Romantiek (1800-1860) Rond 1800 ontstaat er in Europa, als tegenreactie op het wereldbeeld van de verlichting en het aan regels gebonden classicisme, een nieuwe literaire stroming: de romantiek.
1800-1850 is de periode van romantiek, een kunststroming én levenshouding waarin de emotie en het individu centraal staan.
De Romantische Periode begon ongeveer rond 1798 en duurde tot 1837. De politieke en economische sfeer van die tijd had een grote invloed op deze periode, waarbij veel schrijvers inspiratie vonden in de Franse Revolutie. Er was veel sociale verandering in deze periode.
De romantische heropleving vond plaats tussen 1800-1850 als reactie op het neoclassicisme. Dichters en kunstenaars probeerden meer nadruk te leggen op emoties, experimenteerden met vrijere artistieke vormen en richtten zich op de natuur en gewone mensen in plaats van op grote mannen.
Overal waren dichters, schilders en romanschrijvers te vinden die de nieuwe stroming aanhingen. De romantiek wordt gekenmerkt door vier eigenschappen: originaliteit in vorm en inhoud, aandacht voor onverklaarbare (bovennatuurlijke) zaken en voor de geschiedenis en het gebruik van tegenstellingen.
De romantiek stelde voorop het gevoel, de fantasie, de verbeelding, de intuïtie, het onderbewuste, het onverklaarbare en het raadselachtige, vervormend in het demonische dat in de gothic novel ook elders in Europa navolging kreeg als literair genre.
Romantische schrijvers idealiseerden hun onderwerpen en vermengden fantasie met werkelijkheid. Het realisme daarentegen, legde de nadruk juist op objectiviteit en feitelijke nauwkeurigheid. Dat het leven niet altijd leuk is, werd daarmee juist een belangrijk thema in hun kunst.
De romantische heropleving verwijst naar een periode van eind achttiende eeuw tot 1832 waarin dichters, schrijvers en kunstenaars uit heel Europa, maar vooral uit Duitsland en Engeland, zich verzetten tegen het neoclassicisme dat daaraan voorafging.
Een nieuwe artistieke esthetiek, Romantiek, verving de idealen van orde, symmetrie en vorm die de classicisten van de late achttiende eeuw aanhingen. Romantici waardeerden de natuurlijke wereld, idealiseerden het leven van de gewone man, kwamen in opstand tegen sociale conventies en benadrukten het belang van het emotionele in de kunst .
De dichters uit deze periode die over het algemeen worden beschouwd als de voorlopers of voorlopers van de romantiek zijn Cowper en Crabbe, Thomson en Collins, Gray en Goldsmith, Chesterton en Macpherson en Burns en Blake . William Cowpers (1731-1800) romantiek bestaat uit zijn directe en realistische kijk op het leven.
Bovendien hebben veel critici de Romantiek aangemerkt als een direct gevolg van de idealen van de Franse Revolutie die in deze tijd ontstonden. Dit leidde tot verdere opstanden tegen de aristocratische sociale en politieke normen van de Verlichting.
Samenvatting van de les
Romantiek werd geboren als reactie op de Verlichting en de Industriële Revolutie . De romantische beweging vierde rebellie, sensatie, emotie, subjectiviteit en individualiteit en verwierp traditie, rede, rationaliteit en autoriteit.
Antwoord: De onjuiste bewering is - De romantische kunstenaars en dichters bekritiseerden over het algemeen de verheerlijking van wetenschap en rede niet . Het vertegenwoordigde een beweging die een rol speelde en zich richtte op emoties en mystieke gevoelens. Rede en wetenschap werden veracht door romantische dichters en schilders.
In de eerste helft van de 19e eeuw schrijven sommige romantische auteurs onheilspellende verhalen met een opvallende fascinatie voor het duistere en het onverklaarbare. Deze periode wordt in Nederlandse literatuurgeschiedenissen vaak geduid als de zwarte romantiek.
De Romantiek wordt ook wel de 'Tijd van de Revolutie' genoemd , omdat het een periode van grote omwentelingen en veranderingen was op veel maatschappelijke gebieden, waaronder politiek, economie en cultuur .
De romantiek was een brede culturele beweging die ontstond aan het einde van de 18e eeuw en zich ontwikkelde tot de 19e eeuw. Het was een reactie op de Verlichting en de rationaliteit van die tijd. Kunstenaars en schrijvers waren op zoek naar een manier om emoties en verbeelding tot uitdrukking te brengen in hun werk.
De Romantiek is een culturele stroming die ontstond aan het einde van de 18e eeuw en die duurde tot ongeveer het midden van de 19e eeuw. De Romantiek kwam vooral tot uiting in de kunst, maar ook de religie en de filosofie werden erdoor beïnvloed.
Terwijl in de klassieke periode de nadruk lag op elegantie en evenwicht in de muziek, richtte de romantische periode zich op het gebruik van liedachtige melodieën en nieuwere harmonische elementen. Deze moesten persoonlijker en emotioneler aanvoelen voor de luisteraar of speler.
Het romantische tijdperk wordt voornamelijk vertegenwoordigd door de data 1820 tot 1900 , gekenmerkt door een focus op emotie, individualisme en natuur. Deze culturele beweging stimuleerde significante ontwikkelingen in literatuur, muziek en beeldende kunst, met invloedrijke figuren zoals Wordsworth en Schubert die de leiding namen.
De middeleeuwen (letterlijk tussenliggende eeuwen) (ca. 500 tot ca. 1500) vormen, in de historiografische indeling of periodisering van de geschiedenis van Europa, de periode tussen de klassieke oudheid en de vroegmoderne tijd.
Romantiek was een literaire beweging die door vrijwel elk land in Europa, de Verenigde Staten en Latijns-Amerika raasde en die duurde van ongeveer 1750 tot 1870. De romantische beweging bereikte Frankrijk echter pas in de jaren 1820.
De Vroegmoderne Tijd (ca. 1450-1800) is een specifiek door historici vastgesteld tijdvak dat ook wel eens aangeduid wordt als de Nieuwe Tijd of als ancien régime. Deze historische periode begon omstreeks het einde van de Middeleeuwen en duurde tot de moderne tijd, die rond 1800 begon.
Overal waren dichters, schilders en romanschrijvers te vinden die de nieuwe stroming aanhingen. De romantiek wordt gekenmerkt door vier eigenschappen: originaliteit in vorm en inhoud, aandacht voor onverklaarbare (bovennatuurlijke) zaken en voor de geschiedenis en het gebruik van tegenstellingen.
Romantiek richt zich op het sublieme, met behulp van hoog contrast en intense emotie om zijn onderwerpen over te brengen.Realisme richt zich op gedetailleerde, soms korrelige weergaven van de realiteit . Beide bewegingen waren belangrijk in Amerika en Europa.
Modernisme is het totaal van vernieuwende stromingen in de kunsten in de westerse maatschappij die vanaf het eind van de 19e eeuw opkwamen als reactie op het estheticisme en realisme in de toenmalige kunst.