De politie mag alleen aanhouden als u verdachte bent van een strafbaar feit. Er zijn wel uitzonderingen, bijvoorbeeld bij een verdenking van terrorisme. Dan gaat het om zo'n ernstig strafbaar feit dat ook een aanwijzing genoeg is. Er hoeft dan nog geen duidelijk vermoeden te zijn.
De politie mag u maximaal negen uur vasthouden voor bij voorlopige hechtenisfeiten en maximaal zes uur bij niet voorlopige hechtenisfeiten. Dit onderzoek kan bestaan uit verhoren, het afnemen van vingerafdrukken of het achterhalen van uw identiteit.
Spreekt de politie u aan op het feit dat u geen licht hebt op uw fiets?Dan spreken we van staandehouden. Na staandehouden, voor bijvoorbeeld een verkeersovertreding, krijgt u van de politie meestal een geldboete.
Bij staande houden, dan word je op straat door de politie aangesproken op iets wat je fout deed (bijvoorbeeld niet stoppen voor rood licht). Je moet je dan identificeren (je ID-bewijs laten zien) en de agent kan je dan een waarschuwing geven of een bekeuring schrijven.
Je hebt bij een politieverhoor altijd volgende rechten: Om te zwijgen (je mag niet gedwongen worden om verklaringen af te leggen)De politie moet je informeren. Je kan een gratis tolk vragen.
Kortgezegd, je hoeft de deur niet per se te openen voor agenten. Je mag bijvoorbeeld voorstellen mee te werken aan een onderzoek door later naar het politiebureau te komen. Er is een uitzondering; De politieagent mag wél jouw woning binnen als hij een huiszoekingsbevel op zak heeft van de rechter.
U kunt uw klacht indienen bij de politie met het digitale klachtformulier. U kunt uw klacht ook schriftelijk of mondeling doorgeven. U moet uw klacht indienen binnen 1 jaar na de gebeurtenis waarover u wilt klagen.
Wilt u aangifte doen, maar wil de politie niet meewerken? Dat is erg vervelend. De politie is in de meeste gevallen verplicht om uw aangifte op te nemen. Als u vindt dat de politie niet meewerkt bij uw aangifte, kunt bij de politie zelf een klacht indienen.
Gaat u zonder geldige reden niet? Dan is de kans groot dat de politie u arresteert om u toch te kunnen verhoren op het politiebureau. De politie mag u ook direct arresteren en meenemen voor verhoor. Bijvoorbeeld om te voorkomen dat u vlucht, of als er veel bewijs is voor uw schuld.
Houdt de politie u staande, dan vertelt de politiemedewerker u voor welk strafbaar feit hij dat doet. Wil hij u vervolgens op straat verhoren, dan vertelt hij u dat u niet tot antwoorden verplicht bent.
De staande houding heeft als enig doel om de identiteit van de verdachte te achterhalen. De bevoegdheid van een opsporingsambtenaar om een verdachte staande te houden om zijn identiteit vast te stellen is vastgelegd in artikel 52 van het wetboek van strafvordering.
Alleen opsporingsambtenaren (politieagenten, Marechaussee en boa's) hebben de bevoegdheid om een verdachte van een strafbaar feit staande te houden en te vragen naar zijn identiteit, NAW-gegevens etc.
Staandehouden en aanhouden: het verschil
Vaak komt u in het geval van een staandehouding wel weg met een geldboete. Mocht u verdacht worden van een ernstiger misdrijf, bijvoorbeeld van winkeldiefstal, dan is er sprake van een aanhouding. U wordt dan meegenomen naar het politiebureau.
Als je als burger ontdekt dat een ander een strafbaar feit pleegt, dan mag je die verdachte aanhouden. Dit op grond van artikel 53 van het Wetboek van Strafvordering. Aan dit zogeheten burgerarrest zijn wel een aantal eisen en voorwaarden verbonden: Je moet de verdachte direct aan de politie overdragen.
Als u niet tevreden bent over het optreden of het gedrag van een politiemedewerker, kunt u een klacht indienen bij de politie. Gebruik hiervoor het klachtenformulier. Hier ziet u wat wij doen als u een klacht indient.
De politie mag alleen uw identificatiebewijs vragen als daar een goede reden voor is. Dat is het geval als de politie redelijkerwijs uw identiteit nodig heeft om haar taak uit te voeren. Bijvoorbeeld als u strafbare feiten pleegt of betrokken bent bij een verkeersongeluk.
Als je klacht indient, zal de politie je verhoren. Je klacht wordt genoteerd in een proces-verbaal (PV). Een PV is een document waarin de politie alle nuttige informatie over de gebeurtenis beschrijft.
Wanneer de politie een voertuig wil doorzoeken, kan dat alleen in zeer specifieke omstandigheden. De Politie kan dus niet “zomaar” een voertuig doorzoeken. In artikel 29 van de Wet Politieambt (WPA) wordt zeer duidelijk aangegeven aan welke voorwaarden moet zijn voldaan alvorens tot doorzoeking kan worden overgegaan.
De politie mag alleen gegevens vorderen in situaties die in het Wetboek van Strafvordering staan. Bijvoorbeeld om bepaalde soorten misdrijven op te lossen. Als de politie gegevens vordert, bent u als organisatie of burger verplicht om mee te werken.
Hoewel men het recht heeft om de huiszoeking te weigeren, zal dat in de praktijk niet echt goed overkomen. Het kan de politie de indruk geven dat men iets te verbergen heeft. In dat geval zal ze proberen zo snel mogelijk een huiszoeking met een bevel van de onderzoeksrechter uit te voeren.
Alleen politie mag je identiteitskaart vragen
Alleen de politie mag jouw identiteitskaart vragen, als ze een reden hebben.
Verkeersgegevens; naast de zendmastgegevens kan de politie ook de verkeersgegevens van uw telefoon opvragen bij de telecomprovider. Over een periode tot 6 maanden terug kan dan worden nagegaan met wie u hebt gebeld of gebeld bent, gespecificeerd naar duur en tijdstip van de gesprekken.
Mag u een politieverhoor weigeren? Ja, natuurlijk! Veel mensen denken dat het verplicht is om op uitnodiging van de politie te verschijnen, maar dat is het zeker niet! U mag gewoon weigeren om naar het politieverhoor te komen.