Een schermbloemige soort met een fraai koepelvormig scherm is de Gewone engelwortel, Angelica sylvestris. De planten kunnen erg groot worden en lijken in eerste instantie wat op Gewone berenklauw. Maar de bladeren zijn meervoudig geveerd.
Het verschil tussen fluitenkruid en berenklauw
Onthoud dat fluitenkruid dunnere stelen en iets fijnere bloemen heeft. Bovendien bloeit deze plant van april tot juni, terwijl de berenklauw van juni tot oktober (de 'gewone' variant) of van juni tot augustus (de 'reuzenvariant') te vinden is.
De Reuzen-berenklauw wordt ook weleens met Engelwortel verward. Het verschil zit erin dat de bloemschermen van de Reuzenberenklauw plat zijn en van Engelwortel bol.
Een gevaarlijke reus
Hij kan wel vijf meter hoog worden. Contact met het sap van de reuzenberenklauw is gevaarlijk. De plant kan al bij een lichte aanraking vervelende brandblaren veroorzaken. Je krijgt die blaren niet meteen als je de plant hebt aangeraakt.
Hoe herkent u de berenklauw
De stengel kan 10 cm dik worden en is rood gevlekt. Ze heeft enorme bladeren van 1 tot 1,5 meter lang. De bladeren zijn grof gezaagd, behaard en diep ingesneden. De plant bloeit in de periode vanaf juli tot diep in de herfst met witte bloemschermen, zo groot als een paraplu.
Deze giftige plant veroorzaakt namelijk brandwonden bij mensen én dieren. Het sap dat via de kleine haartjes van de berenklauw op de huid terecht komt bevat het stofje furocoumarine dat in combinatie met zonlicht, roze huid en blaren veroorzaakt, vergelijkbaar met brandwonden.
Je kunt een aantal klachten krijgen als je huid is blootgesteld aan de sappen van de (reuzen)berenklauw of als je de plant hebt aangeraakt en je in de zon bent geweest: Na 24 uur: jeukende rode vlekken of blaasjes. Enige uren later: grote blaren.
Als de huid in contact komt met het sap van de reuzenberenklauw en wordt blootgesteld aan UV- stralen (zon of zonnebank), kunnen er na 24 uur of later huidletsels ontstaan. De letsels kunnen er uitzien als echte brandwonden.
Deze kun je dan zelf verzorgen: spoel met lauw water en dek daarna af met niet-klevend verband. Soms is alleen een pleister genoeg. Neem contact op met de huisarts of spoedpost bij uitgebreid contact met de huid of grote blaren. Bedek ook dan de huid zodat er geen zonlicht bij kan komen.
Steek de plant 15-20 cm onder de grond af; dit is net onder het groeipunt (indien nodig enkele keren in het seizoen herhalen). Dit is de meest effectieve methode. Afmaaien is ook een optie; dit moet meerdere keren (minimaal 5 keer) per groeiseizoen herhaald worden. Voer de plantenresten af met het groenafval.
Bioloog Arnold van Vliet bevestigt dat de reuzenberenklauw zwellingen en brandwonden kan veroorzaken. "Als het sap van de plant in de ogen komt, kan je er zelfs blind van worden. Gevaarlijk, omdat veel mensen dat niet weten.
Plantifier (Welke plant is dit) is een rubriek waar je tuinplanten, bomen, struiken en bollen kan laten identificeren. Dat kan door een foto met een korte beschrijving op te laden. Probeer een foto van de totale plant, struik of boom te maken en niet slechts van een los blad of (gedroogde/geplukte) bloem.
Werkt eetlustopwekkend en verbetert de gehele spijsvertering. De plant werkt rustgevend, ontspannend en regulerend op de maag. Verder werkt de plant goed tegen gasvorming.
De naam fluitenkruid ontleent de plant aan, niet verrassend, het feit dat je van de holle steel fluitjes kan maken. Wie op zo'n fluitje blaast proeft een kruidige smaak. Geen zorgen, de plant is een van de vele wilde planten die gewoon eetbaar zijn en niet misstaan in een frisse salade.
De Reuzenberenklauw komt voornamelijk voor op zonnige tot licht beschaduwde standplaatsen op vochtige, voedselrijke grond. De soort wordt eveneens aangetroffen op terreinen die sterk door de mens beïnvloed zijn, zoals parken, plantsoenen, ruigten, rivieroevers, tuinen, wegbermen en dijken.
Een stengel is opgebouwd uit afwisselend knopen en leden. De bovenste hoek tussen stengel en blad heet bladoksel. In een bladoksel zit een okselknop. Uit een okselknop kan het volgende jaar een zijstengel (zijtak) met bladeren groeien.
Berenklauw kan lelijke gevolgen hebben. Honden kunnen net als mensen ontstekingen van de huid en zelfs wonden krijgen door aanraking met het sap van de berenklauw.
Niet oogsten zonder toestemming
Het in zijn geheel weghalen van de plant is wel toegestaan. Draag wel altijd beschermende kleding bij het verwijderen van een (reuzen)berenklauw.
Hoe ziet huiduitslag eruit ? Een huiduitslag is een plots verschijnen van rode, roze of paarsrode bultjes of vlekjes op een bepaalde lichaamsdeel (bijv. het gezicht of de handen) of over grotere delen van het lichaam. Wanneer de gehele huid rood is spreken we ook wel van erytrodermie.
Het sap van onder nadere Arum, Clematis, Daphne, Hedera, Euphorbia, Rhus, Ruta, Skimmia, (diverse onkruiden), geven een verhoogde kans op huidklachten. Sommige plantensappen zijn fototoxisch. Dat wil zeggen, dat deze (alleen) in combinatie met zonlicht huidklachten veroorzaken.
Wanneer men er van overtuigd is dat de stengels van de berenklauw goed gedroogd zijn, dan zijn deze stengels niet meer giftig en gevaarlijk. Goed gedroogde berenklauw bevat namelijk geen sap meer, door het drogen verdampt het sap en verliezen ook de haren van de stengel hun giftige kracht.
Er zijn verschillende plantaardige chemische stoffen die een fytofotodermatitis kunnen veroorzaken. De belangrijkste groepen zijn de furocoumarines (o.a. bereklauw, selderij) en anthracinonderivaten (o.a. Sint Janskruid).
Het sap van de gewone berenklauw is net zo gevaarlijk als het sap van de reuzenberenklauw. De gewone berenklauw heeft wel eetbare stengels voordat de bladeren er aan komen. Pas wanneer de eerste bladeren eraan komen is de plant giftig en ontstaat het sap.
Gebruik in traditionele geneeskunde. In de traditionele geneeskunde wordt de wortel en het blad gezien als een afrodisiac, een spijsverteringsbevorderaar, een slijmoplossend middel en een kalmerend middel. Soms wordt het nog voorgeschreven bij bronchitis en keelontsteking. Een tinctuur wordt gegeven bij algehele zwakte ...