Een veel voorgeschreven medicijn voor zowel ADD als ADHD is Ritalin. Het werkende bestanddeel methylfenidaat heeft een stimulerende werking. Het medicijn ritalin komt in verschillende doseringen, een psychiater stelt de juiste dosering vast.
Oorzaak van ADD
Als je aan ADD lijdt, heb je een tekort aan de neurotransmitters dopamine en noradrenaline. Hierdoor wordt de informatie die naar de hersenen gaat minder efficiënt geregistreerd. Ook verandert de activiteit in bepaalde hersengebieden hierdoor.
Methylfenidaat heeft een stimulerende werking op het centrale zenuwstelsel en verhoogt het vermogen tot concentratie. Hierdoor worden kinderen met ADHD minder snel afgeleid en rustiger. Methylfenidaat geneest niet maar verlicht de symptomen.
Overige ADD kenmerken bij volwassenen
moeite met snel en adequaat reageren op onverwachte gebeurtenissen door vertraagde informatieverwerking. dit moet niet verward worden met autisme omdat ADD'ers in tegenstelling tot mensen met autisme vaak prima verbanden kunnen leggen.
Beide zorgen ervoor dat je kind zich beter concentreert. Het onderdrukt de vele prikkels die onverwerkt door het hoofd gaan. Ze bevatten methylfenidaat. Het grootste verschil zit hem in de duur van de werking: Ritalin werkt sneller en korter, Concerta werkt trager en langer.
Help je kind of partner met kleine praktische zaken rond planning en organisatie, zolang dit voor jou geen te zware belasting wordt. Geef je grenzen aan als er teveel op je schouders komt. Geef de persoon met ADD de ruimte en tijd die hij/zij soms nodig heeft om alles te verwerken.
Het werd gezien als een stoornis waarbij mensen problemen hadden met aandacht en concentratie. Je kunt de naam ADD nog wel regelmatig tegenkomen. Tegenwoordig is deze stoornis officieel een soort binnen de diagnose ADHD (Attention Deficit Hyperactivity Disorder).
Mensen die de stoornis hebben, hebben echter vrijwel alle symptomen en worden vanaf de kindertijd al belemmerd in hun functioneren. De problemen worden erger naarmate iemand ouder wordt, omdat er steeds meer verantwoordelijkheden bijkomen in het leven.
Oorzaken ADD
Bij mensen met AD(H)D is een verstoring in de balans van neurotransmitters (nefrine en dopamine) aangetoond. Neurotransmitters zorgen voor informatieoverdracht naar bepaalde hersengebieden, een disbalans maakt dat de informatie niet goed wordt doorgegeven.
Als een kind heftige ADHD heeft, zal het kind door een stabiele omgeving niet ineens over zijn ADHD heen groeien, maar het kan wel degelijk een positief effect hebben. Dat geldt ook op school. Bovendien, als een ouder helemaal niet naar het kind omkijkt, is het zeker dat de situatie niet zal verbeteren.
Vitamine-C ondersteunt de werking van dopamine, een belangrijke neurotransmitter bij de behandeling van ADD. Zorg voor extra vitamine B12 en foliumzuur in voeding of in supplementen. Ze verbeteren de hersenfuncties en helpen het afsterven van hersencellen te voorkomen.
Iemand met ADD wordt vaak omschreven als onhandig, lui, traag, in zichzelf gekeerd, ongemotiveerd en ongrijpbaar. Jammer, want van binnen schuilen er veel zinnige dingen. Waarschijnlijk leg je vaak verbanden die niemand anders legt, ben je heel creatief en voel je precies aan wat er speelt in je omgeving.
Gevolgen van ADD
Bij ADD kan je het gevoel hebben dat je anders bent dan anderen. Huiswerk, opruimen en een klein taakje kosten jou veel moeite, terwijl het anderen makkelijk lijkt af te gaan. Ook kunnen mensen denken dat niets je interesseert, doordat je vaak moeite hebt met luisteren.
“Volgens het DSM-5 (het algemeen gebruikte handboek voor de indeling van psychische aandoeningen), is ADD een subtype van ADHD, en wel het zogenoemde overwegend onoplettende type, gekenmerkt door een aandachtstekortstoornis en concentratieproblemen.” Deze formulering suggereert dat ADD een psychische stoornis is, maar ...
Het is belangrijk om routine (ook in het weekend!) op te bouwen in het medicijngebruik. Mensen die na een maand merken dat “Ritalin niet meer werkt”, blijken meestal last te hebben van het rommelig innemen van de medicijnen. Als de tabletten weer goed worden ingenomen, is er ook weer het stabiliserende effect.
Geen schadelijke effecten op brein
Uit het onderzoek van Schweren blijkt dat er geen aanwijzingen zijn voor schadelijke langetermijneffecten van ADHD-medicatie op de ontwikkeling van het brein.
Mensen met ADHD uiten dat meer fysiek dan mensen met ADD. Daarnaast is iemand met ADD meer een dagdromer terwijl iemand met ADHD meer een doener is, meer met zijn ideeën daadwerkelijk aan de slag gaat. Uiteraard zijn er ook voldoende overeenkomsten tussen ADHD en ADD.
Neurofysiologisch of beeldvormend onderzoek is niet nodig voor de diagnose van ADHD, die een gedragsdiagnose is. Enkel bij vermoeden van een neurologische stoornis en best op voorschrift van de (kinder)neuroloog kunnen deze onderzoeken aangewezen zijn.