Bij de ziekte van Lyme schrijft de huisarts medicijnen tegen bacteriën voor (antibiotica). Bij een rode of roodblauwe vlek of ring op de huid die langzaam groter wordt (erythema migrans) is een antibioticakuur met tabletten voldoende.
Slechts bij een klein deel van de mensen leidt een tekenbeet tot de ziekte van Lyme. Bij veel patiënten geneest de ziekte volledig door een antibioticakuur van tien dagen tot vier weken.
Is de ziekte van Lyme te genezen of blijft u er altijd last van houden? De ziekte van Lyme is over het algemeen goed te genezen met een antibioticakuur. Alleen als u de ziekte van Lyme al langere tijd heeft en deze niet eerder ontdekt en behandeld is, kunnen er klachten blijven bestaan.
Doxycycline doodt bacteriën (antibioticum). Bij infecties van luchtwegen, huid, darmen of geslachtsorganen. En bij de ziekte van Lyme, malaria en Q-koorts. Doxycycline werkt binnen een paar dagen.
Indien de ziekte niet, onvoldoende of te laat behandeld is, kan een patiënt chronische lyme ontwikkelen. Bij een Erythema Migrans (EM) (rode huiduitslag in de vorm van een vlek of kring na een tekenbeet) is een behandeling met antibiotica noodzakelijk.
Kenmerken chronische ziekte van Lyme
Symptomen die hierbij horen zijn stemmingswisselingen, prikkelbaarheid, woede-uitbarstingen, geheugenproblemen, concentratievermindering, zware hoofdpijn, en slaapstoornissen.
Bij deze tests zoekt men naar antistoffen tegen de Borrelia bacterie in het bloed van de patient. De antistoffen verschijnen pas enige tijd na de infectie (eerst IgM, later IgG) en zijn na minimaal 3-8 weken redelijk betrouwbaar te meten; testen kort na infectie heeft dus geen zin.
Doxycycline is minder effectief tegen Streptococcus pneumoniae, Groep A-streptokokkeninfecties (GAS) en anaeroben dan amoxicilline/clavulaanzuur. Daarom heeft amoxicilline/clavulaanzuur de voorkeur bij onvoldoende effect van smalspectrum penicillinen.
Bijwerkingen van doxycycline
De belangrijkste bijwerkingen, die overigens zelden voorkomen, zijn maag-darmklachten (misselijkheid, buikpijn, diarree, gebrek aan eetlust, ontstoken tandvlees), ontstoken slijmvliezen en huidirritatie.
Wanneer de diagnose Lyme-Borreliose gesteld is, zou er behandeld moeten worden zolang de symptomen blijven voortduren. Wanneer er sprake is van terugkeer van symptomen na behandeling, moet weer met antibiotica behandeld worden.
Na het vaststellen van de ziekte van Lyme wordt er in de meestal gekozen voor een behandeling met de antibiotica doxycycline, tweemaal daags 100 mg voor een duur van tien dagen.
De ziekte kan iemands kwaliteit van leven ernstig aantasten. Een behandeling met antibiotica kan wel een verdere verslechtering voorkomen, maar het effect op de reeds bestaande stoornissen is meestal minimaal of afwezig. Er is dan ook vaak blijvende invaliditeit.
De ziekte van Lyme kan een ernstig invaliderende ziekte zijn, die vaak gepaard gaat met ernstige klachten en grote vermoeidheid (uitputting). Patiënten die hiermee te maken hebben, kunnen meestal geen normaal leven meer leiden. Werken en naar school gaan kan voor hen een groot probleem of zelfs onmogelijk zijn.
De standaard bloedtest om de ziekte van Lyme vast te stellen, heet de ELISA-test. Dit is een bloedtest die moet aantonen of het lichaam antistoffen heeft aangemaakt tegen de Borrelia-bacterie. In Nederland wordt deze Lyme test maar liefst 500.000 keer per jaar uitgevoerd.
Meestal geneest lymeziekte helemaal door een kuur met antibiotica. Het kan iets langer duren voordat uw klachten daarna weg zijn. Sommige patiënten met lymeziekte krijgen na behandeling met antibiotica chronische klachten (zoals vermoeidheid, concentratieproblemen, pijn in de gewrichten, spieren en pezen).
De ziekte van Lyme kan zich uiten in de volgende klachten: Een verkleuring van de huid op de plek van de tekenbeet, die groter wordt. Deze kan tot 3 maanden na een tekenbeet verschijnen. Koorts en eventueel spier- en gewrichtspijn, in de eerste weken na een tekenbeet.
Doxycycline is een antibioticum dat vaak wordt gebruikt bij longontsteking. De arts schrijft het medicijn als een eerste-keuzemiddel voor. Het doodt veel soorten bacteriën die een longontsteking kunnen veroorzaken. De tabletten beginnen na 1 tot 2 uur te werken.
Doxycycline gebruikt u vaak als een kuur. Een kuur duurt meestal 7 tot 10 dagen. Uw arts bepaalt de duur van de kuur aan de hand van het type infectie. Bij Q-koorts duurt de behandeling meestal langer, ongeveer 2 tot 3 weken.
Antibiotische profylaxe bestaat uit een dosis van 200 mg doxycycline, of wanneer dit gecontra-indiceerd is (zoals bij kinderen en bij zwangerschap) één dosis azitromycine van 500 mg of bij kinderen: 10 mg/kg lichaamsgewicht. In alle gevallen is afwachten en opletten op verschijnselen een verantwoord alternatief.
Wanneer bacteriën resistent worden tegen antibiotica, dan moeten sterkere antibiotica worden ingezet om infecties te genezen. Chinese onderzoekers melden dat ze bacteriën hebben gevonden die ook resistent zijn tegen de sterkste antibiotica die er vandaag bestaan, namelijk polymyxinen (1, 2).
Amoxicilline is een krachtig geneesmiddel dat artsen voorschrijven bij infectie door bacteriën. Je kunt het medicijn niet kopen in de supermarkt of drogisterij. Amoxicilline is op recept verkrijgbaar bij de apotheek.
Profylactisch gebruik van antibiotica na een tekenbeet kan zinvol zijn als de teek langer dan 24 uur op de huid heeft gezeten. De patiënt moet de eenmalige gift doxycycline (volwassenen) of azitromycine (volwassenen en kinderen) wel binnen 72 uur na het verwijderen van de teek innemen.
griepachtige klachten (koorts, hoofdpijn, spierpijn, moeheid) pijn, minder kracht in armen, benen of romp, tintelingen, of pijn in een of meer gewrichten.
De meest gebruikte laboratoriumtest voor de ziekte van Lyme is een serologische test. Deze test meet niet of je ziek bent, maar meet de reactie van het lichaam op de bacterie die de ziekte van Lyme veroorzaakt. Een “positieve” uitslag betekent dat je lichaam antistoffen heeft die deze bacterie herkent.
Deskundigen van ILADS adviseren om in een gespecialiseerd lab te testen en naast een ELISA-test ook altijd een Western/Immunoblot-test te doen. Het komt voor dat patiënten met een negatieve ELISA-test, wel een positieve Western/Immunoblot-test hebben.