Zo zijn er duurzame kisten van karton, bamboe, riet of wilgentenen. Andere houtsoorten die geschikt zijn voor een begrafenis zijn populierenhout, naaldhout, eigenhout, beukenhout en wilgentwijgen. De houtsoort bepaalt ook de kleur van de kist.
Goedkope doodskist
Doodskisten verschillen sterk in prijs, maar meestal wordt uitgegaan van een standaardkist die tussen de € 200,- en €500,-. Voor een kist in deze prijsklasse is de keuze niet heel erg ruim. Toch kunt u ook in deze prijsklasse een prachtige kist vinden.
Een doodskist kost ongeveer €500 euro. De prijzen verschillen per kist, zo heeft u voor rond de €300 euro al een grafkist en kan de prijs oplopen tot een paar duizend euro. Tussen €400 en €600 heeft u een ruime keuze. De prijs van de kist wordt bepaald door o.a. het materiaal en de afwerking.
Hierdoor kunnen de kosten van een crematie in het weekend hoger uitvallen. De laatste verzorging van de overledene kost ongeveer 150 euro. Een standaard kist rond 500 euro. Opbaren in het uitvaartcentrum is met gemiddeld 600 euro duurder dan thuis opbaren wat rond de 400 euro kost.
De wetgever gaat er van uit dat na een begraving van 10 jaar een lichaam helemaal geskeletteerd is. Dat houdt in dat alleen de belangrijkste grote botten over zijn. Bij sommige mensen zal dit al na 5 of 7 jaar het geval zijn, afhankelijk van de omstandigheden.
In principe mag je alle makkelijk verteerbare voorwerpen meegeven in de kist. Ook tekeningen van kinderen, brieven, bloemen en foto's (zonder fotolijstje uiteraard!) mogen mee. Daarnaast vinden veel kinderen het fijn om een lievelingsknuffel mee te geven aan een overleden persoon.
Een sarcofaag (Oudgrieks: σαρκοφάγος – vleesetend) is een doorgaans stenen kist waarin menselijke stoffelijke resten worden bewaard. Het gaat hierbij specifiek om overblijfselen als gevolg van begraven en niet van cremeren. In het laatste geval is de houder van de resten een urn.
Een lijkkist kan niet gehuurd worden. De huurkist van andere Europese landen is niet van toepassing in ons land. Zo kan een lijkkist slecht één maal gebruikt worden om één overledene te begraven en niet meerdere malen.
Begraven in een kist die bestaat uit mycelium; het wortelnetwerk van paddenstoelen. Schimmel wordt in een mal gedaan, krijgt voeding en groeit dan uit in de vorm van een doodskist. Het eindresultaat - een soort piepschuimachtig materiaal - is licht en sterk. Eénmaal in de bodem wordt het mycelium weer actief.
De wet zegt dat de kist niet gemaakt mag zijn van kunststoffen of metalen. Een uitzondering wordt gemaakt wordt voor de kleine delen zoals handvatten, schroeven en ornamenten. Het beslag kan bij een crematie makkelijk van de kist verwijderd worden en bij begraven staat het de ontbinding van het lichaam niet in de weg.
In de praktijk blijkt dat kartonnen kisten vaak duurder zijn, een basiskist met reguliere bekleding kost tussen de 375 en 500 euro, en met afleverkosten van minimaal 60 euro kost een golfkartonnen grafkist dus makkelijk 250 euro meer dan de meest gebruikte eco-uitvaartkist van bijvoorbeeld DELA en Yarden.
Een lijkwade kost gemiddeld tussen de 250 en 1000 euro, afhankelijk van het materiaal. Katoen is relatief goedkoop en zijde duur. Wie een persoonlijke doek als afscheidswade gebruikt, is geen extra kosten kwijt. Een opbaarplank kost gemiddeld tussen de 200 en 800 euro, afhankelijk van de houtsoort.
De kisten verschillen namelijk in prijs, materiaal en kleur. De goedkoopste grafkist is bij ons de rieten uitvaartkisten de duurste is de Maxima in mahonie hoogglans. De begrafeniskist die het meeste wordt gekozen is de standaard houten kist, maar er bestaan nog meer soorten kisten.
Wie in schimmels begraven wil worden, moet daar wel wat geld voor opzij zetten: de kist kost 1.495 euro.
zes plankjes (kassie-zes)
Cremeren is het proces waarbij een overleden lichaam wordt verbrand. Het verbranden van het lichaam doet voor diegene geen pijn, je voelt er dan niks meer van want alleen je lijf is er nog.
Cremeren gebeurt in een crematorium. Bij het cremeren wordt de kist in een crematieoven geplaatst. De kist vergaat daarbij door de hitte. Voorafgaand aan een crematie is er vaak een uitvaartdienst of een kerkdienst, maar het hoeft niet.
Grofweg kan je aanhouden dat massief vuren- of populierenhout 10 tot 15 jaar goed blijft. Eikenhout en tropisch hout 25 tot 50 jaar. Wanneer je kiest voor een fineer houten kist, dat is spaanplaat met een heel dun laagje hout eroverheen, moet je rekening houden met een houdbaarheid van een maand.
Rond de organen van de overledene bestond een ware cultus in het oude Egypte. Na de dood werden de organen verwijderd en bewaard in canopen (kleine kruikjes), die de mummie vergezelden in het graf in de piramide. Alleen het hart en de nieren werden niet verwijderd, vanuit de overtuiging dat hierin de ziel woonde.
In Nederland is mummificatie van een zojuist overleden persoon niet toegestaan. Elke conserverende behandeling van een stoffelijk overschot is verboden. Van dit verbod is evenwel ontheffing mogelijk. Die ontheffing geeft de minister van Volksgezondheid.
Hersenen worden bij het mummificeren altijd verwijderd. Die waren namelijk niet belangrijk voor de Egyptenaren. Zij geloven dat je gevoel en je verstand in je hart zitten. Omdat er in hersenen veel vocht zit, kunnen ze niet in het lichaam blijven, want een mummie mag niet nat zijn.
Natuurlijk mag iemand de overledene op de mond kussen maar men moet wel rekening houden dat daar veel bacteriën aanwezig zijn. Het is wellicht een vervelend praatje maar direct na het overlijden begint het lichaam met het ontbindingsproces. Die lichaamssappen moeten weg en dat gaat vaak via de mondhoeken.
Verbrandt het hele lichaam tijdens een crematie, dus ook de botten? Nee, de botten vallen uit elkaar, doordat elementen hiervan verdampen. Na de crematie worden de asresten vermalen tot as.
De hoeveelheid as die resteert na een crematie bedraagt gewoonlijk tussen de 2,5 en 3,5 kg.