Zeeleeuwen en zeeotters verschuilen zich tussen het kelp voor orka's en haaien. Maar ze vinden er ook hun voedsel; kleine vissen, schelpdieren, zeesterren en zee-egels. Kombu, wakame, zeespaghetti, kelp, arame, hijiki, zee palm en blaaswier zijn de bekendste bruine zeewieren.
Zeesla: omschrijving
Zoals de naam al zegt groeit het in de zee. En het is dus een wier, geen plant. Ulva is Latijn voor 'moeras plant', wat verwijst naar dit nederige, felgroene zeewier. De zeer dunne, brede, platte bladeren zijn teer, golvend en transparant.
Een bekende eetbare soort is de Zeesla (Ulva lactuca), die grote groene bladeren heeft van twee cellagen dik en algemeen voorkomt in het intergetijdengebied van de Waddenzee en ook dieper in de Noordzee.
Mensen zijn niet de enige soort, dat hun gezonde voordeel uit zeewier haalt. Koeien, paarden, varkens, geiten en zelfs wilde diersoorten zoals herten, konijnen, poolvossen en ijsberen eten ook zeewier. Er bestaan bovendien wiersoorten die in het Engels 'cow weed' en 'pig weed' heten.
Omdat zeegras sediment vasthoudt helpt het de kust te beschermen. De velden zijn voor veel dieren van belang. Smienten, rotganzen, knobbelzwanen en meerkoeten begrazen het zeegras.
Sommige dieren, zoals zeekoeien, zee-egels, schelpen en zeeschildpadden , eten zeegrasbladeren. Andere dieren halen hun voeding uit het eten van algen en kleine dieren die leven van zeegrasbladeren. Tuimelaars en verschillende waad- en duikvogels gebruiken zeegrasbedden ook als voedselgebieden.
Ook sommige andere dieren eten slakken, en zijn er meestal in gespecialiseerd vanwege het niet eenvoudig te kraken huisje. Voorbeelden zijn sommige slangen en hagedissen en een aantal insectenlarven, zoals die van veel loopkevers maar ook duizendpoten, kikkers en padden, muizen en egels lusten graag slakken.
Hieronder vallen zee-egels, sommige vissoorten zoals papegaaivissen, bepaalde soorten zeeschildpadden zoals de groene zeeschildpad en verschillende schaaldieren zoals krabben en kreeften. Sommige zeezoogdieren, zoals zeekoeien, eten ook zeewier.
Het Voedingscentrum raadt aan terughoudend te zijn met vaak (gedroogd) zeewier als vleesvervanger of groente te eten. Zeewieren kunnen namelijk sterk variëren in de hoeveelheid zware metalen, jodium, ijzer, vitamine B1 en zout en het is niet altijd duidelijk hoeveel er daarvan inzit.
Zeewier is goed voor weefsel en spierherstel van de hond doordat het eiwitten en aminozuren bevat. Zeewier zorgt voor een goede stofwisseling en ondersteunt het immuunsysteem van de hond. Daarnaast helpt zeewier bij goede pigmentatie van de hondenvacht en is het goed voor de haarstructuur.
Zeesla is een heldere, kleurrijke toevoeging aan salades en is erg lekker in omeletten (een voedingsrijkere vervanging voor peterselie!) Voeg het toe aan brood zoals focaccia. Kook het met vis of in vleesachtige ovenschotels.
Voor de dijken en als vulling voor matrassen werd zeegras gebruikt, dat door mensen wier werd genoemd. Zeegras is een plant van het zoute water. Het heeft wortels en zaden, zeewier heeft dat allebei niet. Tegenwoordig staat het echte wier juist in de belangstelling om zijn toepassingen.
Zeesla groeit in relatief ondiep water, omdat het veel licht nodig heeft om te kunnen groeien. In Nederland komt de soort voor in Zeeland, in het intergetijdengebied van de Waddenzee en ook dieper in de Noordzee. Zeesla-planten kunnen plaatselijk een dikke laag vormen.
Gekweekte zeesla wordt geteeld volgens strenge voedselveiligheidsvoorschriften en is veilig om te eten. Wilde zeesla wordt echter niet getest, dus het verzamelen ervan moet met zorg gebeuren.
Zeesla. Dit groene wier lijkt erg op kropsla en heeft een spinazie-achtige notensmaak. Je kunt het ongekookt eten in salades, maar ook gebruiken als 'wrap' en zelfs in de plaats van nori bij sushi.
Er zijn veel verschillende soorten zeewieren en algen. Beide zijn een goede bron voor eiwitten en ijzer. Daarnaast bevatten algen ook vitamine B1 en visvetzuren en zijn zeewieren een bron van jodium, calcium, fosfor, magnesium, natrium, kalium en vitamine B. Zeewieren zijn beperkt houdbaar.
Het hoeft niet gekookt te worden. Je kunt het als snack eten als het gedroogd is. Bak of kook het in vijf minuten gaar als toevoeging aan broodjes, omeletten, sauzen, jus en krokante chips. Gebruik rauw, geroosterd, gedroogd, gerookt, gebakken of gefrituurd.
Zeewier voor een gezonde darmflora
Zeewier bevat hoge concentraties mineralen, vitamines, proteïne en essentiële aminozuren. Door het hoge vezelgehalte zijn ze een goede voedingsbron voor je darmen. Deze vezels zijn weer onderverdeeld in fermenteerbare vezels en niet-fermenteerbare voedingsvezels.
Het is een rijke bron van kalium, ijzer en jodium, die allemaal vermoeidheid voorkomen . Kruidkundige en expert Wise Woman Susun Weed zegt dat "zeewier van alle soorten helpt energie te herstellen door zenuw-, immuun- en hormonale systemen te voeden.
Zeeleeuwen en zeeotters verschuilen zich tussen het kelp voor orka's en haaien.Maar ze vinden er ook hun voedsel; kleine vissen, schelpdieren, zeesterren en zee-egels. Kombu, wakame, zeespaghetti, kelp, arame, hijiki, zee palm en blaaswier zijn de bekendste bruine zeewieren.
Het blijkt dat sommige rassen al eeuwenlang uitgebreid zeewier eten – en daarbij gezond blijven. Langs de kustlijn van de Orkney-archipel in de noordoostelijke wateren van Schotland vind je de North Ronaldsay-schapen die bijna uitsluitend grazen op het voedingsrijke zeewier dat aan land spoelt.
Zeewier wordt ook gebruikt als voedsel, al is het in Europa veel minder bekend dan in landen als China, Japan en Korea. Het kan als groente worden gegeten, maar ook worden gebruikt als decoratie of als smaakmaker.
Egels, vogels en spitsmuizen eten graag slakken.
Vleesetende slakken kunnen zowel op het land als in het water leven en vallen prooien aan op basis van hun fysieke grootte en vaardigheden. Sommige soorten, zoals de Haplotrema concavum, vertonen zelfs kannibalistisch gedrag terwijl ze andere soorten slakken eten . Ze houden ook van andere gastropoden zoals slakken en regenwormen.
Volgens de Wet op dierproeven valt onderzoek met ongewervelde dieren, zoals insecten, kreeften en zeesterren, niet onder proefdieronderzoek. De wet beschouwt ongewervelde dieren -die geen ruggengraat hebben- als dieren zonder een (grote) hersencapaciteit, die ook geen stress of pijn ervaren.