Uit de resultaten van bedreigde diersoorten per land (LPI), consumptie per land, houtverbruik per land, CO2-uitstoot per land, cementverbruik per land wordt de ecologische voetafdruk berekend.
De ecologische voetafdruk is een concept dat weergeeft hoeveel vruchtbare land- en wateroppervlakte iemand (of een hele gemeenschap of heel de wereld) nodig heeft om de goederen die nodig zijn om te voorzien in levensonderhoud te produceren en het afval dat er bij hoort te verwerken.
Er zijn verschillende tools beschikbaar om je ecologische voetafdruk te bepalen. Echter, de meest gebruikte is de voetafdruktest van het Wereld Natuur fonds. Hier wordt bijvoorbeeld gevraagd hoe je woont, wat je eet, en hoe vaak je het openbaar vervoer neemt of met de auto rijdt.
De tien landen met de grootste ecologische voetafdruk per persoon zijn, in aflopende: Koeweit, Qatar, Verenigde Arabische Emiraten, Denemarken, België, Trinidad en Tobago, Singapore, Verenigde Staten, Bahrein en Zweden.
Ecologische voetafdruk wereldwijd
Op dit moment verbruiken we wereldwijd 2,7 hectare per persoon. Dat is veel meer dan de wereld aan kan en leven daardoor op de reserves. Op dit moment hebben we anderhalve aarde nodig om te produceren wat we in één jaar gebruiken.
Modelantwoord: Noord-Amerika heeft de grootste ecologische voetafdruk. Daarnaast scoren Australië, Europa en Nieuw-Zeeland ook heel slecht. Afrika heeft de kleinste ecologische voetafdruk, opgevolgd door Azië. valt op dat de vooral de Westerse en rijke werelddelen een grote ecologische voetafdruk hebben.
De hoogste ecologische voetafdruk in Afrika is te vinden in Zuid-Afrika, met een voetafdruk van 3,8 gha per persoon. De laagste ecologische voetafdruk is te vinden in Eritrea, met een voetafdruk van 0,8 gha per persoon.
De berekening voor Nederland gaat alsvolgt in zijn werk : De Ecologische Voetafdruk voor Nederland was 5,7 hectare per persoon (in 2018)
De uitstoot van CO2 door de mens is de belangrijkste oorzaak van klimaatveran- dering, dat een van de grootste milieu- problemen is. Volgens Milieu Centraal is elk huishouden verantwoordelijk voor een gemiddelde jaarlijkse uitstoot van ongeveer 23 ton CO2.
Volgens het Global Footprint Network, dat gespecialiseerd is in voetafdrukmetingen, heeft een gemiddelde Nederlander een voetafdruk van 5,5 hectare, wat betekent dat het 5,5 hectare nodig heeft om zo te leven als wij doen. En dit terwijl er wereldwijd per persoon maar 1,7 hectare beschikbaar is.
De ecologische voetafdruk is een indicator die alle ruimtegebruik toerekent aan de uiteindelijke consument. Als het ruimtebeslag van de consumptie van een land gedeeld wordt door het aantal inwoners, ontstaat de voetafdruk van een individuele inwoner.
In Nederland is de ecologische voetafdruk in 1995 geïntroduceerd door milieuorganisatie De Kleine Aarde. Per mens is op basis van een eerlijke verdeling 1,63 mondiale hectare beschikbaar. Wereldwijd gebruiken we nu per mens 2,7.
De milieu-impact van wolproductie komt van methaan, landbouw/grondgebruik en watergebruik. Bij een synthetische kledingstof als polyester of acryl wordt de impact bepaald door oliewinning, raffinage en microplastics.
De ecologische voetafdruk werd dertig jaar geleden verzonnen door de Zwitser Mathis Wackernagel, en is inmiddels uitgegroeid tot een van de populairste milieu-indicatoren. Wackernagels wens was om al onze consumptie om te rekenen in grondgebruik, in 'mondiale hectares'.
De mondiale voetafdruk is een manier waarop gemeten wordt hoeveel ruimte je in hectares je nodig hebt om van te leven. Hoe hoger het getal hoe meer ruimte je nodig hebt. Het getal dat er uit komt is niet letterlijk de ruimte die je nodig hebt.
Nederland zit met een voetafdruk van 4,7 net onder het Europese gemiddelde. Europese landen met de grootste voetafdruk zijn: Zweden (7), Finland (7), Estland (6,9) en Denemarken (6,4). Overigens is in Amerika de consumptie van de biologische capaciteit nog veel groter dan in Europa. Amerikanen hebben 9 hectare nodig.
Volgens Carboun, een Britse milieu-organisatie gericht op duurzaam wonen in het Midden-Oosten, heeft het woestijnstaatje aan de Perzische Golf een CO2-'voetafdruk' van 55.4 ton per inwoner per jaar, bijna tien keer zo veel als het gemiddelde wereldwijd.
Die kan de natuurlijke hulpbronnen niet aanvullen in het tempo waarmee ze worden verbruikt. Een gemiddelde Chinees heeft een ecologische voetafdruk van 1,6 hectare en blijft daarmee onder de 1,8 hectare die wereldwijd per persoon beschikbaar zijn.
De voedselafdruk is in Nederland ongeveer een derde van de totale ecologische voetafdruk. In het eerlijke aarde aandeel bestaat de helft uit voedsel (0,9 van de 1,8 gha).
Als alle mensen zouden leven zoals Nederlanders doen, dan zijn er 4 aardes nodig. Voor de VS zijn dat 5 aardes, Rusland 3,84 en China 2,4 aardes. De snelle economische ontwikkeling van China is ook goed terug te zien in de cijfers van Earth Overshoot Day. In 2001 hadden de Chinezen nog genoeg aan 1 aarde.
Luchtvervuiling en fijnstof
Wegverkeer, huishoudens, de industrie en de landbouw zijn in ons land de belangrijkste bronnen van luchtvervuiling.
Iedereen heeft een stukje aarde nodig om te leven. Bijvoorbeeld om je voedsel te verbouwen of om je kleding te produceren. Per persoon hebben we ongeveer 1 voetbalveld aarde beschikbaar. Maar gemiddeld gebruiken we in Nederland per persoon veel meer, zoveel zelfs, dat we eigenlijk 3,3 wereldbollen zouden moeten hebben.
Althans, dan hebben we een kans van 66 procent om onder de 1.5℃ opwarming te blijven. Dus: als we een kans van 66 procent nastreven om onder de 1.5℃ opwarming te blijven, kunnen we vanaf 1 januari 2020 wereldwijd niet meer dan 400 gigaton CO2 uitstoten.
Wat stoot het meeste CO2 uit? Een huishouden stoot per jaar ongeveer 19.000 kg CO2 per jaar uit, aldus onafhankelijk kenniscentrum Milieu Centraal. Ruim een kwart van de uitstoot van een gemiddeld huishouden (2,2 personen) komt uit vervoer. Dan gaat het om vliegen en autorijden, maar ook openbaar vervoer en de fiets.