In België bestaat geen heldere en duidelijke wet met een lijst aan namen die verboden zijn. Sinds de naamwet van 1987, staat het de ouders vrij om een voornaam voor hun kind te kiezen. Zolang de naam geen verwarring geeft, het niet beledigend is en niemand schaadt, is de keuze bijzonder groot.
De naamwet van 15 mei 1987 heeft de ouders de vrije keuze gegeven om een voornaam voor hun kind te kiezen. De mogelijkheden zijn onbeperkt en dus al lang niet meer als voorheen beperkt tot de lijst van de heiligen en hun afgeleide namen, dan wel de willekeur van de ambtenaar van de burgerlijke stand.
Kinderen geboren na 1 juni 2014
Ouders kunnen hun kinderen de naam van de vader/meemoeder, de naam van de moeder of een dubbele naam (in de volgorde die ze wensen) geven. Ze kiezen die naam bij de aangifte van de geboorte.
De dubbele achternaam kan uit maximaal twee namen bestaan en wordt zonder koppelteken geschreven, dus bijvoorbeeld Jansen De Boer. Zo krijgen ouders de keuze voor bijvoorbeeld: Jansen, De Boer, Jansen De Boer en De Boer Jansen.
In Nederland is het niet bij wet verboden om je kind Jezus te noemen. Wel zijn er sommige gemeenten die deze naam geweigerd hebben in het verleden. In 1960 gaf een stel, dat al twee kinderen had met 5 (de oudste) en 4 (de jongste) voornamen, maar de derde werd een echte klapper.
Adolf is een Germaanse en dus ook een Nederlandse jongensnaam. De naam is afgeleid van "adel", dat weer is afgeleid van de woorden edel en wolf. Volgens een andere verklaring zou de naam zijn afgeleid van het Griekse adelphos, dat "broer" betekent. In de Zuiderse landen wordt Adolfo gebruikt.
Omdat mensen een tijd lang zelf achternamen konden verzinnen. In het begin van de 19e eeuw verplichtte Napoleon iedereen om een achternaam te dragen. Als je er nog geen had, werd er een achternaam voor je verzonnen. Die verzonnen achternamen sloegen op je beroep, je woonplaats, je karakter of op je uiterlijk.
Duitsland. In Duitsland is er ook een bijzondere regel ingesteld, en dat is dat je je kind geen gender neutrale namen mag geven. Taylor, Robin, en Riley zijn daarom bijvoorbeeld verboden. Achternamen als voornaam mogen ook niet (maar waarom zou je dat eigenlijk willen?).
In sommige streken is/was er een traditie in de naamgeving, er zijn vernoemingsregels. De eerste zoon werd genoemd naar de vader van de vader van het kind, de eerste dochter naar de moeder van de moeder van het kind. De tweede zoon naar de vader van de moeder van het kind, enzovoort.
Om een voorouder te eren, of de associatie aan familie of de afkomst te versterken, kan iemand de wens hebben om ook de naam van die persoon te dragen. Het kan ook zijn dat een tweede of derde naam bij de aangifte na geboorte is vergeten. Het is dan mogelijk die extra naam of namen alsnog toe te voegen aan de doopnaam.
Welke voornaam je kind krijgt, mag je in Nederland tegenwoordig bijna helemaal zelf bepalen. Zo zijn er geen regels voor het maximum aantal namen dat je mag kiezen en kun je je dochter zonder probleem een stoere – van origine – jongensnaam geven, zoals Josje, Keet of Guus.
U kunt voor uw eerste kind samen de achternaam van de moeder, de duomoeder of de vader kiezen. De gekozen achternaam geldt ook voor alle volgende kinderen.
De naam gaat oorspronkelijk terug op Russisch Wera 'geloof, vertrouwen'. Later werd hij in verband gebracht met Latijns verus 'waar, oprecht'. Ook werd Vera gebruikt als verkorting van Veronica.
Tegenwoordig krijgt de helft van de Nederlandse kinderen één voornaam. Meer dan vier voornamen is een grote uitzondering. Vroeger was het in veel families gebruikelijk om kinderen meerdere voornamen te geven. Vooral kinderen uit katholieke gezinnen kregen vaak een hele rits (doop)namen.
Ook de persoon van wie het kind de achternaam krijgt, moet het verzoek ondertekenen. Kinderen van 12 jaar of ouder moeten ook zelf instemmen met het verzoek tot naamswijziging. Dit doen zij door het aparte formulier Verklaring instemming minderjarige in te vullen en op te sturen naar Justis.
Niet-Arabische namen als Sandy, Lauren, Linda en Alice mogen voortaan niet meer worden gegeven. Arabische namen als Malika (koningin), Malik (koning) en Abir (prins) vallen tevens af wegens de koninklijke verwijzing.
24.000 vrouwen heten Saskia. De naam wordt vooral als eerste naam gebruikt.
Sinds 1998 kunnen ouders hun kind de achternaam van de vader óf moeder geven. Deze keuze is mogelijk bij de geboorte, erkenning, adoptie en gerechtelijke vaststelling van het vaderschap. Als meerderjarige kunt u de naamskeuze herzien en alsnog kiezen voor de naam van de andere ouder.
Voor een meerderjarige die zijn/haar achternaam wil wijzigen: €835,-. Voor het wijzigen van de achternaam van 1 of 2 minderjarige kinderen: €835,-. Voor het wijzigen van de achternaam van 3 of meer minderjarige kinderen: €1.670,-.
De man was vaak de kostwinner en na het huwelijk was de vrouw toch een beetje het bezit van de man. (vandaar ook dat de vrouw ook vaak een andere achternaam krijgt na haar huwelijk. ) De kinderen die daarna kwamen kregen dan vaak ook de achternaam van de vader.
Het is niet verplicht om te kiezen voor een dubbele achternaam; wanneer ouders geen keuze maken geldt de zogenaamde vangnetnorm: het kind krijgt bij met elkaar getrouwde of geregistreerde ouders de naam van de vader of de duomoeder (dat is de moeder die het kind niet gebaard heeft).