Bij een hartritmestoornis klopt uw hart te snel, te langzaam of onregelmatig. U kunt daardoor bijvoorbeeld last hebben van hartkloppingen. Een hartritmestoornis is een verzamelnaam voor aandoeningen waarbij het hart niet goed samentrekt. Een gezond hart klopt altijd in een regelmatig ritme.
Sommige hartritmestoornissen zijn levensbedreigend.Andere zijn ongevaarlijk maar vooral vervelend door de klachten die de ritmestoornis met zich meebrengt. Om levensbedreigende situaties te voorkomen is het belangrijk vast te stellen om welk type hartritmestoornis het gaat.
Er zijn verschillende oorzaken voor hartritmestoornissen. Ze kunnen ontstaan door ouderdom, een hoge bloeddruk, een andere hartziekte, een operatie of door het eten of drinken van bepaalde producten. Soms kan de arts geen directe oorzaak vinden. Hartritmestoornissen komen vaker voor op oudere leeftijd.
Meer over hartritmestoornissen
Bij een te snel hartritme loopt uw hartslag in rust op tot meer dan 100 slagen per minuut. Het hart kan dan soms niet meer voldoende bloed rondpompen. Daardoor krijgen de organen, zoals hersenen, nieren, lever en de hartspier zelf te weinig zuurstof. Medische hulp is dan noodzakelijk.
De duur van het boezemfibrilleren
Hierbij is de ritmestoornis aanhoudend en kan alleen worden opgeheven door medicatie en/of cardioversie. Langdurig persisterend boezemfibrilleren, het boezemfibrilleren kan een jaar duren, maar het is nog mogelijk om het sinusritme te herstellen.
Atriumfibrilleren gaat in meer dan de helft van de gevallen vanzelf over, vaak binnen twee dagen. Bij een derde van de mensen duurt atriumfibrilleren langer dan twee dagen of komt het steeds terug. Het bloed in het hart kan daardoor wat trager gaan stromen.
Vaak stopt boezemfibrilleren spontaan, maar in veel gevallen komt het later weer terug. Boezemfibrilleren wordt meestal behandeld met medicijnen die het hartritme rustiger en regelmatiger maken.
Ventrikelfibrilleren of kamerfibrilleren is een ernstige hartritmestoornis. De hartkamers worden snel en chaotisch geprikkeld. Hierdoor trekken ze niet meer samen. Er wordt geen bloed meer rondgepompt en er ontstaat een hartstilstand.
De calciumblokkers verapamil en diltiazem regelen de hartslag en heffen verschillende stoornissen in het hartritme op. Hierdoor wordt de hartslag langzamer. Voorbeelden zijn diltiazem en verapamil.
Hevige of langdurige stress is een risicofactor voor hart- en vaatproblemen, zoals slagaderverkalking, hoge bloeddruk, vaatkramp, hartinfarct en hartritmestoornissen.
Ieder jaar, tijdens de week van het hartritme, worden mensen aangeraden hartritmestoornissen op te sporen, via een app op hun smartphone of bij een arts. Daarbij wordt geen leeftijdsgrens vermeld. Nochtans is dergelijke vroegtijdige opsporing weinig zinvol voor personen zonder klachten die jonger zijn dan 65 jaar.
We noemen dit anti-aritmica. Bekende voorbeelden van medicijnen bij ritmestoornissen zijn: bètablokkers: verlagen de hartslag en de bloeddruk en zorgen ervoor dat het het hart minder zuurstof nodig heeft. calciumblokkers: vertragen van het elektrisch signaal van het hart.
Een hartritmestoornis is in de meeste gevallen te herkennen op een ECG. Een voorbeeld van een hartritmestoornis is het hartblock. Een hartblock ontstaat als in het prikkelgeleidingssysteem de AV-knoop de elektrische prikkel niet meer geleidt van de boezems naar de kamers.
Bij ritmestoornissen klopt het hart te snel, te langzaam of onregelmatig. Dit vraagt meer inspanning van het hart. Bij langdurige ritmestoornissen, zoals boezemfibrilleren, kan dit leiden tot hartfalen.
Een van de mogelijkheden voor het onderzoeken van hartritmestoornissen is het maken van een ECG. ECG staat voor elektrocardiogram en is beter bekend als een hartfilmpje. Een ECG maken gaat met behulp van elektroden die op de huid worden geplakt. Deze elektroden registreren elektrische activiteit in het hart.
Er zijn veel verschillende soorten ritmestoornissen, maar de meest voorkomende zijn: Boezemfibrilleren. Boezemflutter.
1 - 2 jaar: 100 - 150. 2 - 5 jaar: 95 - 140. 5 - 12 jaar: 80 - 120. ouder dan 12 jaar: 60 - 100.
Tachycardie is een snel of onregelmatig hartritme, meestal meer dan 100 slagen per minuut, oplopend tot 400 slagen per minuut. Op deze hoge frequenties is het hart niet in staat op efficiënte wijze zuurstofrijk bloed naar uw lichaam te pompen.
Er zijn veel soorten medicijnen om hartritmestoornissen te behandelen. Ze zorgen ervoor dat de ritmestoornissen minder vaak optreden en minder heftig zijn. Ze genezen de ritmestoornissen niet. Daarom moet je ze vaak elke dag gebruiken.
3 van de 4 mensen met een hartaanval hebben een drukkend gevoel op de borst of pijn in de borst. Dit gaat niet weg bij rustig zitten of liggen. Het drukkende gevoel en de pijn zijn na 15 minuten nog niet weg. Mensen die ouder zijn dan 65 jaar hebben vaker geen drukkend gevoel op de borst of pijn in de borst.
Verbeter je ademhaling. Als je last van hartkloppingen hebt, haal je vaak veel te snel adem en is er sprake van hyperventilatie. Om meer controle te krijgen over die ademhaling is biofeedback of hartcoherentie training een praktische manier om controle te krijgen over je hartklachten.
Zeurderige vage klachten
Daar waar mannen opeens hevige pijn op de borst kunnen krijgen, voelen vrouwen zich bij hartklachten 'gewoon' niet echt goed. Ze voelen zich een beetje slap, zeurderig en moe. Ze hebben last van hartkloppingen, ervaren (extreme) vermoeidheid en slapen slecht.
Signalen. Een belangrijk signaal van een hartinfarct is een aanhoudende drukkende pijn midden op de borst. Deze beklemmende pijn op de borst gaat vaak samen met: uitstralende pijn naar de linker, soms de rechterarm of beide armen, maar ook naar de schouders, hals, kaak, schouderbladen of maagstreek.
Bij angina pectoris heb je pijn op de borst of hartkramp. De pijn treedt op als de hartspier te weinig zuurstof krijgt. In het begin merk je dit alleen als het hart harder moet werken, zoals bij inspanning. Later kun je er ook last van krijgen in andere situaties.