Verreweg het meeste plastic, 44%, wordt gebruikt voor verpakkingsmateriaal. Hier valt dan ook de meeste milieuwinst te behalen als we ons plasticgebruik willen terugdringen. Op de tweede en derde plek staan respectievelijk de bouw en de autoindustrie¹.
In 2019 werd circa 368 miljoen ton plastic geproduceerd, waarvan 51% in Azië, waar China de grootste producent ter wereld is.
De plasticsoep in de Noordelijke Grote Oceaan, ook wel onder meer de kunststofarchipel of drijvende vuilnisbelt genoemd, is een gebied in het noorden van de Grote of Stille Oceaan waar enorme hoeveelheden plastic en ander afval bijeen drijven.
Het is bijna allemaal verpakt in plastic zakjes, doosjes en folie. Nederlanders gebruiken jaarlijks 26 miljard stuks plastic voedselverpakkingen. Per Nederlander komt dat neer op meer dan 1500 stuks plastic, omgerekend vier per dag. Dat blijkt uit een onderzoek van ING Economisch Bureau naar plastic verpakkingen.
De mens is de veroorzaker van de plastic soep. Wij maken de plastic producten die uiteindelijk in de natuur belanden. Wist je dat 80% van het afval in zee van het land komt? [1]. Via verschillende omwegen zoals de wind, riolen, grachten of rivieren komt het afval uiteindelijk terecht in zee.
In 1907 maakt de Belgisch-Amerikaanse Leo Baekeland het eerste volledig synthetische plastic uit aardolie. Hij vernoemt het naar zichzelf: bakeliet. De nieuwe stof geleidt geen stroom en kan goed tegen hitte.
Alleen al in de bovenste laag bevindt zich zo'n 12 tot 21 miljoen ton plastic! We weten dat het grootste deel van al het afval in de oceaan uit plastic bestaat.
We kunnen Nederland 155x bedekken met al het plastic in de plastic soep. Er wordt geschat dat de totale hoeveelheid plastic in de oceaan, tussen de 86 miljard en 239 miljard kilo ligt 3,4. Precies weten hoeveel het is, is onmogelijk.
Tot nu toe werd in wetenschappelijke publicaties geschat dat er ongeveer 250 kiloton plastic in de oceaan drijft. De hoeveelheid plastic die de oceaan instroomt werd echter geschat op 800 – 2.400 kiloton vanuit rivieren en 4.800 – 23.000 kiloton vanuit kustgebieden.
Elk jaar belandt er wereldwijd gemiddeld 8 miljoen ton plastic afval in zee, ofwel elke minuut een volle vrachtwagen afval. Plastics blijven tot 450 jaar aanwezig, en de kleine fragmenten (microplastics) verdwijnen zelfs nooit helemaal.
China is met 395 miljoen ton per jaar de grootste vervuiler, gevolgd door de VS met 265 miljoen ton. Maar dat zijn absolute cijfers. Per hoofd van de bevolking gaan de Amerikanen de Chinezen ruimschoots voorbij. Met 812 kilo afval per Amerikaan behoren ze tot de absolute top.
Plastic komt op verschillende manieren in de oceaan terecht: Afval (dat door mensen wordt achtergelaten of per ongeluk door de wind in zee wordt geblazen)Illegale dumping of onjuiste verwerking van afval. Lekken van stortplaatsen.
Plastic vergaat niet, maar wordt met de tijd door zout water en golven geleidelijk in kleinere stukjes afgebroken. Daardoor wordt het opruimen steeds moeilijker. Deze kleine plastics worden door zeedieren gegeten en komen als voedsel weer op ons bord te liggen [3].
PLASTIC SOEP
Het valt uit elkaar in steeds kleinere stukjes, die ook nog eens steeds giftiger worden. Door al die kleine deeltjes plastic in het water veranderen de oceanen in een plastic soep. Dat kost miljoenen vissen, vogels, zeeschildpadden, zeehonden, walvissen en dolfijnen het leven.
Onderzoekers hebben gevonden dat van dit plastic, maar 93-236 miljoen kilo op dit moment daadwerkelijk aan het oceaanoppervlak drijft 8. Dit is nog geen 1% van al het plastic dat is terechtgekomen in de oceanen. Dat betekent dat de andere 99% dus ergens anders in de oceaan moet zijn. Waar precies?
Er zijn veel plekken in oceanen en zeeën waar de concentratie van plasticsoep nog groter is dan in de gyres. Deze plekken worden wel hotspots genoemd. Hier concentreert zich plastic, maar niet als gevolg van circulerende zeestromen. De Middellandse Zee is zo'n hotspot.
Volgens de Plastic Soup Foundation ondervinden 1400 verschillende mariene diersoorten hinder van plastic. Vooral zeevogels, vissen, kreeftachtigen en zoogdieren hebben er last van. Ze raken verstrikt in plastic en slikken plastic afval in.
Dieren raken verstrikt in plastic en sterven een langzame dood. Ze zien die voor kwallen aan, wat hun voedsel is. Plastic afval kan vast komen te zitten in koraal en tast de gezondheid aan. Microplastics worden door vrijwel alle zeedieren geconsumeerd, zelfs door plankton.
Er wordt geschat dat er jaarlijks tussen de 12 en 24 miljoen kilogram plastic wordt opgegeten door vissen. Volgens de VN gaan er elk jaar 100.000 zeezoogdieren en 1 miljoen zeevogels dood door afval op zee.
Elk jaar belandt er wereldwijd gemiddeld 8 miljoen ton plastic afval in zee, ofwel elke minuut een volle vrachtwagen afval. Plastics blijven tot 450 jaar aanwezig, en de kleine fragmenten verdwijnen zelfs nooit helemaal.
Pyrolyse maakt van plastic weer olie
Hij houdt zich al ruim tien jaar bezig met de vraag óf en hoe je plastic kunt terugvormen naar olie. Met PyrOil maakt hij gebruik van een techniek genaamd pyrolyse, ook wel thermische recycling genoemd.
Andere namen voor kunststof zijn polymeren of plastic(s). Het woord polymeer is uit het Grieks afgeleid, poly is veel en meer betekent deel.