De grote, donkere vlekken op de maan, die zelfs met het blote oog al te zien zijn (ze vormen samen het bekende 'mannetje in de maan'), zijn in feite kolossale inslagbekkens die geheel of gedeeltelijk zijn volgelopen met inmiddels gestolde lava.
De maanmaria (/ˈmæri. ə/ MARR-ee-ə; sg. mare /ˈmɑːreɪ, -i/ MAR-ay, MAR-ee) zijn grote, donkere, basaltische vlaktes op de maan, gevormd door lava die in oude inslagbekkens stroomde. Ze werden door vroege astronomen maria (Latijn voor 'zeeën') genoemd, die ze aanzagen voor echte zeeën.
Gestolde lava
Voor wie zich afvraagt wat die donkere vlekken op de maan nu precies zijn: dat zijn gestolde lavastromen. "Vroeger waren er enorme lavastromen op de maan, die ergens tussen de 3 en 4 miljard jaar geleden zijn gestold".
Een mare (het-woord, meervoud: mária) op de maan is een donkere vlek die vanaf de aarde met het blote oog te zien is. Ongeveer 16% van het maanoppervlak bestaat uit maria. Vroeger dacht men dat de maria echte waterzeeën waren (het 'mare' = Latijn voor de 'zee').
Ontdek hoe een oppervlak met donkere vlekken het vulkanische verleden van de maan onthult. Het oppervlak van de maan is bedekt met enorme donkere vlekken, die zelfs met het blote oog vanaf de aarde zichtbaar zijn. Deze vlekken staan bekend als maria - een Latijns woord dat 'zeeën' betekent.
Wie gisteravond of vannacht naar de lucht keek, zag een ring van licht om de maan. En veel provinciegenoten viel dat op, want we kregen heel wat foto's binnen van deze zogenoemde halo om de maan. Zo'n halo om de maan ontstaat doordat het licht van de maan op ijskristallen valt. Die kristallen breken het licht.
Soms lijkt de maan wel blauw, bijvoorbeeld door stof in de atmosfeer, schrijft NASA. Dit komt niet zo vaak voor, evenals twee volle manen in één seizoen. Dat kan ook een reden zijn waarom de zeldzame extra maan blauw wordt genoemd. De volle maan van maandagavond is de derde volle maan van dit seizoen.
De grote, donkere vlekken op de maan, die zelfs met het blote oog al te zien zijn (ze vormen samen het bekende 'mannetje in de maan'), zijn in feite kolossale inslagbekkens die geheel of gedeeltelijk zijn volgelopen met inmiddels gestolde lava.
Sinds een paar jaar weten we het zeker: er is water op de maan! Op de zuidpool van de maan is water aanwezig in de vorm van ijs. Maar ook aan het oppervlak is water, opgesloten in de gesteenten van de maan.
Dit zijn meestal mouches volantes of floaters. Het zijn onschuldige eiwitvlekjes in het glasvocht. Veel mensen beschrijven de zwarte vlekken als draadjes, haren, spinnetjes of zwarte stipjes in het oog. Deze zwevende vlekjes bewegen met de ogen mee en komen weer op dezelfde plek terug.
Op de maan is er ook zwaartekracht. Omdat de maan kleiner is dan de aarde is de aantrekkingskracht van de maan minder groot dan die van de aarde.
Ondanks hun naam zijn de maanzeeën vlakten van gestolde lava die donker lijken op de maanschijf . Veel maanzeeën zijn groot genoeg om met het blote oog te zien, dus kijk hoeveel je er kunt vinden voor ons eerste uitdagingsblad.
Bij een maansverduistering trekt de maan door de schaduw van de aarde. Er ontbreekt een 'hap' uit de volle maan en die wordt steeds groter totdat de maan volledig door de donkere aardschaduw is 'opgeslokt'. De maan is dan niet helemaal onzichtbaar, maar straalt nog met een donkere, oranje-rode gloed.
Het oppervlak van de zon toont geregeld donkere vlekken: zonnevlekken. Het aantal zonnevlekken is een maat voor de activiteit van de zon. Hoe meer, hoe actiever. Gemiddeld om de elf jaar maakt de zon een periode met veel zonneactiviteit door.
Er ontstaat een bloedmaan als de maan in de schaduw van de aarde valt. De maan wordt rood omdat de dampkring het zonlicht breekt, als een prisma. De zon is breder dan de aarde, dus loopt de schaduw na de aarde in een kegel vorm. Aangezien de maan kleiner is, valt die schaduw nu precies op de maan.
Alle hemellichamen die niet met de sterrenhemel meebewogen, werden in de klassieke oudheid planeet genoemd. Behalve de toen bekende planeten Mercurius, Venus, Mars, Jupiter en Saturnus werden ook de Zon en de Maan als planeet beschouwd.
Ondanks de schijn is de Maan niet geheel kleurloos . Apollo-astronauten beschreven de kleur als 'bruinachtig'. Nauwkeurige studie toont aan dat de donkere gebieden, of 'maria', hints van blauw of bruin vertonen, terwijl de hooglandgebieden vage sporen van geel, roze en lichtblauw hebben.
Deze donkere vlekken werden kraters genoemd. Kraters op de maan worden veroorzaakt door asteroïden en meteorieten die botsen met het maanoppervlak. Het maanoppervlak is bedekt met duizenden kraters. ...
De Aarde zal de Maan niet verliezen, althans niet door getijdewerking.
Als de zon op de maan schijnt kan het er boven de 100 °C zijn, maar als de zon onder is dan kan het juist -200 °C worden.
Een supermaan komt ongeveer twee of drie keer per jaar voor, maar dit keer is het extra bijzonder. Normaal gesproken is de afstand tussen de aarde en de maan gemiddeld 384.000 kilometer, maar nu is dat veel minder: 20.000 kilometer minder.
19 augustus 2024 om 20:28 exact is het volle maan. Maar niet zomaar één: dit is een supermaan én een blauwe maan omdat het de derde volle maan van het seizoen is. Maandag 19 augustus is het weer volle maan. Dit is ook een blauwe maan, verwijzend naar de tweede volle maan in een kalendermaand.
De volle maan is op maandagmiddag 19 augustus 2024 om 14:26 uur EDT .
Meestal zien we hem – afhankelijk van de maanfasen – als een witgele sikkel of bol in de hemel hangen, maar ongeveer één keer per jaar kleurt de maan een onheilspellend rood. Dit natuurfenomeen noemen we een bloedmaan.