de aanneming van Romeinse namen door 'autochtonen'.geleidelijke invoering van de Latijnse taal.
De romanisering kwam tot uiting op tal van terreinen: in de taal, maar ook in het gebruik van Latijnse namen door Germanen, in de architectuur (denk aan villa's, aquaducten en forten), in de kunst en in allerlei gebruiken en tradities. Het christendom is feitelijk ook via de Romeinen tot diep in Europa doorgedrongen.
De Grieks-Romeinse cultuur
Veel bekende denkers zoals Aristoteles, Plato en Socrates hebben een begin gemaakt met wetenschappen als de filosofie, maar ook bijvoorbeeld het begin van de medische wetenschap en de geschiedschrijving komt uit deze periode.
Romanisering beschrijft de processen waarmee inheemse volkeren die in het rijk werden opgenomen culturele kenmerken verwierven waardoor ze als Romeinen overkwamen . Er is recent veel gedebatteerd over het blijvende nut van de term, die nu door velen als achterhaald wordt beschouwd.
Romanisatie houdt in dat een tekst in een ander alfabet, zoals Cyrillisch schrift, naar het Latijnse alfabet wordt omgezet. Welke letter(s) er dan worden gebruikt ligt aan de uitspraak in de taal waarin het geschreven was.
De cultuur van veroverde volkeren werd langzaam Romeins gemaakt, dit noemen wen romanisering. De Romeinse cultuur was overigens geïnspireerd op die van de Grieken. De Romeinen vonden de Griekse cultuur zo mooi dat ze deze overnamen en uitbreidden.
In de taalkunde is romanisering de omzetting van tekst van een ander schriftsysteem naar het Romeinse (Latijnse) schrift , of een systeem om dat te doen. Methoden van romanisering omvatten transliteratie, voor het weergeven van geschreven tekst, en transcriptie, voor het weergeven van het gesproken woord, en combinaties van beide.
Veel kooplieden kwamen naar Rome om te handelen, zo namen de kooplieden die in Rome kwamen handelen de Romeinse cultuur, taal en filosofie naar hun eigen land mee. Vanuit hun eigen land konden ze dan de cultuur weer verder verspreidden.
Vervolgens werd hij geëxecuteerd, omdat hij een wapen had gebruikt. Zo bang waren de Romeinen voor een nieuwe opstand – en terecht. Moderne historici denken dat één op de drie inwoners van Rome een slaaf was. Dat zijn meer dan 300.000 mensen.
De Romeinse Republiek annexeerde zuidelijk Gallië in de late 2e eeuw v.Chr ., en legioenen onder Julius Caesar veroverden de rest van Gallië in de Gallische Oorlogen van 58-51 v.Chr. Er ontstond een Gallo-Romeinse cultuur en Gallië werd steeds meer geïntegreerd in het Romeinse Rijk.
Kunst en architectuur
De Romeinen namen ook Griekse bouwstijlen over. Monumentale Romeinse gebouwen bevatten regelmatig typisch Griekse bouwkundige elementen, zoals gecanneleerde zuilen, frontons en portieken.
Zij zagen zichzelf echter als 'de Romeinen' en bleven het Romeinse Rijk voortzetten tot het jaar 1453 waarin het Romeinse Rijk definitief ten einde kwam toen zij werden verslagen door de Ottomanen.
Het duurde van 3000 voor Christus tot 500 na Christus. In dit tijdvak behandelen we de tijd van de Grieken, die gevolgd werd door de tijd van de Romeinen. Deze periode duurde van 3000 voor Christus tot 500 na Christus.
Romanisering was het proces waarbij de door Romeinen onderworpen volken geleidelijk de Romeinse cultuur, gewoonten en taal (het Latijn) overnamen. Sommige volkeren bleven succesvol weerstand bieden zoals de Basken: zij lieten zich nooit romaniseren en spreken nog altijd het Baskisch.
Het Romeinse legioen (Latijns legio, van legere = verzamelen) was de militaire basiseenheid in het Romeinse leger. De eenheid bestond uit circa 5000 tot 6000 (later 8000) infanteriesoldaten en meerdere honderden manschappen ondersteunende cavalerie, boogschutters, en lichte infanterie in de rol van verkenner.
Romanisering, een vorm van transliteratie, betekent dat het Romeinse (Latijnse) alfabet wordt gebruikt om de letters of tekens van een ander alfabet weer te geven .
Zwarte Romeinen waren centraal in de klassieke cultuur en niet als een uitzondering of als slaven of dienaren . Ze waren soldaten en handelaren, toneelschrijvers, dichters, filosofen, theologen en keizers. We moeten ons de keizerlijke Romeinen opnieuw voorstellen als mensen met een totaal niet verrassende diversiteit aan huidskleur.
Spartacus probeerde nog een overeenkomst te sluiten met Crassus, waarschijnlijk in de hoop dat Crassus bang was om overschaduwd te worden als Pompeius Spartacus zou verslaan, maar Crassus sloeg dit af. In de buurt van Senerchia vond de beslissende slag plaats en werd Spartacus verslagen.
Slaven die in de landbouw werkten, hadden het zwaar, moesten hard werken en kregen nauwelijks basiscomfort. Ze kregen slechte woonverblijven, werden 's nachts vaak vastgeketend zodat ze niet zouden weglopen en kregen minimaal voedsel en kleding.
De limes (Latijn voor 'grens') is de aanduiding van de grens- en verdedigingszone van het Romeinse Rijk, hoofdzakelijk gebouwd in de periode 40 na Chr. - circa 250 na Chr. Deze liep van de Atlantische kust in Noord-Engeland via de Noordzee langs de toenmalige hoofdstroom van de Rijn en Donau naar de Zwarte Zee.
De Germanen wilden graag in het Romeinse Rijk wonen en burgerschap verkrijgen. In de keizertijd kregen de inwoners van de gebieden die bijna volledig geromaniseerd waren soms burgerrecht. Hiermee werden ze onderdeel van de echte Romeinse samenleving en konden ze hoge posities vervullen.
De meeste waren afkomstig uit Gallië, Hispania, Griekenland en Azië.
Als oude hoofdstad van het Romeinse Rijk en centrum van de Rooms-Katholieke Kerk is Rome rijk aan bezienswaardigheden. Bekende voorbeelden het Romeinse Rijk zijn het Colosseum, het Forum Romanum en het Pantheon. Het wereldberoemde Sint-Pietersplein en de Sint-Pietersbasiliek dateren uit de zestiende eeuw.
Pinyin (ook bekend als Hanyu Pinyin) is een romanisatiesysteem dat begin jaren 50 door Chinese geleerden is ontwikkeld op basis van eerder werk uit de jaren 30 en 40. In tegenstelling tot andere romanisatiesystemen is Pinyin echter niet uitgevonden om de Chinese taal aan buitenlanders te onderwijzen.
Romanisatie verwijst naar het proces van het weergeven van niet-Latijnse of volkstaalschriften in het Romeinse (Latijnse) alfabet. Transliteratie verwijst daarentegen letterlijk naar het omzetten van het ene schrift in het andere.