Er is sprake van zorg als een cliënt of zijn vertegenwoordiger níet instemt met zorg of waartegen de client zich verzet: toedienen vocht, voeding en medicatie, medische handelingen en therapeutische maatregelen;beperking van bewegingsvrijheid (ook fixatie);
Wat is onvrijwillige zorg? Onvrijwillige zorg is: zorg waarmee de cliënt of zijn vertegenwoordiger niet instemt en zorg waarmee de vertegenwoordiger heeft ingestemd maar waartegen de cliënt zich verzet.
Er is sprake van onvrijwillige zorg wanneer de cliënt of zijn vertegenwoordiger niet instemt met het toedienen van psychofarmaca, of indien de vertegenwoordiger hier mee heeft ingestemd maar de cliënt zich hier tegen verzet.
Dit zijn alle maatregelen die de patiënt en zijn omgeving beschermen. Er zijn veel verschillende manieren om een patiënt in zijn vrijheid te beperken. Bijvoorbeeld door het plaatsen van een bedhek, een bewegingsmelder of een kussen met sensor die een alarm geeft als de patiënt opstaat.
Binnen de nieuwe Wet zorg en dwang, die op 1 jan. 2020 ingaat, vallen psychofarmaca onder onvrijwillige zorg. Volgens deze wet wordt overleg met de cliënt of mantelzorger binnen een multidisciplinaire aanpak vereist. Een behandelplan en een evaluatie hiervan is hierbij noodzakelijk.
Dit wetsvoorstel kwalificeert fysieke vrijheidsbeperkingen altijd als onvrijwillige zorg. Ook al heeft de cliënt toestemming gegeven. Toezichthoudende domotica echter, wordt alleen als onvrijwillige zorg gekwalificeerd als de cliënt, of zijn vertegenwoordiger, verzet vertoont of niet heeft ingestemd met de maatregel.
Kalmerings- en slaapmiddelen (benzodiazepinen)
Soms treden ontwenningsverschijnselen op bij het stoppen of afbouwen ervan. Gewenning en afhankelijkheid zijn dan ook de belangrijkste risico's van (langdurig) gebruik. Veel voorkomende benzodiazepinen zijn oxazepam (Seresta), diazepam (Valium) en temazepam (Normison).
De Wzd onderscheidt de volgende negen categorieën onvrijwillige zorg: a. medische handelingen en therapeutische maatregelen; b. beperken van de bewegingsvrijheid; c. insluiten; d.
Als je naaste zich verzet tegen de zorg die zorgverleners geven, noem je dat onvrijwillige zorg. Onvrijwillige zorg mag alleen worden gegeven om 'ernstig nadeel' te voorkomen. Bijvoorbeeld bij verwaarlozing of omdat je naaste een gevaar is voor zichzelf of de omgeving.
De Inspectie voor de Gezondheidszorg (IGZ) gebruikt een brede definitie: vrijheidsbeperking omvat alle maatregelen (fysiek en verbaal) die de vrijheid van cliënten beperken. Het gaat dus om: fysieke maatregelen (afzondering, onrustbanden, verpleegdekens, tafelbladen) medicatie die het gedrag beïnvloedt.
Het toepassen van onvrijwillige zorg wordt door de wetgever niet beschouwd als een voorbehouden handeling. Dit betekent dat onvrijwillige zorg in beginsel door iedereen mag worden toegepast zonder aanvullende voorwaarden.
Eén daarvan is het aantal vrijheidsbeperkende maatregelen. Daaronder vallen het geven van gedwongen medicatie, het gebruiken van een stoel waaruit je niet zelfstandig kunt opstaan of een band waarmee je in bed wordt vastgelegd. Maar ook: een laag-laag-bed, een valmat en een sensor.
In de Wet zorg en dwang staat dat er ernstig nadeel is als er (een grote kans is op) bijvoorbeeld verwonding of levensgevaar. Er is ook sprake van ernstig nadeel als uw familielid zichzelf verwaarloost of financieel in de problemen raakt. Of als hij agressie bij anderen oproept.
Zorg wordt als onvrijwillig gezien als de cliënt niet heeft ingestemd met zorghandelingen of als de cliënt zich er tegen verzet. Bij wilsbekwame cliënten die er zélf om vragen mogen vrijheidsbeperkende maatregelen, zoals het op slot doen van de deur, wel toegepast worden in de thuissituatie.
De Wet zorg en dwang (dwangindezorg.nl) regelt de rechten van mensen met een verstandelijke beperking of met een psychogeriatrische aandoening (bijvoorbeeld dementie), die onvrijwillige zorg krijgen of onvrijwillig worden opgenomen in een zorginstelling.
Medewerkers in de ouderenzorg, geestelijke gezondheidszorg, verstandelijk gehandicaptenzorg en de thuiszorg passen vrijwel dagelijks maatregelen toe die de vrijheid van hun cliënten beperken. Denk aan het gecamoufleerd toe- dienen van medicijnen of het met Zweedse banden voorkomen dat cliënten uit bed vallen.
De Wet zorg en dwang regelt de rechten van mensen met een verstandelijke beperking en mensen met een psychogeriatrische aandoening (zoals dementie) die onvrijwillige zorg krijgen. Daarnaast regelt deze wet de onvrijwillige opname.
Toedienen van vocht, voeding en medicatie, medische handelingen en therapeutische maatregelen. Beperken van bewegingsvrijheid (ook fixatie) Insluiten (ook separatie) Uitoefenen van toezicht op de cliënt (ook toezichthoudende domotica)
21) Hier gaat het om de zorgaanbieder die de cliënt zorg verleent, voor zover de cliënt al in een accommodatie verblijft. Het kan zijn dat de zorgaanbieder die de cliënt zorg verleent een ziekenhuis of huisarts is. In dat geval is het ziekenhuis of de huisarts bevoegd een aanvraag te doen.
Kalmeringsmiddelen zijn medicijnen die uw emoties minder sterk maken. Ze helpen vooral tegen angst, zenuwen en stress. Bekende kalmeringsmiddelen zijn benzodiazepinen. Voorbeelden van kalmeringsmiddelen zijn alprazolam, bromazepam, diazepam en lorazepam.
Haloperidol behoort tot de klassieke antipsychotica. Het remt in de hersenen de effecten van de natuurlijk voorkomende stof dopamine. Hierdoor verminderen psychosen en onrust. Artsen schrijven het voor bij psychose, schizofrenie, manie, onrust, dementie, tics, dwangstoornissen, misselijkheid en braken.
Citalopram is een antidepressivum, in België en Nederland onder meer op de markt onder de naam Cipramil®. Het remt de heropname van de neurotransmitter serotonine in de hersenen; het behoort tot de selectieve serotonineheropnameremmers, vaak afgekort tot SSRI (van het Engelse selective serotonin reuptake inhibitors).