Het stellen van de juiste diagnose kan lastig zijn. Daarom is voor het stellen van de diagnose en de behandeling veel specialistische kennis nodig. In Nederland is afgesproken dat er 3 gespecialiseerde centra zijn op het gebied van autoinflammatoire ziektebeelden: het UMCG, het Radboud ziekenhuis en het UMC Utrecht.
Behandeling wat kunnen we doen? In veel gevallen worden patiënten met een auto-imuunziekte behandeld door de specialist op gebied van het orgaan of de ziekte waarin de ziekte zich uit. Bijvoorbeeld een reumatoloog, dermatoloog, nefroloog, maag-darm-lever arts, longarts, hematoloog of neuroloog.
Mensen kunnen last hebben van uitputting en pijn en zich niet realiseren dat ze een auto-immuunziekte hebben. Omdat deze ziekten moeilijk te diagnosticeren en te behandelen zijn, is het belangrijk om een reumatoloog te raadplegen die ervaring heeft met auto-immuunziekten voor de behandeling van auto-immuunziekten.
De door GPA veroorzaakte ontstekingen leiden tot versterf (necrose) van weefsels in de achterliggende organen. Er treden dan karakteristieke ophopingen van ontstekingscellen (granulomen) op, met name in de neus en de longen. Ook de nieren worden vaak aangetast, evenals de huid, ogen en gewrichten.
Je laat alle voedingsmiddelen weg die het immuunsysteem uitlokken tot actie: dit zijn granen (gluten), zaden, peulvruchten, noten en alle planten die behoren bij de nachtschades (aardappelen, tomaten, paprika, rode pepers, aubergines). Dierlijke producten om te vermijden zijn: zoogdiervlees, zuivel en eieren.
Bij mensen met een auto-immuunziekte functioneert het afweersysteem niet goed. Dan vallen de cellen niet alleen schadelijke invloeden (van buitenaf) aan, maar ook de eigen, gezonde cellen van uw lichaam. Hierdoor kan er schade aan weefsels en organen ontstaan.
Auto-immuunziektes kan je niet genezen. De behandelingen die ervoor bestaat, kunnen wel het effect van het immuunsysteem beperken waardoor de pijn en ontsteking kan verminderen. Meestal worden middelen zoals NSAIDs en immunosuppressiva ingezet.
Als je grote hoeveelheden auto-antilichamen of anti-nucleaire antilichamen (ANA) in je bloed hebt, kan dit wijzen op een auto-immuunziekte. De ANA-test spoort de anti-nucleaire antilichamen (ANA) in je bloed op. Anti-nucleaire antilichamen (ANA) richten zich tegen de kern (nucleus) van de cellen in je lichaam.
De ziekte ontstaat in het afweersysteem. Dit afweersysteem heeft als belangrijke taak het opruimen van bacteriën en virussen. Bij het syndroom van Sjögren gaat er iets mis in het afweersysteem.Het afweersysteem richt zich nu deels tegen het eigen lichaam met als gevolg dat er ontstekingsreacties ontstaan.
Hoewel goed opgeleide immunologen de symptomen van auto-immuunziekten kunnen herkennen, zijn reumatologen doorgaans de aangewezen artsen als u een nauwkeurige diagnose nodig hebt .
Jicht kan optreden bij artrose (OA) of bij auto-immuun, inflammatoire vormen van artritis, waaronder reumatoïde artritis (RA), psoriatische artritis (PsA) en ankyloserende spondylitis (AS) . Het ontstaat wanneer urinezuur zich ophoopt en kristallen vormt die zich afzetten in het gewrichtsweefsel.
Artsen in dit specialisme zijn getraind in de evaluatie, diagnose en behandeling van aandoeningen die verband houden met abnormale hormoonspiegels in het lichaam. Endocrinologen behandelen veel auto-immuunziekten , waaronder: Type 1-diabetes.
Wetenschappers vermoeden al lange tijd dat vitamine D het risico op auto-immuunziektes kan verminderen. Een nieuw onderzoek laat nu zien dat dit ook echt het geval is – in ieder geval voor mensen boven de vijftig. Vitamine D-supplementen blijken daadwerkelijk de kans op auto-immuunziektes te verminderen.
Auto-immuunziekten:
Bij auto-immuunziekten is het immuunsysteem verstoord en valt het lichaamseigen cellen aan. Cyclofosfamide helpt dit proces tegen te gaan.
Wat is auto-immuun hemolytische anemie ? Auto-immuun hemolytische anemie (AIHA) is een zeldzame stoornis van de rode bloedcellen die optreedt wanneer antilichamen die gericht zijn tegen de eigen rode bloedcellen van een persoon ervoor zorgen dat deze barsten, wat leidt tot een onvoldoende concentratie in het bloed.
Het aantonen van antinucleaire antistoffen (ANA) draagt bij aan de diagnose van systemische auto-immuunziekten, zoals systemische lupus erythematodes (SLE), Sjögren-syndroom, systemische sclerose, idiopathische inflammatoire myopathie (IIM) en 'mixed connective tissue disease' (MCTD).
Een verzwakt immuunsysteem herken je aan de volgende symptomen: Aanhoudende vermoeidheid. Terugkerende infecties, zoals regelmatige blaasontstekingen, ontstoken tandvlees, maagklachten of diarree. Regelmatige verkoudheidsklachten.
Wanneer het immuunsysteem sterk belast wordt en langdurig overactief is, is de kans dat een auto-immuunziekte zich openbaart vergroot. Vaak gaat er chronische stress (bijnieruitputting), ziekte (virussen) of een bevalling aan vooraf.
Tot deze ziekten behoren onder meer coeliakie, inflammatoire darmziekte, auto-immuun enteropathie, auto-immuun hepatitis, primaire scleroserende cholangitis en primaire biliaire cholangitis .
Behandeling wat kunnen we doen? In veel gevallen worden patiënten met een auto-imuunziekte behandeld door de specialist op gebied van het orgaan of de ziekte waarin de ziekte zich uit. Bijvoorbeeld een reumatoloog, dermatoloog, nefroloog, maag-darm-lever arts, longarts, hematoloog of neuroloog.
Omdat auto-immuunziekten vaak schade veroorzaken aan meerdere organen, worden de patiënten behandeld en begeleid door een team van experts waarbij naast internist-nefrologen en internist-immunologen, ook een reumatoloogen longarts betrokken zijn.
De meeste auto-immuunziekten zijn gelukkig goed behandelbaar, zegt Leavis. “De basis is vaak prednison, maar we hebben een heel scala aan middelen tot onze beschikking waarmee we het merendeel van de auto-immuunziekten grotendeels onder controle kunnen krijgen.