De belangrijkste drie zijn: naar type maatregel (ziektepreventie, gezond- heidsbevordering en gezondheidsbescherming), naar fase in het ziekteproces (primaire, secundaire en tertiaire preventie) en naar doelgroep (universele, selectieve, geïndiceerde en zorggerelateerde preven- tie).
Wanneer we het hebben over preventie in de (geestelijke) gezondheidszorg is het doel om de gezondheid van mensen te bevorderen en te beschermen, en ziekten en complicaties van ziekten te voorkomen of in een zo vroeg mogelijk stadium op te sporen (Bron: Volksgezondheidenzorg.info).
Als het gaat om preventieve zorg, wordt onderscheid gemaakt tussen drie verschillende niveaus: primair, secundair en tertiair. Bij primaire preventie wordt de nadruk gelegd op het voorkomen van een ziekte dat deze geen kans krijgt. Secundaire preventie legt de nadruk op het vroeg ontdekken van een ziekte of afwijking.
Primaire preventie: activiteiten die voorkomen dat gezonde mensen een bepaald gezondheidsprobleem, ziekte of ongeval krijgen. Secundaire preventie: vroege opsporing van ziekten of afwijkingen bij personen die ziek zijn, een verhoogd risico lopen of een bepaalde genetische aanleg hebben.
1. Primaire preventie heeft als doel om ziekte te voorkomen door het wegnemen van de oorzaak. De doelgroep is de gezonde bevolking. Denk hierbij aan vaccinaties van zuigelingen en campagnes rondom stoppen met roken.
Het toedienen van acetylsalicylzuur na een CVA, of controle van de glykemie en voorlichting aan diabetespatiënten zijn voorbeelden van tertiaire preventie.
Quaternaire preventie heeft betrekking op personen die zich niet goed voelen, maar ook niet ziek zijn. het P4-concept heeft tot doel overbodige onderzoeken, vals-positieve onderzoeken en onnodige angst bij de patiënt te vermijden.
Onder individuele preventie vallen de adviezen en handelingen van een arts aan een individu dat een verhoogd risico heeft op een bepaalde ziekte, met als doel ziekte te voorkómen en gezondheid te bevorderen. Individuele preventie is gebaseerd op kennis van groepen mensen met het risico op een bepaalde ziekte.
Preventief zijn maatregelen die vooraf door of namens de leiding zijn genomen rekeninghoudend met betrouwbaarheidsrisico's. Repressief zijn maatregelen door of namens de leiding genomen gericht op de naleving en werking van de preventieve maatregelen.
Het preventieplan biedt een overzicht van de aanwezige risico's in je bedrijf en vertelt wat je gaat doen om deze risico's uit te schakelen of te beperken. In het GPP moet je rekening houden met jouw bedrijfsactiviteiten, arbeidsprocessen en de grootte van je onderneming.
Opportunistische preventie: preventie die wordt toegepast wanneer zich daarvoor een goede gelegenheid voordoet, bijvoorbeeld een leefstijladvies door een huisarts aan een patiënt bij wie beginnend overgewicht is geconstateerd (zie paragraaf 4.2.2).
Tertiaire preventieactiviteiten hebben betrekking op de zorg van reeds gevestigde ziekten, met de bedoeling om de functie tot op het hoogste niveau te herstellen, verminderen van de negatieve gevolgen van de ziekte en complicaties van de ziekte te voorkomen.
Preventie is voorkomen dat er problemen ontstaan door van tevoren in te grijpen. Preventie is het geheel van doelbewuste initiatieven die anticiperen op risicofactoren (= handelen voordat het probleem ontstaat) en ageren wanneer eerste signalen zich ontwikkelen en de problematiek aan het ontstaan is.
De repressieve maatregelen zijn voor een deel afhankelijk van de aard van het strafbare feit, maar ze bestaan altijd uit drie stappen: 1. alarmeren 2. maatregelen nemen 3. rapporteren.
Preventieve maatregelen geven aan wat als ongewenst gedrag wordt beschouwd, waardoor ook gewenst gedrag wordt bevorderd. De belangrijkste maatregelen van administratieve organisatie en interne controle zijn: Controletechnische functiescheidingen. Toewijzen van taken, bevoegdheden en verantwoordelijkheden.
Voorbeeld: Bij een opslag van gevaarlijke stoffen hangt een bordje "verboden te roken", dit is een preventieve maatregel om de kans op brand te verminderen. Bij de opslag is ook een brandblusser geplaatst, dit is een repressieve maatregel die de schade bij het uitbreken van brand tot een minimum beperkt.
Maak een plan met doelen en interventies, ieders rol en verantwoordelijkheid, randvoorwaarden zoals tijd, financiële middelen, de rol van regisseur en delen van patiënt/cliëntinformatie. Denk hierbij ook aan een integrale wijkaanpak.
Het voorkomen van het plegen van misdaden bij potentiële delinquenten. Een van de doelstellingen van het strafrecht.
Samenvatting. Preventie is gericht op het voorkomen van gezondheidsproblemen. Het combineren van de verschillende vormen van preventie geeft de beste kans op gezondheidswinst. Preventievormen zijn op verschillende manieren in te delen, bijvoorbeeld met de doelenboom van preventie.
Secundaire sector. Deze sector staat bekend als de industrie. Dit behelst alle bedrijven en activiteiten die de grondstoffen van de primaire sector verwerken. De producten worden doorgaans door de tertiaire sector aan de consument doorverkocht.
De tertiaire sector wordt ook wel de sector van de commerciële dienstverlening genoemd. Met commercieel worden bedrijven bedoeld die als doel hebben om winst te maken. Deze bedrijven zorgen dat de producten of diensten worden verkocht aan de consument.
De belangrijkste drie zijn: naar type maatregel (ziektepreventie, gezond- heidsbevordering en gezondheidsbescherming), naar fase in het ziekteproces (primaire, secundaire en tertiaire preventie) en naar doelgroep (universele, selectieve, geïndiceerde en zorggerelateerde preven- tie).
Preventief fouilleren is het fouilleren van personen in een gebied dat de burgemeester aanwijst. Dat gebied noemen we dan een veiligheidsrisicogebied. Er is op dat moment geen verdenking tegen de betreffende persoon.
Preventief onderhoud, soms kortweg PO genoemd, is onderhoud dat routinematig wordt uitgevoerd om de kans op uitval van apparatuur te verkleinen. Het wordt gedaan terwijl de apparatuur in goede conditie is voordat er een storing heeft plaatsgevonden.
Eerstelijnszorg is direct toegankelijke zorg voor patiënten. Het gaat dan om zorg die je krijgt van huisartsen, fysiotherapeuten of de psycholoog. Voor tweedelijnszorg heb je een verwijzing nodig. Het gaat om zorg door een specialist of in een ziekenhuis, waar een huisarts naar doorverwijst.