Na deze historische inleiding wordt bijna schoorvoetend gesteld dat het alevitisme een islamitische stroming is, om onmiddellijk daarna het belang van de profeet Mohammed te relativeren: slechts via zijn neef Ali komen wij tot de diepere, goddelijke waarheid.
De alevitische geloofsbelijdenis verschilt sterk van die van de soennitische meerderheid in Turkije. Zo doen de alevieten doorgaans niet aan de ramadan, gaan ze niet op pelgrimstocht naar Mekka en bidden ze niet in de moskee, maar in de cemevi. Mannen en vrouwen bidden samen in plaats van gescheiden.
Alevieten zijn de grootste religieuze minderheid in Turkije. Hun daadwerkelijke omvang is niet bekend; schattingen variëren van tien tot veertig procent van de totale Turkse bevolking.
Volgens de Alawieten incarneert God steeds in andere personen. Om die reden vinden ze ook Jezus een figuur van grote betekenis. Hun interpretatie van de Koran is spiritueler dan die van andere moslims. Het goddelijke zoeken zij ook nadrukkelijk in de mens.
Alevieten vormen de een-na-grootste religieuze stroming in de Turkse gemeenschap in Nederland. Naar schatting wonen hier 80.000 alevieten. In Turkije zijn ze lang vervolgd. Ze vormen er, met zo'n zestien miljoen aanhangers, een vijfde deel van de bevolking.
Zij gaan het vaakst naar de moskee, bidden meestal vijf keer per dag en vrouwen dragen het vaakst een hoofddoek.
Belangrijkste uitgangspunten van het soefisme
Men streefde naar onder meer spirituele beleving en kennisvergaring (gnosis), eenheidsbeleving, ideeën over een transcendente God en anti-materialisme.
Soennitische moslims volgen de traditie die gebaseerd is op het leven van de profeet van de islam, Mohammed. De Hadith, een verzameling overleveringen van het spreken en handelen van de profeet, heeft naast het heilige boek van de moslims, de koran, groot gezag voor soennieten.
Salafisme (ook wel gespeld als salafiyyah of selefie, ook salafibeweging) is een fundamentalistische soennitische stroming binnen de islam. Het woord is afgeleid van het Arabische woord salaf (سلف), dat "voorouders", "voorganger", "vroegere generatie" betekent.
Embed. Vijf leefregels zijn voor moslims erg belangrijk. Ze proberen zich in het dagelijks leven aan deze Vijf Zuilen te houden: geloven in Allah, bidden, liefdadigheid, vasten en: bedevaart naar Mekka. Bij de islam is heel duidelijk omschreven wat je moet doen om een goede gelovige te zijn.
' 'Moge Allah je beloning vermeerderen, de rouwperiode vergemakkelijken en de overledene vergeven. ' 'Inna Lillahi wa inna ilayhi raji'un. ' 'Wij behoren tot Allah en tot Hem zullen we terug keren.
Volgens Vali Nasr, auteur van The Shia Revival (2006), zijn tien tot vijftien procent van de moslims wereldwijd sjiieten of tussen de 130 en 200 miljoen mensen, maar in het islamitische hartland tussen Libanon en Pakistan leven grosso modo evenveel sjiieten als soennieten, en rond de geostrategisch gevoelige regio van ...
Begrafenis in het land van herkomst
Moslims kiezen er in veel gevallen voor om de uitvaart in het land van herkomst te laten plaatsvinden, bijvoorbeeld Turkije of Marokko. Dit komt omdat graven in Islamitische landen nooit worden geruimd. In Nederland is de regel dat het graf na 10 of 20 jaar wordt geruimd.
Iran is het enige land dat vrijwel geheel sjiitisch is. Irak heeft een sjiitische meerderheid. Daarnaast zijn er grote sjiitische minderheden in Syrië, Libanon, Turkije (de alevieten) en op het Arabische schiereiland. Vanaf dit moment kreeg de verdeeldheid tussen de moslims een ideologische lading.
De Druzen vormen een vrij onbekende etnisch-religieuze groep in het Midden-Oosten. Er leven in totaal ongeveer 600.000 Druzen in het noorden van Israël zoals Carmel en de Golan, Libanon, Jordanië en Syrië.
Asjoera wordt dan ook gevierd op de tiende dag van de maand muharram, de eerste maand van de islamitische kalender. Dit is de eerste vastendag in de islam die door Mohammed was ingesteld nog vóór de ramadan.
Het woord wordt vaak vertaald als "islamitische wet", maar ook dat is niet zo accuraat. De sharia is namelijk geen wet, maar een complex rechtssysteem dat religieuze maar ook maatschappelijke verhoudingen regelt. Maar het is ook een rechtssysteem dat veel aan de interpretatie overlaat.
Jihad is een bekend begrip uit de islam en betekent letterlijk 'strijd'. Het woord wordt vaak gebruik als de benaming voor de gewapende strijd voor de bescherming en verspreiding van het geloof. Binnen de islam wordt onderscheid gemaakt tussen een innerlijke en uiterlijke jihad.
Sjiieten zien hun ayatollahs als reflecties van god op aarde. Voor sommige soennieten is dit regelrechte ketterij. - De meeste sjiieten geloven dat op een dag de twaalfde imam (de Mehdi) zal verschijnen om het goddelijke plan te volbrengen. Ook herdenken ze jaarlijks de Asjoera, de dood van Hussein bij Karbala.
De islam kent twee grote stromingen: het soennisme en het sjiisme . Deze verschillende stromingen zijn ontstaan door onenigheid over de opvolging van de profeet. Volgens soennieten hoeft er geen bloedlijn te zijn van Mohammed naar de opvolger en volgens de sjiieten wel.
Sinds 2011 kan dat. Voor Khouloud en Nidal is het een principezaak.
De soennieten en de sjiieten raakten verdeeld toen de profeet Mohammed in 632 overleed. De soennieten meenden dat de meest bekwame man onder de volgelingen van Mohammed hen moest leiden, de sjiieten vonden dat zijn schoonzoon en neef Ali dat moest doen. echter als de rechtmatige erfgenamen van de islam.
Centraal in het Soefisme staat de vrijheid om je eigen weg te vinden. Niet van het leven afgekeerd, want juist de obstakels die je moet overwinnen om in deze wereld je idealen te bereiken – welke dat ook zijn – bieden je de kans je bewustzijn te ontwikkelen en te leren je hart te openen.
In de islamitische wereld is de 'jihad al-nafs', de inspanning tegen de aardse driften, een actueel begrip. Vooral binnen het soefisme, de mystieke tak van de islam, bewandelen moslims deze weg op zoek naar God.
Het soefisme vindt zijn oorsprong in de mystieke groeperingen (soefisme) die in de 9e eeuw binnen de islam opkwamen. De ordes die in die tijd ontstonden richtten zich op de essentie van religie die, volgens hun opvatting, in alle godsdiensten dezelfde is.