3.3 Wat is diagnostiek? Diagnostiek is het op een systematische wijze verzamelen en op een zinvolle manier ordenen, wegen en interpreteren van informatie over de psychische klachten of ontwikkelingsstagnatie van een patiënt.
Diagnostiek is kort gezegd het verzamelen en interpreteren van informatie over een patiënt met het doel vast te stellen welke (benoembare) problemen bij een patiënt aanwezig zijn.
De definitie van diagnostiek in de beleidsregel is: activiteiten met als doel (bijdragen aan) het stellen van een diagnose, uitgevoerd door een zorgverlener die hiervoor bevoegd en bekwaam is. Een consult diagnostiek is een consult met enkel als doel het uitvoeren van diagnostiek.
Diagnostiek is dat je onderzoek doet om een ziekte of aandoening vast te stellen. Een voorbeeld is als de dokter lichamelijk onderzoek doet. Om goede zorg te geven moet er beeldvorming en diagnostiek gedaan worden. Het Zorginstituut heeft onderzoek gedaan naar beeldvorming en diagnostiek.
Een diagnostisch onderzoek is een manier om: erachter te komen wat er precies aan de hand is;te onderzoeken waar de problemen vandaan komen;een goed onderbouwd advies te kunnen geven over eventuele behandeling en/of begeleiding.
Door het stellen van een tijdige en accurate diagnose wordt in elk geval uitgesloten dat er onderliggend een ander ziektebeeld is dat kan worden behandeld. Soms kan in een beginnend stadium medicatie voorgeschreven worden die het ziekteproces tijdelijk vertragen.
Een diagnostisch onderzoek levert veel informatie op. De gedragsdeskundigen verwerken het in een overzichtelijk rapport. Hierin staat niet alleen een diagnose, maar ook een advies over wonen, werken en passende behandeling en begeleiding.
Er zijn een aantal verschillen tussen prenatale screening en diagnostiek: Uit de screening blijkt alleen of er een verhoogd risico is.Met prenatale diagnostiek wordt met meer zekerheid vastgesteld of het kind een aangeboren afwijking heeft. Houd er wel rekening mee dat de onderzoeken nooit 100% uitsluitsel geven.
Er zijn drie soorten diagnoses die verschillen in de mate waarin de oorzaak bekend is: symptoomdiagnose (weinig bekend over oorzaak), syndroomdiagnose en ziektediagnose (veel bekend).
De psychiatrische diagnostiek bij een nieuwe ambulante volwassen patiënt neemt gemiddeld in totaal ongeveer twee uur in beslag (Beerthuis e.a., 2007). Hier is de verslaglegging niet bij inbegrepen. Een onderzoek voor een second opinion neemt meestal meer tijd in beslag, variërend van drie tot vier uur.
Wat houdt de BAPD NIP in? De BAPD NIP is een verklaring dat je als psycholoog (in opleiding) beschikt over basiskennis en basisvaardigheid op het gebied van de algemene psychodiagnostiek. De BAPD NIP realiseert en waarborgt: Een minimaal kennis- en vaardigheidsniveau op het gebied van de algemene psychodiagnostiek.
Structurele diagnostiek
Met de mate van ontwikkeling van de identiteit wordt bedoeld in hoeverre iemand in staat is om tegenstrijdige aspecten ("ambivalente gevoelens") van zichzelf of anderen tegelijkertijd onder ogen te zien. Het kan om de eigen persoon gaan, maar ook om de ander.
Psychodiagnostiek is een specialisme binnen de psychologie. Het kan bijdragen tot verheldering (Waaruit bestaat de klacht?), onderkenning (Wat is er aan de hand?) en verklaring (Welke verbanden zijn er tussen factoren/probleemgebieden?).
Om tot de juiste diagnose te komen, vindt er vaak een uitgebreid diagnostisch traject plaats. De diagnostiek bestaat uit klinische evaluaties, aanvullend onderzoek waaronder metabool onderzoek, beeldvormend onderzoek en soms invasief onderzoek zoals een huid- of spierbiopt of een belastingstest.
Het dimensionele perspectief houdt rekening met de ontwikkeling van kinderen en met de normale variatie in probleemgedrag, maar leidt tot een minder scherpe diagnostische besluitvorming. In deze bijdrage worden beide perspectieven beschreven en kritisch tegenover elkaar geplaatst.
Het gaat hierbij om onderzoek naar het feitelijke beperkingenniveau van de cliënt en de mogelijkheden om te behandelen. Aanvullende functionele diagnostiek is vooral gericht op het verbeteren van het functioneren of het voorkomen van verergering. Aanvullende diagnostiek wordt verricht door Wlz-behandelaars.
Diagnostische hulpvragen zijn vragen waarbij iets uitgezocht moet worden. Ze vallen uiteen in drie typen: onderkennend (wat is er aan de hand), verklarend (waarom is dit aan de hand) en indicerend (hoe is het op te lossen). De eerste stap van de probleemonderkenning is het genereren van vermoedens.
Binnen de gezondheidszorg kunnen zowel de disciplines van de arts als de verpleegkundige diagnoses vaststellen ten aanzien van een en dezelfde zorgvrager. De arts stelt een medische diagnose vast en de verpleegkundige formuleert een verpleegkundige diagnose.
Verklarende diagnostiek is erop gericht te achterhalen waarom dit kind met zijn mogelijkheden en beperkingen, uit dit gezin, in deze school, met deze leraar en deze medeleerlingen, de onderkende problemen heeft (Pameijer, M. & Beukering, T. van (1997). Handelingsgerichte diagnostiek.
Meestal is de onderzoeker iemand anders dan de behandelaar. Soms wordt gevraagd of je vooraf enkele vragenlijsten invult. Tijdens het kennismakingsgesprek bepreek je waarom je een psychodiagnostisch onderzoek aanvraagt.
Bij een screening wordt bijvoorbeeld gekeken of iemand een strafblad heeft. Ook kan een werkgever contact opnemen met de de referenties van een sollicitant. Denk daarnaast ook aan het bekijken van sociale media of opvragen diploma's en certificaten.
Artsen, verloskundigen, physician assistants, klinisch technologen en verpleegkundig specialisten algemene gezondheidszorg en verpleegkundig specialisten geestelijke gezondheidszorg mogen puncties uitvoeren. Dit mogen zij binnen hun deskundigheidsgebied.
Observatiediagnostiek richt zich op kinderen bij wie er snel duidelijkheid moet komen over de ontwikkeling, het gedrag en de mogelijkheden. Om te komen tot een goed advies over de aanpak en de begeleiding die uw kind nodig heeft, zal er een aantal vragen beantwoord worden: - Wat is er aan de hand?
Ruim vier op de tien mensen krijgt ooit in het leven één of meerdere psychische aandoeningen. De weg naar een diagnose is vaak lang, en veel mensen zijn dan ook opgelucht als ze die uiteindelijk krijgen. Ze weten wat er met hen aan hand is en ze kunnen een behandeling starten.