met meestal na enige tijd een zwelling (vochtophoping) en een bloeduitstorting. De bloeduitstorting is zichtbaar als een donkerblauwe verkleuring van de elleboog zelf of het weefsel eromheen.
Vaak is belasten van de arm met kracht pas toegestaan als de breuk al enigszins is vastgegroeid, dit duurt in de regel minimaal zo'n 6 weken. Daarna kunt u pas de kracht en belasting gaan uitbreiden. Volledig normaal en pijnvrij gebruik van de elleboog zal meestal pas na 3-6 maanden worden bereikt.
De enige mogelijke therapie bij een volledige scheur is een operatie waarbij de pees wordt hersteld. Hoe sneller de pees hersteld wordt, hoe beter. Dan is het in de meerderheid van de gevallen mogelijk om de aanhechting van de pees direct te herstellen.
U voelt pijn op de plaats van de breuk, simpele bewegingen worden opeens moeilijk uitvoerbaar en er ontwikkelt zich een zwelling. Deze zwelling is het gevolg van een bloeduitstorting, die ontstaat bij een breuk. Soms kunt u een fractuur herkennen aan een krakend geluid, net nadat het bot gebroken is.
Bij een kneuzing ontstaat ook vaak een zwelling of een blauwe plek. Een kneuzing kan ook erg veel pijn doen, maar vaak zie je dat een kneuzing in een groter gebied pijnlijker is en bij een breuk de pijn met één vinger is aan te wijzen.
De termen kneuzing en verstuiking worden ten onrechte nogal eens door elkaar gebruikt. Een kneuzing is een beschadiging van het onderhuids weefsel door een val, slag of stoot (bijvoorbeeld van een hamer op de duim).
Door de val kunnen er scheurtjes in het kapsel en de banden rondom de elleboog ontstaan. In sommige gevallen kan zelfs de elleboog 'uit de kom' raken. Dit heet dan een luxatie. Er kan ook een breuk ontstaan in het bot of dat de banden rondom de elleboog helemaal afscheuren.
De voornaamste kenmerken van een gebroken elleboog zijn: Pijn ter hoogte van de elleboog, die minder wordt als u uw arm ondersteunt. Bewegingen in de elleboog sterk beperkt (mede door de pijn). Zwelling en/of kraken ter hoogte van de elleboog.
Alle breuken veroorzaken alle of sommige van deze soorten pijn. Direct nadat u een breuk hebt opgelopen, ervaart u acute pijn. Tijdens deze fase wordt vaak medicatie voorgeschreven om de ergste pijn te verminderen. De acute pijn neemt met de tijd af.
Bij sommige botbreuken is helemaal geen gips nodig. Deze breuken genezen vanzelf. Dit geldt bijvoorbeeld voor een breuk van het sleutelbeen.
Pijn in ellebogen is in veel gevallen altijd het gevolg van overbelasting. Het principe achter overbelasting is eenvoudig: als u wakker bent, maakt u de weefsels in de pezen, botten en spieren in uw elleboog deels kapot.
Klachten en symptomen
Pijn in de elleboog kan een symptoom zijn bij artrose. De pijnklachten bij artrose zijn vaak wisselend van dag tot dag. Vaak kunt u het gewricht beperkt buigen en/of strekken. Niet goed kunnen strekken is lmet name lastig bij het tillen van voorwerpen, zoals zware tassen.
Wat is een verstuiking? In tegenstelling tot een kneuzing heeft een verstuiking juist een inwendige oorzaak en kan het alleen ontstaan bij een gewricht. Door een verkeerde beweging met dit gewricht, zoals een pols, knie of enkel, worden de gewrichtsbanden of spieren overrekt en raken hierdoor beschadigd.
Koel de plek maximaal 20 minuten onder lauw, zacht stromend water of met ijs of een coldpack. Houd ijs of een coldpack niet rechtstreeks tegen de huid, maar wikkel het bijvoorbeeld in een schone theedoek. Hou op met koelen als de pijn erger wordt.
Een verzwikking heeft vaak ernstiger gevolgen dan een kneuzing. Nu zit er vocht in het gewricht. Een zwelling in het gewricht geeft door het bewegen meer pijn.
Anderzijds kan er een pathologie van het bot aanwezig zijn (bijvoorbeeld bij osteoporose of botmetastase), waardoor het bot zo broos wordt dat het breekt onder invloed van normale krachten zoals wandelen of rechtopstaan (pathologische fractuur). Een barst wordt technisch gezien als een breuk.
Een zware kneuzing is meestal binnen zes weken genezen. Indien u langer dan zes weken met een gekneusd lichaamsdeel rondloopt of het desbetreffende lichaamsdeel niet kunt bewegen, is het raadzaam om langs uw huisarts te gaan. De opgesomde symptomen kunnen namelijk ook op een botbreuk wijzen.
Het proces van breukgenezing (herstel van een botbreuk) duurt over het algemeen, onder normale omstandigheden ongeveer 6 tot 8 weken. Dit kan langer duren als het om een bot gaat dat een zwaar gewicht moet dragen. Ook bij oudere mensen duurt dit proces langer. Bij kinderen genezen botten juist vaak sneller.
Een gebroken bot kan uiteenlopen van een scheurtje in het bot tot een volledige verbrijzeling ervan. In alle gevallen hebt u pijn, ontstaat er een zwelling door de bloeduitstorting bij de breuk en zijn normale bewegingen vaak niet meer mogelijk.
Onderzoek en behandeling
U krijgt altijd eerst gips aan de bovenarm. Ook worden de zenuwen van de arm getest op uitval. Wanneer u zelf de arm nog kunt strekken en de breuk op de röntgenfoto nagenoeg perfect staat, kan de breuk alleen met gips worden behandeld. Dit neemt ongeveer vijf tot zes weken in beslag.
Botpijn komt voor als er uitzaaiingen zijn in een van de botten van het skelet. Botpijn wordt vaak omschreven als een diepe, doffe pijn (zoals groeipijn) die je niet echt kunt 'aanraken'. Tumoren en uitzaaiingen scheiden ook chemische stoffen af die soms ook rechtstreeks pijnzenuwen prikkelen en dus pijn veroorzaken.