Vanaf 1803 kreeg Napoleon daardoor steeds meer vijanden. Engeland was de eerste die het bondgenootschap opzegde, daarna sloten Rusland, Zweden, het Heilige Roomse Rijk, Oostenrijk en Napels zich hierbij aan en samen verklaarden ze Frankrijk de oorlog.
De coalitietroepen van de Napoleontische oorlogen bestonden uit de vijanden van Napoleon Bonaparte: het Verenigd Koninkrijk, het Oostenrijkse Keizerrijk, het Koninkrijk Pruisen, het Koninkrijk Spanje, het Koninkrijk Napels, het Koninkrijk Sicilië, het Koninkrijk Sardinië, de Nederlandse Republiek, het Russische Rijk, het Ottomaanse Rijk, het Koninkrijk Portugal, het Koninkrijk Zweden, ...
Hij heeft ruim drie miljoen doden op zijn geweten, maar wordt nog altijd vereerd: Napoleon Bonaparte. Volgend jaar is het 200 jaar geleden dat hij bij Waterloo zijn laatste en beroemdste nederlaag leed.
Napoleon Bonaparte werd hier definitief verslagen door een coalitie van enerzijds Britse, Nederlandse en Hannoverse eenheden onder opperbevel van Wellington en anderzijds een Pruisisch leger onder commando van maarschalk von Blücher.
Vanaf 1803 kreeg Napoleon daardoor steeds meer vijanden. Engeland was de eerste die het bondgenootschap opzegde, daarna sloten Rusland, Zweden, het Heilige Roomse Rijk, Oostenrijk en Napels zich hierbij aan en samen verklaarden ze Frankrijk de oorlog.
Britse motieven
Groot-Brittannië beëindigde de ongemakkelijke wapenstilstand die was ontstaan door het Verdrag van Amiens toen het in mei 1803 de oorlog verklaarde aan Frankrijk . De Britten raakten steeds bozer over Napoleons herschikking van het internationale systeem in West-Europa , met name in Zwitserland, Duitsland, Italië en Nederland.
Napoleon wist Moskou uiteindelijk in te nemen, maar besloot zich terug te trekken. De Russen hadden hem namelijk in de val gelokt. Napoleon werd uiteindelijk verslagen in de Slag bij Leipzig en verbannen naar het Italiaanse eiland Elba. In Rusland wordt de invasie vaak de Grote Vaderlandse Oorlog van 1812 genoemd.
Maar hij heeft ook veel kwaad gedaan. Napoleon heeft duizenden soldaten de dood in gejaagd, omdat hij zoveel oorlogen heeft gevoerd tegen allerlei landen. Hij wilde alle macht, in Frankrijk en later in Europa, ook al kostte dat het leven van duizenden soldaten.
Napoleon II
Was niet daadwerkelijk keizer der Fransen. Hij werd door zijn vader benoemd tot keizer. Hij voerde de titel keizer van 22 juni 1815 tot gedwongen troonsafstand op 7 juli. De Franse Kamers besloten op 8 juli om Lodewijk XVIII opnieuw te benoemen tot koning van Frankrijk.
Napoleon Bonaparte overleed op 5 mei 1821 op 51-jarige leeftijd. Zijn laatste woorden zouden zijn geweest: "Frankrijk, leger, hoofd van het leger, Joséphine." Het lichaam van Napoleon werd onderzocht door zijn lijfarts François Carlo Antommarchi en men maakte een dodenmasker.
Inmiddels weten we dat Napoleon helemaal niet zo klein was: 1,67 of 1,68 meter. Dat is niet ondermaats vergeleken met de gemiddelde negentiende-eeuwse lengte van 1,69 meter.
Hij abdiceerde opnieuw, gaf zich over aan de Britten en werd naar naar Sint-Helena verbannen. Volgens een autopsie stierf hij er aan maagkanker.
