Een actieve levensstijl is dus gunstig voor personen met VKF. Om zo'n gunstige impact te genereren, moet je wel voldoende bewegen: 2,5 uur per week. Dat kan een combinatie zijn van wandelen, zwemmen, fietsen of joggen, liefst aan een matige intensiteit.
Gaat boezemfibrilleren en sporten wel samen? Ja. Blijven bewegen is juist goed voor mensen die last hebben van boezemfibrilleren. Belangrijk is wel dat u goed naar uw lichaam luistert; vaak geeft het vanzelf aan als een bepaalde inspanning te veel is.
Die behandeling bestaat dan uit medicijnen of een elektrische prikkel (onder narcose). Het geven van die elektrische prikkel heet cardioversie. Bij veel mensen gaat atriumfibrilleren niet meer weg. Zij moeten meestal bloedverdunners blijven gebruiken.
De belangrijkste oorzaken van boezemfibrilleren zijn: hartproblemen zoals een hartinfarct, hartfalen, hartspierziekte, hartklepziekten of een aangeboren hartafwijking. hoge bloeddruk. te snel werkende schildklier.
Uit onderzoek is gebleken dat een Mediterraan dieet met een hoge consumptie van groenten, fruit, granen, olijfolie en een gemiddelde inname van rode wijn kan leiden tot een verlaagd risico op het krijgen van boezemfibrilleren.
Ook OSAS (ademhalings pauzes in de slaap), bloedarmoede, spanning en stress kunnen boezemfibrilleren veroorzaken. Boezemfibrilleren kan ook een reactie zijn op alcohol, koffie, (cola) of bepaalde voedingsmiddelen. De ritmestoornis kan ook ontstaan bij mensen die drugs (cocaïne, amfetaminen) gebruiken.
Als je hartkloppingen hebt, haal je vaak veel te snel adem. Om controle te krijgen over die ademhaling is het goed ademhalingsoefeningen te doen. Zoek bijvoorbeeld een rustig plekje om controle te krijgen over je ademhaling en tot rust te komen. Probeer door je buik te ademen.
Een actieve levensstijl is dus gunstig voor personen met VKF. Om zo'n gunstige impact te genereren, moet je wel voldoende bewegen: 2,5 uur per week. Dat kan een combinatie zijn van wandelen, zwemmen, fietsen of joggen, liefst aan een matige intensiteit.
Boezemfibrilleren brengt vanaf het begin al risico's met zich mee. Een patiënt kan al een herseninfarct krijgen zonder te merken of te weten dat hij de ritmestoornis heeft. “Veel patiënten komen met klachten op ons spreekuur, als hun hartritme al blijvend verstoord is”, licht projectleider Isabelle van Gelder toe.
Bij een te snel hartritme loopt uw hartslag in rust op tot meer dan 100 slagen per minuut. Het hart kan dan soms niet meer voldoende bloed rondpompen. Daardoor krijgen de organen, zoals hersenen, nieren, lever en de hartspier zelf te weinig zuurstof. Medische hulp is dan noodzakelijk.
Naar schatting hebben in Nederland 300.000 mensen te maken met boezemfibrilleren. Dat maakt het tot de meest voorkomende hartritmestoornis. Sommige mensen ervaren hartkloppingen, pijn in de borst, worden kortademig of krijgen last van duizeligheid. Een deel van de mensen merkt echter niks.
Oorzaken. Er zijn verschillende oorzaken voor hartritmestoornissen. Ze kunnen ontstaan door ouderdom, een hoge bloeddruk, een andere hartziekte, een operatie of door het eten of drinken van bepaalde producten. Soms kan de arts geen directe oorzaak vinden.
U heeft aanvallen van boezemfibrilleren. Het hart herstelt zichzelf vanzelf binnen zeven dagen, zodat u weer het normale hartritme heeft. De aanval van boezemfibrilleren houdt langer dan zeven dagen aan. De aanval stopt alleen door medicijnen en/of een elektrische cardioversie (zie hieronder).
De belangrijkste complicaties zijn:
Zo'n stolsel kan een bloedvat blokkeren. Dit heet ook wel een infarct. Een infarct als complicatie van boezemfibrilleren treedt meestal op in de hersenen, een herseninfarct. Als de hartslag langdurig te hoog is, kan het hart minder goed pompen.
Boezemfibrilleren is een hartritmestoornis en wordt ook wel atriumfibrilleren genoemd. Bij boezemfibrilleren heeft uw hart een onregelmatige hartslag die veel te hoog is. Bij een normaal hartritme ontstaat een elektrische prikkel in de sinusknoop. Deze prikkel verspreidt zich daarna over de boezems.
Als je na een hartaandoening je conditie langzaam wilt opbouwen, kun je beginnen met rustig wandelen, fietsen of zwemmen. Als je geen klachten hebt, kun je langzaam meer inspannende activiteiten doen. Denk bijvoorbeeld aan sporten waar je makkelijk zelf je tempo bepaalt: roeien.
Zo was een harslag in rust tussen 51 en 80 slagen per minuut gelinkt met een 40 tot 50 procent hoger risico op een vroege dood, in vergelijking met degene met een hartslag onder de 50 slagen.
Regelmatig joggen verkleint het risico op hartaanvallen. Je hart wordt sterker. Lopen is goed voor je bloedsomloop (lees: ik heb het minder snel koud). Ook zou het lopen je bloeddruk en het risico op bloedklonters verlagen.
Bij hoesten verhoog je de druk in de borstkas. Dit verbetert de bloedstroom en zo kan een hartstilstand worden voorkomen. Bij een hartstilstand buiten het ziekenhuis heeft hoesten geen zin.
Hevige of langdurige stress is een risicofactor voor hart- en vaatproblemen, zoals slagaderverkalking, hoge bloeddruk, vaatkramp, hartinfarct en hartritmestoornissen.
Wat de maximale hartslag is, verschilt per persoon. Normaal ligt de hartslag van een volwassene in rust tussen de 60 en 100 slagen per minuut. Bij inspanning kan deze oplopen naar 180, soms zelfs boven de 200. Het is geen probleem als je hartslag niet te snel oploopt en na afloop weer geleidelijk afzakt.
Bloedverdunners worden ook wel antistollingsmiddelen genoemd. Ze maken de kans op een beroerte door atriumfibrilleren kleiner. Er zijn twee soorten bloedverdunners: cumarines en DOAC's. Cumarines en DOAC's verkleinen de kans op een beroerte even goed.
Het is belangrijk dat u niet plotseling stopt met het innemen van uw bètablokkers. Elke dosisverlaging of het stoppen met de behandeling dient in overleg met de arts te gebeuren.
Bij combinatie met sotalol kan een ernstige hartritmestoornis ontstaan. Vooral bij vrouwen of bij mensen die ouder dan 70 jaar zijn of al een hartaandoening hebben. Overleg hierover met uw arts of apotheker.