Radioactieve of beter gezegd ioniserende straling delen we in in alfa-, bèta- en gammastraling. Alfastraling is de gevaarlijkste van de drie. Alfastraling bestaat uit de kernen van heliumatomen die met 10.000 tot 20.000 km/s rondrazen.
De meest energierijke straling, namelijk gammastralen, röntgenstralen en een bepaald gedeelte van het ultraviolette licht, zijn gevaarlijk voor ons lichaam, omdat ze in staat zijn om elektronen uit atomen weg te slaan (ioniseren), als gevolg van hun grote energie-inhoud. Men noemt deze vormen van straling ioniserend.
Bij straling moet er een onderscheid worden gemaakt tussen ioniserende en niet-ioniserende straling. Niet-ioniserende straling heeft te weinig energie om atomen te ioniseren. Ioniserende straling heeft deze energie wel. Daardoor worden atomen elektrisch geladen en treedt ionisatie op.
Niet-ioniserende straling. Een belangrijke vorm hiervan is elektromagnetische straling, ook wel elektromagnetische velden genoemd. Deze straling komt bijvoorbeeld van elektrische apparaten, hoogspanningslijnen, zendmasten en mobiele telefoons.
Elektromagnetische velden en optische straling, zoals radiofrequente of microgolfvelden, laser-, ultraviolet- en infraroodstraling, zijn vormen van niet-ioniserende straling.
De straling die wordt gebruikt voor wifi heeft een lage frequentie (2,4 of 5 GHz). De sterkste WiFi-straling die wordt gebruikt bij draadloze netwerken is qua energie 100.000 keer zwakker dan zichtbaar licht! Veruit de meeste straling die door moderne technologie geproduceerd wordt is niet-ioniserend.
Voor mensen is gammastraling erg gevaarlijk, omdat het zoveel energie heeft en moeilijk tegen te houden is. Vaak heb je een dik stuk lood of ongeveer een meter beton nodig om de meeste gammastraling tegen te houden. In het menselijk lichaam kan gammastraling veel schade aanrichten.
Voor zover bekend zijn elektromagnetische velden niet gevaarlijk voor de gezondheid van mensen. Wetenschappelijke organisaties doen nog onderzoek naar de effecten op de lange termijn.
Al in 1899 onderscheidde Ernest Rutherford bij de uraniumstraling "minstens twee" soorten: één die makkelijk wordt geabsorbeerd, voor het gemak de 'alfastraling' genoemd, en één met een meer doordringend karakter, de 'bètastraling'.
De straling van radioactief materiaal kan het DNA deoxyribonucleic acid (deoxyribonucleic acid) in het menselijk lichaam beschadigen. Meestal repareren eiwitten deze beschadigingen, maar soms gebeurt dat niet of niet goed. Als de reparatie van beschadigd DNA niet goed lukt, kan dat jaren later kanker veroorzaken.
Een enkele dosis van 1.000 mSv zal stralingsziekte veroorzaken, met als een van de symptomen misselijkheid, maar ze is niet dodelijk. Een dosis van 5.000 mSv zal binnen een maand zowat de helft van de mensen doden die eraan blootgesteld worden. De waarden die hier vermeld worden, gelden voor volwassenen.
De zeer krachtige alfastraling raakt de binnenkant van de longen en kan daar veel schade aanrichten. Bovendien zijn de eveneens radioactieve vervalproducten niet meer vluchtig en zij zetten zich daarom af in de longen.
Gammastraling ontstaat vaak door radioactief verval van atoomkernen. In zuiver gammaverval verliest de atoomkern alleen energie in de vorm van een foton. Atoomnummer en massagetal blijven gelijk.
De straling die bij radioactiviteit wordt uitgezonden is ioniserende straling. Ze wordt soms radioactieve straling genoemd. Dit is feitelijk onjuist: de stof is radioactief, niet de straling. Er zijn verschillende soorten ioniserende straling: alfa- (α), bèta- (β) en gammastraling (γ) zijn veel voorkomende vormen.
Hoe worden de eerste drie letters van het Griekse alfabet (alfa, bèta en gamma) gebruikt in de wetenschap, het onderwijs en de ICT? De eerste drie letters van het Griekse alfabet, alfa (Α/α), bèta (Β/β) en gamma (Γ/γ), worden in tal van disciplines gebruikt, waaronder: Kunst, amusement en media.
In totaal is er bij dit ongeval meer de helft van het radioactieve jodium (ruim 4.000 PBq) en ongeveer een derde deel van het radioactieve cesium (ca. 130 PBq) vrijgekomen. Bijna de helft van het radioactief jodium bestond uit Jodium-131, dat een halveringstijd heeft van 8 dagen.
Bètastraling is ioniserende straling bestaande uit bètadeeltjes, d.w.z. elektronen of positronen.
Het signaal dat gebruikt wordt voor mobiel internet via 3G, 4G en het toekomstige 5G is ook een elektromagnetische golf.
Wereldgezondheidsorganisatie over 4G straling. Onderzoek van de Wereldgezondheidsorganisatie wijst uit dat er geen effecten zijn voor mensen door 4G straling, er zou alleen een kleine verhoging van de lichaamstemperatuur optreden als je aan hoge 4G straling wordt blootgesteld.
Straling. Het type straling van de 4G die we nu kennen en 5G is hetzelfde. Het gaat telkens om elektromagnetische straling. Dezelfde straling trouwens die je toelaat om naar de radio te luisteren via FM.
Optische straling (zichtbaar licht, UV en infrarood licht) is biologisch actief, dat wil zeggen dat er biologische effecten kunnen optreden. Bij te sterke of langdurige blootstelling kunnen deze een effect hebben op de gezondheid.
De aarde en al het leven op aarde staan steeds bloot aan straling uit de ruimte, als aan een gelijkmatige motregen. Geladen deeltjes van de zon en andere sterren vertonen interactie met de atmosfeer en het magnetisch veld van de aarde en veroorzaken zo een stortregen van straling, voornamelijk beta- en gammastraling.
Ioniserende straling is de verzamelnaam voor straling met hoge energie. Deze straling bereikt ons vanuit de ruimte, wordt uitgezonden door radioactieve stoffen of kan kunstmatig worden geproduceerd, bijvoorbeeld met een röntgentoestel.