Je vormt le passé composé met een hulpwerkwoord en een voltooid deelwoord. In het Frans gebruik je altijd een vorm van 'être' (zijn) of 'avoir' (hebben) als hulpwerkwoord. Dus: le passé composé = avoir/être + voltooid deelwoord.
De imparfait gebruik je als je een beschrijving in het verleden geeft of als je een gebeurtenis of een gewoonte noemt. Bijvoorbeeld: 'De zon scheen'. In het frans is dit: 'Le soleil brillait'. De passé composé gebruik je meer als je het hebt over een actie in het verleden.
De passé composé is een verleden tijd. Hij wordt gevormd met het hulpwerkwoord être of avoir + participe passé. De passé composé wordt gebruikt voor beïndigde acties.
Bij het maken van een passé composé gebruik je altijd een vervoeging van être of avoir. Wanneer gebruik je nu een vorm van être en wanneer gebruik je een vorm van avoir? Voor bijna alle werkwoorden kun je een vorm van avoir gebruiken.
Le passé composé is de werkwoordsvorm die we in het Nederlands kennen als de voltooid tegenwoordige tijd. Een voorbeeld hiervan in het Nederlands is bijvoorbeeld: “Ik heb gelopen.” Zoals je in dit voorbeeld kunt zien bestaat de voltooid tegenwoordige tijd uit twee werkwoorden: “heb” en “gelopen”.
Être betekent 'zijn'.We gebruiken het veel om onze nationaliteit of ons beroep te noemen, of om mensen en dingen te beschrijven.Avoir betekent 'hebben'.
De imparfait wordt gevormd door -ons (aan het einde van een werkwoord dat in de “nous vorm” en in de onvoltooid tegenwoordige tijd is vervoegd) weg te laten en de volgende vervoegingen te gebruiken: -ais, -ais, -ait, -ions, -iez, -aient.
Het imparfait bij onregelmatige werkwoorden
Ook bij onregelmatige werkwoorden kan het imparfait gevormd worden door de nous-vorm in de présent te nemen. Een uitzondering is het werkwoord 'être'. Nous sommes; dit gaat niet uit op -ons. Ook 'som' is niet de stam.
Een voorbeeld zou zijn: 'Als ik tijd had zou ik een wereldreis maken. ' Vaak praat je dus over iets wat je in de toekomst zou willen doen, daarom wordt deze tijd ook wel le futur du passé genoemd. In het Nederlands heet deze tijd officieel de onvoltooid verleden verleden toekomende tijd.
Wat is het verschil tussen de verleden tijden imparfait én passé composé in het Frans? De imparfait wordt meer voor beschrijvingen in het verleden gebruikt. De passé composé wordt vaker gebruikt voor plotse acties in het verleden.
Aller (gaan) is een onregelmatig werkwoord dat vooral gebruikt wordt om beweging aan te geven of om te zeggen hoe iemand zich voelt. - Tu vas bien ? - Ça va. -Hoe gaat het?
Je gebruikt de imparfait om een gebeurtenis of situatie uit het verleden te verwoorden. Gewoonte: Tous les jours, j'achetais une mangue. Beschrijving: Le portrait de Mona Lisa me semblait petit.
Opmerking: Het gebruik van de tegenwoordige tijd je veux (ik wil) in plaats van de onvoltooid verleden toekomende tijd je voudrais (ik zou graag willen) wordt als onbeleefd beschouwd.
Het imperfectum is een ander woord voor een tempus in het Latijn dat het meest overeenkomt met de onvoltooid verleden tijd (OVT) in het Nederlands.
Imperfectum Nederlands (onvoltooid verleden tijd)
Je gebruikt de l'impératif wanneer iemand een opdracht, bevel of aanwijzing geeft. Er zijn drie vormen van l'impératif: de tu (jij) vorm, de nous (wij) vorm en de vous (jullie/u) vorm. Je spreekt mensen die je goed kent aan met tu. Je gebruikt dan de ik-vorm in de tegenwoordige tijd van het werkwoord.
J'ai mangé en je suis allé
Het is namelijk heel makkelijk: vertaal het gewoon woord voor woord en het komt in meer dan 99 van de 100 gevallen helemaal goed. Behalve dan natuurlijk met een paar uitzonderingen, waarvan dit er een is: ik ben geweest = j'ai été.
Een vervoeging is het veranderen van de vorm van een werkwoord om bijvoorbeeld de persoon (enkelvoud of meervoud: ik loop, wij lopen) of de tijd (verleden, heden, toekomst: ik loop, ik liep) aan te geven.
être – je serai – ik zal zijn. avoir – j'aurai – ik zal hebben.
De gebiedende wijs (of: imperatief) is een werkwoordsvorm die wordt gebruikt in zinnen die een gebod of bevel uitdrukken. In dergelijke zinnen ontbreekt het onderwerp en staat de gebiedende wijs altijd op de eerste plaats: (1) Verroer je niet! (2) Blijf er toch ook met je vingers van af!
Voor de gebiedende wijs gebruiken we de stam van het werkwoord. Word eens wakker! Geef me dat boek eens. Hou(d) nu toch eens op met dat gezeur!