In 1795 ontmoette Marie-Rose Napoleon, die op het eerste gezicht meteen verliefd werd op haar. Napoleon noemde Marie-Rose al spoedig Joséphine, omdat hij dat romantischer vond klinken. Bij Joséphine was geen sprake van liefde op het eerste gezicht, maar die zou in de loop der jaren groeien.
Terwijl militaire doden steevast worden geschat op tussen de 2,5 miljoen en 3,5 miljoen, variëren de burgerdoden van 750.000 tot 3 miljoen. Gegeven de bovenstaande schattingen van militaire en burgerdoden, ligt het totale dodental tussen de 3.250.000 en 6.500.000.
En toch heeft vrijwel iedere historicus sinds 1815 ondubbelzinnig verklaard dat de slag werd gewonnen door de legers van de hertog van Wellington en zijn Pruisische bondgenoot generaal Gebhard Blücher , en dat de nederlaag van Frankrijk bij Waterloo feitelijk het einde betekende van Napoleons heerschappij als keizer.
Napoleon greep in 1799 de macht in Frankrijk. Op korte tijd had hij bijna heel Europa in zijn macht. Hij kroonde zichzelf keizer en creëerde een vergoddelijking van zichzelf door de juiste propaganda. Zo kreeg hij een heldenstatus terwijl hij eigenlijk een imperialistische veroveraar was.
De slag bij Leipzig markeerde het begin van het einde van Napoleons heerschappij. In 1814 werd hij gedwongen afstand te doen van de troon en verbannen naar het Italiaanse eiland Elba. In 1815 deed hij nog een poging om zijn eer te herstellen, maar werd hij definitief verslagen bij Waterloo.
“Ik trof [Napoleon] aan met een aanzienlijke mate van koorts, zijn gelaatsuitdrukking vertoonde bezorgdheid en was duidelijk die van een man die ernstige lichamelijke pijnen ervoer,” merkte O'Meara op.
Hij besefte dat Napoleons sentiment nooit de overhand had gekregen op zijn verstand, dat hij zijn voorgestelde 'grote onderneming' eigenlijk nooit serieus had genomen en dat hij deze alleen had gebruikt om de tsaar bezig te houden terwijl hij zijn eigen macht in Centraal-Europa consolideerde .
De cijfers lopen uiteen (Napoleon vocht nogal veel), maar volgens de Britse historicus David Chandler won Napoleon 28 van zijn 34 grote oorlogen.
Rusland was in oorlog met de Franse Republiek onder leiding van de op Corsica geboren Eerste Consul Napoleon Bonaparte . Nadat hij keizer was geworden, versloeg Napoleon Rusland bij Austerlitz in 1805, Eylau en Friedland in 1807.
Napoleon wordt verbannen, naar Elba. Maar hij ontsnapt en is binnen 100 dagen weer aan de macht in Frankrijk. In 1815 wordt hij bij Waterloo definitief verslagen. De Engelsen brengen hem naar het afgelegen eilandje Sint Helena, waar hij uiteindelijk in 1821 sterft, op 51-jarige leeftijd.
Niettemin heerste er sinds Napoleon I over het algemeen vrede en werden er in 1904 formeel vriendschappelijke betrekkingen tussen de twee landen bekrachtigd met de Entente Cordiale. De Britten en Fransen werkten samen tegen Duitsland in zowel de Eerste als de Tweede Wereldoorlog. In het laatstgenoemde conflict hielpen de Britse legers bij de bevrijding van het bezette Frankrijk.
Na zijn verheffing tot keizer bleef Napoleon zegevieren over de coalitie van Europese landen die hem de oorlog verklaarden en aan wie hij op zijn beurt de oorlog verklaarde . Deze Napoleontische oorlogen (van 1803-1814) waren aanvankelijk briljant succesvol en zagen Napoleon het grootste deel van Europa veroveren, maar werden door hoogmoed ten onder gebracht.