Kunt u niet meer zelf beslissen, dan beslist uw vertegenwoordiger zoals u dat zou willen. Hij is wettelijk verplicht om als goed vertegenwoordiger te handelen. Doet hij dit niet, dan kan de hulpverlener in uw belang anders besluiten of een andere vertegenwoordiger aanwijzen.
Als u zelf niet meer kunt beslissen over uw medische behandeling, kijkt de arts eerst of u een wilsverklaring heeft geschreven. Hierin staat wat er moet gebeuren in zo'n situatie. Er staat ook of u iemand die namens u praat, heeft aangewezen. Als dit niet zo is, dan vraagt de arts uw naasten om te beslissen.
Als iemand wilsonbekwaam is (geworden), vraagt de arts aan een vertegenwoordiger van de patiënt om beslissingen te nemen. De patiënt kan daar van tevoren iemand voor aanwijzen. Heeft iemand dat niet gedaan, dan is een familielid de wettelijk vertegenwoordiger. Bijvoorbeeld een echtgenoot, een ouder of een kind.
De arts heeft de verantwoordelijkheid en de kennis om een goede medische behandeling te geven. Hij kan je informatie geven over de vraag of een reanimatie in jouw situatie medisch gezien zinvol is of niet. Bij het nemen van een besluit over reanimatie weegt de visie van de arts zwaar.
Iemand is wilsonbekwaam als hij de informatie van de arts niet (meer) kan begrijpen en afwegen, niet begrijpt wat de gevolgen van zijn besluit zijn en/of geen besluit kan nemen. Wilsbekwaamheid is afhankelijk van de context en de vraag die gesteld wordt.
Wie stelt de onbekwaamheid vast? Afhankelijk van de keuze die gemaakt moet worden, stelt een professional de wilsonbekwaamheid of handelingsonbekwaamheid vast. Bij medische beslissingen is dat een arts of rechter, bij financiële handelingen is dat een notaris of kantonrechter.
De wetgever heeft bepaald dat de wilsbekwaamheid van een cliënt ter zake moet worden beoordeeld door een deskundige zorgverlener. Deze deskundige zorgverlener moet de beoordeling verrichten conform de gangbare richtlijnen(artikel 3 lid 2 Wzd).
Artsen mogen inderdaad weigeren om een patiënt te reanimeren, maar alleen wanneer zij inschatten dat reanimatie medisch gezien volstrekt zinloos is. In alle andere gevallen is een arts verplicht om een patiënt te reanimeren, tenzij de patiënt zelf heeft aangegeven dat niet te willen.
Verantwoordelijkheid arts
Bij elke behandeling blijft de arts verantwoordelijk en beslist of een bepaalde medische handeling nog zinvol is. Hij houdt hierbij rekening met de huidige stand van de medische wetenschap en de belasting voor de betrokken patiënt.
Wilsverklaring bespreken met arts
De arts weet dan precies wat u wilt. En hij kan vertellen wat hij voor u kan doen. Tips voor het gesprek met uw arts staan in de brochure Spreek op tijd over uw levenseinde. Vertel uw arts regelmatig dat uw wilsverklaring nog steeds klopt.
Kan iemand niet meer over zijn financiële en persoonlijke zaken beslissen? Of brengt hij de veiligheid van zichzelf of anderen in gevaar? Bijvoorbeeld door een psychiatrische aandoening of door drankmisbruik? Dan kunt u de rechter vragen die persoon onder curatele te stellen.
Wie is bevoegd om de wilsonbekwaamheid ter zake van de zorg te beoordelen? De Wzd (artikel 3 lid 2) bepaalt dat degene die de wilsonbekwaamheid van een cliënt beoordeelt daartoe deskundig moet zijn en daarbij overeenkomstig de gangbare richtlijnen te werk moet gaan.
U kunt in de wilsverklaring één of meer vertrouwenspersonen aanwijzen die, als het zover is, de behandelende arts op de hoogte brengen van de wil van de patiënt. De wilsverklaring moet worden gedateerd en ondertekend door de opsteller, de getuigen en de eventuele vertrouwenspersonen.
Je bent niet perse wilsonbekwaam, wanneer je bewust kiest om een advies van de dokter niet op te volgen. Belangrijk is dat je de informatie begrijpt en een overwogen keuze kunt maken. En dat je de gevolgen van je beslissing kunt beoordelen en overzien. Als je een bewuste beslissing kan nemen, ben je wilsbekwaam.
Of de gevolgen van uw beslissingen niet meer kunt overzien. Het is verstandig om in een levenstestament het een en ander vast te leggen over wat er gebeurt als u wilsonbekwaam wordt. U kunt bijvoorbeeld iemand een volmacht geven. Dit betekent dat u iemand aanwijst die beslissingen voor u mag nemen.
Ben je verplicht te reanimeren? Kort door de bocht gezegd, nee, je bent niet verplicht iemand te reanimeren. Waartoe je wel verplicht bent als burger, is hulp verlenen aan hen die dat nodig hebben. Dit kan ook zijn het bellen van het alarmnummer 112, of meer hulp regelen.
Als eenmaal de reanimatie is gestart, dan krijgen de organen in ieder geval weer een beetje zuurstof. Een reanimatie zelf kan dus zeker langer duren dan een paar minuten. Natuurlijk geldt ook hierbij dat hoe langer het duurt, hoe slechter de vooruitzichten zijn.
DNR0: de patiënt wordt indien nodig gereanimeerd en krijgt alle aangewezen behandelingen. DNR1: de patiënt wordt niet meer gereanimeerd. DNR2: bepaalde behandelingen worden niet meer opgestart, bijvoorbeeld kunstmatige beademing of een opname op intensieve zorg. DNR3: bepaalde behandelingen worden stopgezet.
Als u niet gereanimeerd wilt worden, kunt u dit op verschillende manieren vastleggen. Het is belangrijk dat uw (huis)arts en naasten op de hoogte zijn van uw wens. Uw (huis)arts kan uw wens vastleggen in uw medisch dossier. U kunt een (schriftelijke) wilsverklaring opstellen voor niet- reanimeren.
Hierbij verklaar ik, dat ik niet gereanimeerd wil worden in geval van een hartstilstand. Met de ondertekening van deze wilsverklaring geef ik toestemming aan mijn (huis)arts om de huisartsenpost en eventuele andere zorgverleners* te informeren over mijn keuze om niet gereanimeerd te willen worden.
Hoeveel kost een niet-reanimerenpenning? De penning kost € 53,05 inclusief verzending. Bestel je de penning via deze website dan betaal je € 45,10.
Daarvoor hebben het CIZ en de rechter een medische verklaring nodig. Hierover nemen we contact met u op. Een onafhankelijke arts ziet uw familielid en kijkt of (onvrijwillige) opname geschikt kan zijn. Deze arts stelt dan de medische verklaring op.
In de Wet zorg en dwang staat dat er ernstig nadeel is als er (een grote kans is op) bijvoorbeeld verwonding of levensgevaar. Er is ook sprake van ernstig nadeel als uw familielid zichzelf verwaarloost of financieel in de problemen raakt. Of als hij agressie bij anderen oproept.
Het centrale thema is wilsbekwaamheid. Want als de cliënt een beslissing begrijpt, mag hij zelf beslissen. Aan de begeleider de taak om hem te ondersteunen bij de beslissing.