De hoofdregel van het bewijsrecht is eenvoudig: wie zich beroept op rechtsgevolgen van gestelde feiten of rechten moet die feiten of rechten bewijzen (bewijslast). Lukt dat niet, dan worden de effecten van het bewijsrisico ondervonden: de rechter wijst de vordering af.
Bewijslast volgens de wet
Als een partij derhalve stelt dat bepaalde feiten en omstandigheden zich hebben voorgedaan en op grond daarvan een vordering instelt, dan zal die partij de juistheid van die feiten en omstandigheden moeten bewijzen. Met andere woorden; die partij draagt de bewijslast.
U kent vast wel het mantra “wie stelt, bewijst”. Dat mantra geeft de hoofdregel in het civiele bewijsrecht weer. Namelijk: degene die zich op de rechtsgevolgen van een bepaalde stelling beroept, draagt de bewijslast van juistheid van die stelling.
Wie eist, bewijst. Als een slachtoffer stelt dat de tegenpartij aansprakelijk is voor zijn letselschade door een ongeval, dan zal het slachtoffer moeten bewijzen dat de tegenpartij onrechtmatig heeft gehandeld. Ook zal het slachtoffer moeten bewijzen dat hij door het ongeval schade heeft.
artikel 1315 BW: Hij die de uitvoering van een verbintenis vordert (de schuldeiser), moet daarvan het bestaan bewijzen en hij die beweert bevrijd (de schuldenaar) te zijn, moet het bewijs leveren van de betaling of van het feit dat het tenietgaan van zijn verbintenis heeft teweeggebracht.
150 Rv (Wie stelt moet bewijzen) De partij die zich beroept op rechtsgevolgen van door haar gestelde feiten of rechten, draagt de bewijslast van die feiten of rechten, tenzij uit enige bijzondere regel of uit de eisen van redelijkheid en billijkheid een andere verdeling van de bewijslast voortvloeit.
De hoofdregel van het bewijsrecht is eenvoudig: wie zich beroept op rechtsgevolgen van gestelde feiten of rechten moet die feiten of rechten bewijzen (bewijslast). Lukt dat niet, dan worden de effecten van het bewijsrisico ondervonden: de rechter wijst de vordering af.
Bewijs van schade
Om de schadevergoeding te bewijzen, moet u doorgaans documentatie overleggen, zoals bonnetjes, getuigenissen van de eiser of andere getuigen over de impact van het onrechtmatige gedrag op het leven van de eiser en in sommige gevallen ook getuigenverklaringen van deskundigen .
Stellen en bewijzen
Wanneer de wederpartij meent dat deze vordering al is voldaan, dan moet de wederpartij dit bewijzen. Wanneer de wederpartij hetgeen de eiser stelt niet of niet voldoende betwist, dan zal een rechter vaststellen dat deze stelling juist is. De stelling staat dan vast en nader bewijs is niet nodig.
Bewijs is in het strafrecht de informatie die aantoont dat de verdachte datgene heeft gedaan waarvan hij beschuldigd wordt. De beschuldiging staat normaal gesproken in de tenlastelegging, opgesteld door de Officier van Justitie als vertegenwoordiger van de staat.
Het wettelijk vermoeden dat een wet met bepaalde rechtshandelingen of feiten verbindt, wijzigt het voorwerp van het bewijs of stelt, in voorkomend geval, degene ten voordele van wie het bestaat, ervan vrij het bewijs ervan te leveren.
Bij verkeersongevallen geldt de hoofdregel dat de degene die schade claimt, zal moeten bewijzen dat de andere partij een of meer fouten heeft gemaakt of om een andere reden verplicht is om de schade te vergoeden. De bewijslast rust dus in principe op degene die schade gecompenseerd wil krijgen.
Wie stelt, bewijst
Wie moet dan wat bewijzen? Ook bij belastingzaken geldt de regel: 'wie stelt, moet bewijs leveren'. Dat betekent dat wanneer een aftrekpost het inkomen verlaagt (zoals hypotheekrente), u dat moet bewijzen. En omgekeerd: wij moeten bewijzen dat u meer inkomsten hebt ontvangen dan u hebt aangegeven.
De bewijslast kan worden omgekeerd indien: informatiebeschikking is opgelegd (en onherroepelijk geworden) u heeft niet de vereiste aangifte gedaan (vragen zijn onjuist beantwoord of niet beantwoord) de inspecteur heeft u uitnodigt (of aangemaand) om aangifte te doen en u doet dit niet.
De beste manier om een tegenpartij te dwingen uw schade te betalen, is misschien wel het inschakelen van een letselschade advocaat. Juridische hulp bij letselschade is kosteloos. Naast juridische bijstand is ook bewijs belangrijk als de tegenpartij schade niet wil betalen.
Bij het berekenen van de daadwerkelijke schade kijken rechtbanken vaak naar de reële marktwaarde van de verwoeste/beschadigde eigendommen, het verlies aan inkomsten/inkomsten en de noodzakelijk gemaakte kosten .
Identiteit veroorzaker schade achterhalen
Het Waarborgfonds vergoedt alleen schade als u moeite doet om er achter te komen wie de dader is. Bijvoorbeeld met een politieaangifte, een buurtonderzoek of een advertentie. Deze acties moet u binnen 14 dagen uitvoeren.
Je kunt de leugen melden aan de rechtbank, en afhankelijk van de ernst en het belang van de leugen kan de tegenpartij vervolgd worden voor meineed. Sancties en straffen: De rechter kan, indien de leugen bewezen wordt, sancties of straffen opleggen aan de tegenpartij.
Niet verhaalbare schade is schade waarbij de tegenpartij niet aansprakelijk is, of waar de tegenpartij niet bekend is. Dan is je eigen risico van toepassing. Het kan natuurlijk zijn dat de schuldige van je schade nog niet duidelijk is.
Causaal verband
Om het causale verband te bewijzen, is medisch bewijs vaak van groot belang. Medische rapporten en verklaringen van artsen kunnen helpen bij het vaststellen van de relatie tussen het letsel en de handelingen van de tegenpartij.
Een direct (of rechtstreeks) bewijs betreft een bewijs van een feit dat voor de beoogde juridische kwalificatie in aanmerking komt.
Maar wat is dat aannemelijk maken? Uit de fiscale literatuur volgt dat 'aannemelijk maken' betekent: bewijs waar ruimte voor twijfel is. Dit is anders in de situatie dat de bewijslast is omgekeerd of verzwaard en een belastingplichtige moet 'doen blijken' dat een stelling juist is.
In het Nederlandse rechtssysteem rust de bewijslast in een civiele procedure volgens de hoofdregel op de partij die een bepaald rechtsgevolg wil bewerkstelligen. Deze partij moet de feiten stellen en, indien deze voldoende betwist worden, ook bewijzen. Er zijn echter uitzonderingen op deze hoofdregel.