Als u zelf niet meer kunt beslissen over uw medische behandeling, kijkt de arts eerst of u een wilsverklaring heeft geschreven. Hierin staat wat er moet gebeuren in zo'n situatie. Er staat ook of u iemand die namens u praat, heeft aangewezen. Als dit niet zo is, dan vraagt de arts uw naasten om te beslissen.
De behandelend (huis)arts die kennis heeft van het dossier van de patiënt beslist over de zinvolheid van de reanimatie.
De arts bespreekt dit met u en uw naasten. Het besluit om niet te reanimeren is in al deze gevallen een medische beslissing, die de arts zelf mag nemen. Ook als u en/of uw familie andere wensen heeft. Meestal overlegt de arts hierover vooraf met collega's.
Als u tijdig spreekt over behandelbeperkingen en dus ook wel of niet reanimeren, heeft u meestal de tijd om er goed over na te denken. U bepaalt zelf wat u een geschikt moment vindt. Maar ook uw huisarts kan het initiatief nemen om met u over behandelbeperkingen te praten.
Ben je verplicht te reanimeren? Kort door de bocht gezegd, nee, je bent niet verplicht iemand te reanimeren.
Niet-professionele zorgverleners zijn niet verplicht te stoppen met reanimeren, maar zij zijn ook niet verplicht om (door) te gaan met reanimeren als zij een niet-reanimerenpenning aantreffen. Zij mogen zelf beslissen, totdat een professionele zorgverlener ter plaatste is.
Maar een patiënt kan een arts niet verplichten om wél te reanimeren – in een medisch gezien zinloze situatie mag de arts dat weigeren, ook als de patiënt had aangegeven gereanimeerd te willen worden.
Als u zelf niet meer kunt beslissen over uw medische behandeling, kijkt de arts eerst of u een wilsverklaring heeft geschreven. Hierin staat wat er moet gebeuren in zo'n situatie. Er staat ook of u iemand die namens u praat, heeft aangewezen. Als dit niet zo is, dan vraagt de arts uw naasten om te beslissen.
Binnen de ambulancewereld geldt dat, wanneer iemand niet conform het protocol werkt, hij in beginsel strafbaar is. Die strafbaarheid geldt niet wanneer diegene duidelijk kan motiveren waarom er afgeweken is van het protocol. In beginsel wordt er door een ambulancehulpverlener dan ook altijd gestart met reanimatie.
U kunt in een wilsverklaring opschrijven wanneer u geen medische handelingen wilt. Bijvoorbeeld als u dit niet zelf kunt zeggen omdat u in coma ligt. Een arts moet dan doen wat u heeft opgeschreven.
Als u niet gereanimeerd wordt, overlijdt u bij een hartstilstand meestal binnen 10 minuten zonder daarvan iets te merken. Met reanimatie is er een kleine kans dat u overleeft. Hoe eerder gestart wordt met reanimeren, hoe groter de kans dat u overleeft.
Het is volgens de islamitische principes geen verplichting om te reanimeren bij hartstilstand, maar het is uiteraard goed dat de artsen hun best doen iemands leven te redden.
In elk geval dienen de verpleegkundigen in een vroeg stadium in het besluitvormingsproces te worden betrokken, als zij niet zelf al met de behandelend arts hierover gesproken hebben. Tijdens dit voorbereidende gesprek dient de medische en de relevante niet-medische informatie te worden besproken.
Volgens de Wet mag een arts niet 'medisch zinloos handelen'. Daarmee wordt bedoeld dat wanneer iemand ongeneeslijk ziek is of te zwak en te broos om een bepaalde handeling te verdragen, de arts deze behandeling niet meer mag uitvoeren. Reanimeren gebeurt dus alleen als het kans van slagen heeft.
Wie bepaalt of iemand wilsonbekwaam is? Het uitgangspunt is dus dat je zelf beslist. De hulpverlener moet bij elke beslissing opnieuw beoordelen of je zelf bewust kunt kiezen. Zo ja, dan is de keuze aan jou.
Met het verzoekschrift vragen we hem om een beslissing te nemen over de opname. Als de rechter beslist dat opname met een rechterlijke machtiging nodig is, kan uw familielid opgenomen worden. Soms besluit de rechter dat een opname niet nodig is.
Iedereen die in het ziekenhuis een hart- en ademstilstand krijgt, wordt gereanimeerd. Maar soms kan ervoor gekozen worden om niet te reanimeren. Deze keuze kan door uzelf, door uw arts of door jullie samen worden gemaakt.
Hoewel het relatief eenvoudig is om reanimatie toe te passen op de plaats van het ongeval, is het vrij moeilijk om reanimatie toe te passen in een rijdende ambulance tijdens transport . De plotselinge versnellingen, vertragingen en centrifugale krachten in rijdende ambulances zijn de factoren die het voor paramedici moeilijk maken om reanimatie uit te voeren.
Tijdens de eerste minuten van hartstilstand (van cardiale oorzaak) is er voldoende zuurstofreserve in het lichaam. Daardoor is het te verdedigen om zich te concentreren op goede (en continue) hartmassage, zonder beademen.
Iedereen is in principe wilsbekwaam, totdat het tegendeel bewezen is. Iemand is wilsonbekwaam als hij de informatie van de arts niet (meer) kan begrijpen en afwegen, niet begrijpt wat de gevolgen van zijn besluit zijn en/of geen besluit kan nemen.
Mentorschap: als iemand niet kan beslissen over persoonlijke (niet-financiële) zaken, als verzorging, verpleging, behandeling en begeleiding.
Na het verkrijgen van de schriftelijke afwijzing, kan er een klacht worden ingediend.Dat kan bij verschillende (hulp)organisaties: de Inspectie voor de Gezondheidszorg, Dokters van de Wereld of het Meldpunt Discriminatie.
De Good Samaritan Law in alle staten beschermt mensen die reanimatie uitvoeren of een Automatische Externe Defibrillator gebruiken (met beperkingen). In Minnesota is het niet verlenen van spoedeisende hulp een aanstootgevende daad van een misdrijf , terwijl u in Vermont in dit geval een boete van $ 100 kunt krijgen.
Het duurt slechts enkele minuten en doet geen pijn.
Iemand met dementie kan ook om euthanasie vragen. Dit staat in de wet.