In Europa is de fast fashion of de wegwerpmode goed voor ongeveer 4 miljoen ton afval per jaar. Slechts 20 % van de kleding wordt gerecycleerd. De overige 80 % eindigt op het stort of wordt verbrand. Dat is één vrachtwagen per seconde wereldwijd.
De modewereld staat hierdoor voor een grote uitdaging. Enerzijds ervaren ontwerpers en grote merken de moordende druk om collecties in een steeds hoger tempo op elkaar te laten volgen, waardoor er minder ruimte is voor reflectie, bezinning en vernieuwing en waardoor mode zichzelf dreigt uit te hollen.
Verschillende oorzaken die de fast fashion-consumptiecultuur versterken zijn: In de 2e helft van de 20ste eeuw is het besteedbaar inkomen flink toegenomen. Het percentage van het inkomen dat aan kleding wordt besteed is in Europa van 5 – 10% van het besteedbaar inkomen gedaald naar 2 – 5% van het besteedbaar inkomen.
Slecht voor de natuur en de mens. Alom wordt erkend dat fast fashion, na de olie-industrie, de meest vervuilende bedrijfstak is. Een kwart van alle pesticiden in de landbouw wordt gebruikt bij het laten groeien van katoenplanten. Voor de productie van fast fashion zijn enorme hoeveelheden water nodig.
Vervuiling van de oceaan door kleding
Door het wassen van kleding komen er jaarlijks ongeveer 500.000 ton aan microvezels vrij. Dit staat ongeveer gelijk aan 50 miljard plastic flesjes. Microvezels zijn kleine deeltjes plastic die niet afbreekbaar zijn. Verreweg de grootste boosdoener hiervan is de stof polyester.
Inzameling van textielafval
In 2019 is 554 kiloton textiel als afval weggegooid of als tweedehandsartikel geëxporteerd. In 2019 werd via de gemeenten 86 kiloton textiel gescheiden ingezameld. Daarnaast werd 174 kiloton textiel via het restafval weggegooid.
De impact op het milieu
Alleen al in Nederland zorgt de verbranding van kleding voor zo'n 75.000 tot 150.000 kilo CO2-uitstoot per jaar (als energiewinning wordt meegerekend!). Daarbij opgeteld heeft het produceren van kleding óók een grote impact op het milieu.
Fast fashion is goedkope kleding van mindere kwaliteit, geproduceerd in sweatshops in ontwikkelingslanden die een productie kent waarbij veelvuldige gebruik wordt gemaakt van schadelijke stoffen.In deze sweatshops wordt kleding gemaakt door zwaar onderbetaalde arbeiders.
Zelf gebruik ik de alles omvattende term: slow fashion. Slow fashion is een tegenbeweging op de huidige fast fashion kledingindustrie.
Die massale uitbesteding is een belangrijke oorzaak waarom onze kleding tegenwoordig zo goedkoop is. Maar in de twintigste eeuw deed zich nog een ontwikkeling voor die de kledingindustrie radicaal veranderde. De wereld maakte kennis met de eerste 'manmade fibre.
Sinds Inditex' ontdekking van fast fashion is de mode-industrie in een sneltreinvaart geraakt, waarbij zelfs de uitvinder ervan al gauw wordt ingehaald door 'ultra-fast' fashionmerken zoals Asos, Boohoo, Pretty Little Thing en Fashion Nova.
De kledingindustrie, ook wel mode-industrie genoemd, is de op één na meest vervuilende industrie ter wereld. Er zijn veel uitdagingen. Overproductie, afval, (kinder)arbeidsomstandigheden, grondstoffen, chemicaliën, watergebruik, toeleveringsketens om er een paar te noemen.
De prijzen gaan omhoog, maar de kwaliteit gaat omlaag. Om deze lagere kwaliteit kleding voor hogere prijzen te kunnen verkopen, hebben ze veel geld geïnvesteerd in de marketing. Modeshows, reclamecampagnes maar vooral influencers hebben er voor gezorgd dat mensen toch merkkleding blijven kopen.
Centraal Museum wijdt expositie aan meest gedragen kledingstuk: de spijkerbroek. Nederlanders dragen de meeste spijkerbroeken per hoofd van de bevolking. Nooit eerder is er echter een grote expositie gewijd aan het alledaagse kledingstuk, concludeerde het Centraal Museum in Utrecht.
De kleding- en textielketen is één van de grootste ketens waar kinderarbeid nog vaak voorkomt. Naar schatting worden 250 miljoen kinderen wereldwijd beïnvloed in verschillende schakels van de kledingketen.
Mensen weten vaak niet dat bij het maken van fast fashion kleding enorm veel vervuiling komt kijken. De vervuiling vindt al plaats bij de productie van de grondstoffen en materialen waar de kleding van gemaakt wordt. Per T-shirt is er ongeveer 2500 liter water nodig en voor een spijkerbroek zelf 7000 liter!
Veel internationale kledingmerken, waaronder H&M, C&A, Esprit, Marks & Spencer, GAP, VF Corporation en Kmart Australia, dragen bij aan deze situatie. Dit zijn belangrijke bevindingen van het rapport Branded Childhood dat vandaag wordt gepubliceerd door de Stop Kinderarbeid coalitie en SOMO.
Fast fashion verwijst naar het bedrijfsmodel van bedrijven die snel in weten te spelen op trends. Bedrijven die een zeer korte levertijd hanteren, en dus in no time de laatste trends in hun webshop of winkel kunnen aanbieden. Dit doen ze door de doorlooptijd van ontwerp, productie, distributie et cetera te verkorten.
Goederen en kleding kunnen milieuonvriendelijk zijn omdat ze komen uit de bio-industrie, er teveel bestrijdingsmiddelen of antibiotica bij gebruikt worden, de afbreektijd (de persistentie) te groot is, de winning van grondstoffen ten koste gaat van (tropisch regen)woud en de biodiversiteit, er kinderarbeid en geen ...
Nee, niet alle kleding beschermt even goed tegen uv-straling. Het hangt onder andere af van de stof, textiel en de vochtigheid van de stof. Uv-werende kleding beschermt de huid het beste tegen uv-straling. Uv-kleding biedt namelijk een bescherming van rond de SPF 50, ook als de kleding nat wordt.
Consumenten kopen gemiddeld 46 kledingstukken per jaar. In de gemiddelde Nederlandse kledingkast hangen tussen 150 en 200 stukken kleding. En daarnaast gooien we ook nog 40 kledingstukken per persoon weg elk jaar!
Brood, zuivel, groente, fruit en aardappelen worden het meest verspild. In absolute hoeveelheden vindt hier wel de grootste daling plaats (met uitzondering van aardappelen; hiervan wordt juist meer verspild). Naast de verspilling van vast voedsel worden er ook vloeistoffen verspild.