Hierdoor noemen sterrenkundigen deze meteorenzwerm de Perseïden. In de late avond en nacht van 12 op 13 augustus zie je de meeste meteoren aan de sterrenhemel doordat de aarde dan het stoffigste deel van het komeetspoor doorkruist.
In sommige landen, vooral die waar naamdagen gevierd worden, gebruikt men deze naam nog steeds. De Perseïdenactiviteit stijgt geleidelijk van enkele exemplaren per nacht eind juli, tot vele tientallen vallende sterren per uur rond het maximum in de ochtend van 13 augustus.
Dan is het komende nacht het moment om te kijken. Tussen 03.00 en 04.00 bereikt de meteorenzwerm Perseïden namelijk zijn hoogtepunt. In dat uur zijn er zo'n tien vallende sterren te zien. Ieder jaar bereikt de meteorenzwerm op hetzelfde moment het hoogtepunt.
De meteorenzwerm Perseïden bereikt morgen, zaterdag 13 augustus, rond 8 uur, zijn hoogtepunt. Komende nacht vallen er van deze zwerm gemiddeld zo'n 85 meteoren per uur, maar hiervan zullen er bij ons naar schatting ongeveer 10 tot 20 per uur zichtbaar zijn.
Kies een waarneemplaats met een vrije blik op de hemel, liefst zo donker mogelijk. De achtertuin is meestal donkerder dan de straatkant. Maar de beste locaties vind je buiten bebouwde - verlichte - gebieden. Hoe afgelegener, hoe minder lichtvervuiling, waardoor je ook de 'zwakkere' meteoren kunt zien.
In het donker kun je soms vallende sterren aan de hemel zien. Dan mag je een wens doen, maar je kunt er ook een op je hoofd krijgen.
Heel groot is de kans niet: ongeveer 1 op 2700 (0,037 procent). Toch geldt Bennu daarmee als een van de gevaarlijkste asteroïden in ons zonnestelsel.
De meteorenzwerm Perseïden bereikt op zaterdag 13 augustus 2022, rond 8 uur, zijn maximum. De meteoren van de Perseïden zijn helder en snel en hebben nalichtende sporen. Wanneer de radiant in het zenit zou staan, zouden er van deze zwerm naar verwachting gemiddeld zo'n 85 meteoren per uur vallen.
Het ontstaat wanneer een klein ruimtesteentje met hoge snelheid de dampkring van de aarde binnendringt. Door de enorme wrijvingswarmte verdampt het steentje, en beginnen de luchtmoleculen in de dampkring te gloeien. Het verschijnsel ontstaat dus niet op grote afstand in het heelal, maar hoog in de aardse atmosfeer.
Planetoïde kan ons volgend jaar al treffen
Op 6 mei 2022 om 8.36 uur kan de hel losbarsten. Planetoïde 2009 JF1 is een van de vijf gigantische ruimtestenen die astronomen nauwlettend in de gaten houden. Zou daar ni zo zeer met lachen. Er is nu al een zonnestorm die de aarde bereikt.
Als een lichtstraal door die trillende lucht gaat, wordt het licht ietwat gebroken. Het resultaat is een fonkelende ster. Het licht van een ster die laag boven de horizon staat, moet een langere weg door de dampkring afleggen. Daarom zullen die sterren meer flikkeren.
Toch verschijnen er elke nacht tientallen vallende sterren. En soms zijn er nog veel meer meteoren te zien. Bij een meteorenzwerm. Een meteorenzwerm keert jaarlijks terug.
Houd je blik op de hemel gericht
Ook vanavond tussen 22.00 en 23.00 uur heb je al een goede kans om een vallende ster te spotten. Bovendien komen de objecten op dat tijdstip scherend door de dampkring. Dat betekent dat de meteoren lange sporen achterlaten.
De meteorenzwerm τ-Cetiden bereikt op maandag 27 juni 2022, rond 19 uur, zijn maximum. Zelfs wanneer de radiant in het zenit zou staan, zouden er van deze zwerm naar verwachting gemiddeld slechts zo'n 4 meteoren per uur vallen. Rond 9:00 uur staat de radiant van de zwerm in het hoogste punt (op 26°) aan de hemel.
Vanuit een stedelijke omgeving (met veel lichtvervuiling) zal het zichtbare aantal meteoren een stuk lager zijn. De Maan zal dit jaar storen. Het beste moment om Perseïden waar te nemen is rond 4u00. Dan kan je op een donkere plaats tientallen meteoren per uur waarnemen.
Kleine meteorieten smelten vaak helemaal weg voor ze de grond raken; alleen grotere overleven de helletocht. Hun kleur is meestal zwart of donkerbruin. IJzermeteorieten zijn vaak glanzend en hebben vaak gladde kuiltjes die lijken op duimafdrukken in klei. Steenmeteorieten zijn matter en ook een beetje ruw.
Het verschijnsel duurt meestal niet langer dan een paar seconden. Volgens een oud volksgeloof mag je een wens doen wanneer je een vallende ster ziet. 'Vallende ster' is eigenlijk een foute benaming, want het lichtverschijnsel heeft niets met sterren te maken.
Elk type ster in het universum kan in botsing komen. Als ze nog 'levend' zijn, waarmee bedoeld wordt dat er nog kernfusie in plaats vind, maar ook als ze 'dood' zijn, betekenend dat kernfusie is stilgevallen.
'Kleine sterren kunnen wel honderd miljard jaar oud worden. Grote worden 'maar' één miljard jaar oud. ' Het proces van verbranding duurt dus zelfs bij heel grote sterren nog ontzettend lang.
De Werkgroep heeft twee speciale meldpunten voor spectaculair heldere meteoren (vuurbollen) en mogelijke meteorietvondsten. Heb je een vuurbol waargenomen, meld je waarneming dan via het Vuurbolmeldpunt. Daarmee meld je via het online meldingsformulier jouw waarneming bij het internationale vuurbolmeldpunt.
Als het helder is kan je ze goed zien als glinsterende puntjes in het donker, maar we zien maar één van die sterren alleen overdag. Dat is de zon. Heel groot en heel dichtbij. Toch is de zon maar een klein sterretje vergeleken met de andere sterren in het heelal.
Vallende sterren en meteoren zijn inderdaad dezelfde verschijnselen; die meestal zwakke lichtflitsjes die je soms (vaak in zwermen) gedurende een fractie van een seconde tot een paar seconden lang aan de hemel kunt zien.
Wanneer ze in de baan van de dampkring komen vallen de meteoren uit elkaar en verbranden ze. Dit verschijnsel wat een lichtspoor oplevert speelt zich zo een 75 tot 100 kilometer boven de aarde af. Wanneer wij dit vanaf de grond waarnemen spreken we van een vallende ster.