Detecteren van littekenweefsel waaronder verkalkingen in pezen (bv schouder). Inschatting van ernst en beoordeling prognose van spierblessure (bv. hamstring/quadriceps/kuit). Beoordeling van bandletsels (enkel, knie, duim).
De liesstreek wordt nauwkeurig onderzocht. Wanneer de liesbreuk niet goed voelbaar is, kan de chirurg een echo-onderzoek (geluidsgolvenonderzoek) laten uitvoeren. Als de chirurg dan nog geen goed beeld heeft van de breuk, wordt een herniografie gedaan.
Dit heet musculoskeletale echografie. Met deze vorm van echografie kunnen we ontstekingen en beschadigingen van spieren, gewrichtsbanden, pezen en gewrichten onderzoeken. Echografie van het bewegingsapparaat is niet alleen voor onderzoek een goed hulpmiddel. Het wordt ook vaak toegepast bij de behandeling.
Meestal wordt pijn in de liesstreek veroorzaakt door een blessure van één van de spieren in de lies. Maar ook darmproblemen of een liesbreuk kunnen een mogelijke oorzaak van liesklachten zijn. Daarom raden wij u aan om bij pijn in de lies altijd eerst naar de huisarts te gaan om dit uit te sluiten.
Er zijn een heel veel aandoeningen die snel en goed te zien zijn met een echo-onderzoek. Hieronder volgt een aantal voorbeelden hiervan: Slijtage van een gewricht (artrose) is al in een vroeg stadium zichtbaar, al voor dit op een röntgenfoto duidelijk zichtbaar is. Zenuwirritaties zoals een neuroom van Morton.
Bij een slijmbeursontsteking zit er vocht in de slijmbeurs. Dat is goed te zien op een echo of een MRI.
Veelvoorkomende problemen die aan de hand van een echografie kunnen worden aangetoond zijn peesontstekingen, peesverkalkingen, spierscheuren, scheuren van ligamenten, slijmbeursontstekingen ... In meer zeldzame gevallen kunnen fracturen of barstjes worden aangetoond.
Bij pijn in de lies die blijft duren of waarbij je zelf geen duidelijke oorzaak ziet, zoals een sportletsel, contacteer je best je huisarts.
De aanhoudende klachten ontstaan door een terugkerende, plaatselijke irritatie of (niet bacteriële) ontsteking van de peesaanhechtingen ter hoogte van de lies. De pijn zit doorgaans aan de binnenonderzijde van het schaambeen en straalt soms uit naar de binnenzijde van het bovenbeen en de gehele liesregio.
De radioloog bestudeert de gemaakte foto's. De uitslag is na 2 à 3 werkdagen bekend bij de behandelend arts. Van uw behandelend arts krijgt u de uitslag.
In grote lijnen zijn er drie soorten radiologische onderzoeken: onderzoeken die gebruik maken van röntgenstralen, zoals de klassieke röntgenopname of de CT-scan, onderzoeken op basis van geluidsgolven, met andere woorden de echografie, en technieken die werken met magneetvelden, de MRI.
Bij een spierecho-onderzoek maken we met echografie een afbeelding van de spieren.
U kunt een liesbreuk herkennen aan een zwelling in de lies die u kunt zien of voelen. Soms heeft u wel pijn in de lies, maar ziet of voelt u geen bult. Dan is verder onderzoek nodig om te bepalen of het om een liesbreuk gaat. U krijgt dan een echo van de lies.
Een vergrote lymfeklier in de lies
In de huisartsenpraktijk zien we regelmatig patiënten met een voelbare lymfeklier. In driekwart van de gevallen gaat het om een lokaal verschijnsel: bij 55% van de patiënten zit de vergrote lymfeklier in de hals, bij 14% in de liezen, bij 5% in de oksels en bij 1% supraclaviculair.
Het echo-onderzoek is eigenlijk te gevoelig. Zo'n echo toont zeker bij één op de vijf mannen een liesbreuk aan, maar de meeste mannen hebben daar geen enkele last van.
Normaal gesproken duren liesklachten 6 - 10 weken. Duurt de klacht langer dan wordt gesproken van chronische liesklachten. Soms kunnen chronische liesklachten wel jaren duren. Echter met veel geduld en consequent oefenen is een liesblessure doorgaans goed op te lossen.
De symptomen van liesklachten
Liesklachten zijn pijnklachten die veel voorkomen bij sporters en die je voelt aan de binnenkant van je bovenbeen. De pijn voel je vooral als je op de plek drukt en als je de liesspieren aanspant.
Als zo'n zenuwwortel in de wervelkolom (bijvoorbeeld bij een hernia van de tussenwervelschijf) of bij het verlaten van de wervelkolom geïrriteerd raakt, kan dit pijnklachten geven in de rug, lies of been. Soms bestaat er ook krachtverlies in uw been/de benen en tintelingen of een doof gevoel in het pijnlijke gebied.
Artrose van de heup begint met stijfheid en pijn bij bewegen. De pijn zit vooral in uw lies, bovenbeen en bil. Soms voelt u het zelfs tot in de knie. De pijn is het ergst wanneer u na rust weer in beweging komt (startpijn of ochtendstijfheid).
Een liesbreuk herkent u meestal aan een pijnlijk en of branderig gevoel in uw lies, die gepaard kan gaan met bult of zwelling in uw lies. De zwelling is één van de meest voorkomende uiterlijke kenmerken van de liesbreuk.
Patiënten bij wie een operatie of injecties niet helpen, krijgen soms medicijnen voorgeschreven. Het betreft dan specifieke pijnstillers, bedoeld voor pijn die wordt veroorzaakt door beschadiging van de zenuwen. Voorbeelden daarvan zijn: Lyrica en Tryptizol.
Met een echografie kunnen we spieren, banden, pezen, kapsels en botten bestuderen. We kijken als het ware door de huid op de onderliggende structuren en kunnen dan een uitspraak doen over de kwaliteit van de weefsels.
Bij het scheuren ontstaat een plotse, zeer hevige pijn. De eerste pijnscheut voelt zoals een zweepslag of een messteek. Het gebruik van de spier is moeilijk en verhoogt de pijn. Op de plaats van de scheur is soms een inkeping of holte te voelen.
Over het algemeen wordt er alsnog voor een operatie gekozen. Dit komt omdat een scheur meestal niet vanzelf hersteld waardoor er kans is op het groter worden van de scheur of het structureel veranderen van de spier.