Elk insect heeft de volgende inwendige organen: hersenen, darmkanaal, uitscheidingsorganen (buizen van Malpighi), eierstok, buisvormig hart, buikzenuw (streng). Het bloed van insecten dient niet voor het transport van zuurstof en is meestal kleurloos. Insecten hebben nauwelijks of geen slagaders, maar wel een hart.
De drie belangrijkste lichaamsdelen van insecten zijn kop, thorax en abdomen . De kop bevat de antennes, ogen en monddelen. De thorax is het middelste lichaamsdeel waaraan de poten en vleugels vastzitten. De abdomen bevat spijsverterings- en voortplantingsorganen intern en vaak voortplantingsstructuren extern.
Insecten hebben geen inwendig skelet, maar zijn bedekt met een uitwendig omhulsel (exoskelet) dat hun zachte inwendige organen beschermt.
In de midden- darm vindt de eigenlijke (chemische) spijsvertering plaats en wordt het voedsel tevens, onder inwerking van enzy- men, vloeibaar gemaakt en opgelost. Omdat insecten geen nieren bezitten, moeten zij op andere wijze in staat zijn om zich van hun afvalstoffen te ontdoen.
De hersenen van een insect zijn weliswaar klein (fi- guur 1) maar in hun prestaties zijn ze groot. Afhankelijk van de soort is het volume meestal kleiner dan een microliter. Er zitten natuurlijk beperkin- gen aan zo'n minibreintje.
De kleine hersenen van insecten hebben gemiddeld ongeveer 200.000 neuronen en andere cellen , zeggen ze. Ter vergelijking: een menselijk brein heeft 86 miljard neuronen en een knaagdierbrein bevat er ongeveer 12 miljard. Het getal vertegenwoordigt waarschijnlijk een "bodem" voor het aantal dat nodig is om het complexe gedrag van de insecten uit te voeren.
Gewervelde dieren zoals honden, katten, vissen en vogels hebben bijvoorbeeld hersenen, maar ook krabben, insecten, ringwormen en inktvissen. Maar een paar dieren, zoals sponzen en anemonen, hebben geen hersenen.
Insecten hebben geen nieren. In plaats daarvan worden metabolische afvalstoffen verwijderd via de Malpighiaanse buisjes[2]. Ademhalingssysteem (ventilatiesysteem): Insecten hebben geen longen . Ze verkrijgen zuurstof en verdrijven koolstofdioxide via een reeks buisjes die tracheae worden genoemd (zie Ademhalingssysteem, rechts).
Volgens de Wet op dierproeven valt onderzoek met ongewervelde dieren, zoals insecten, kreeften en zeesterren, niet onder proefdieronderzoek. De wet beschouwt ongewervelde dieren -die geen ruggengraat hebben- als dieren zonder een (grote) hersencapaciteit, die ook geen stress of pijn ervaren.
Elk insect heeft de volgende inwendige organen: hersenen, darmkanaal, uitscheidingsorganen (buizen van Malpighi), eierstok, buisvormig hart, buikzenuwstreng. Het bloed van insecten dient niet voor het transport van zuurstof en is meestal kleurloos. Insecten hebben nauwelijks of geen slagaders, maar wel een hart.
De bloedsomloop komt bij insecten tot stand door de werking van een aan de rugzijde gelegen groot bloedvat, dat loopt van de kop tot in het achterlijf. Het nauwere, voorste deel, in de kop, wordt aangeduid als de aorta. Het achterste, dikkere deel in borst en achterlijf noemen we het hart.
Hersenonderzoekers blijken insecten te gebruiken voor onderzoek naar emoties. Maar of insecten überhaupt emoties hebben, daar is de discussie nog niet over afgesloten. De reden om toch voor insecten te kiezen is de eenvoud v an hun neurologisch systeem.
Ze hebben drie piepkleine ogen en twee wat grotere ogen. Met deze ogen kunnen ze niet zo heel goed zien. Gelukkig kunnen ze wel goed ruiken, dit doen mieren met twee grote voelsprieten. Deze zitten ook op de kop.
Insecten hebben veel van dezelfde organen als mensen – met harten, hersenen, darmen en eierstokken of testikels – maar missen longen en magen . En in plaats van aangesloten te zijn op een netwerk van bloedvaten, drijft de inhoud van hun lichaam in een soort soep, die voedsel levert en afval afvoert.
Insecten zijn eenvoudig van andere geleedpotigen te onderscheiden door hun lichaamskenmerken. De lichaamsvormen binnen het insectenrijk zijn heel verschillend maar ze hebben echter altijd een lichaam dat de verdelen is in drie delen: de kop, het borststuk en het achterlijf.
Lichaamsvorm: Muggenlarven hebben langwerpige, cilindrische lichamen die gesegmenteerd zijn. Hun lichamen zijn vaak doorschijnend of semi-transparant, waardoor u de interne organen en inhoud kunt zien.
Uit een onderzoek uit 2022 bleek dat er sterk bewijs is voor pijn bij volwassen insecten van twee ordes (Blattodea: kakkerlakken en termieten; Diptera: vliegen en muggen) en dat er substantieel bewijs is voor pijn bij volwassen insecten van drie extra ordes (Hymenoptera: bladwespen, wespen, bijen en mieren; Lepidoptera: motten en vlinders; en ...
Veel insecten, waaronder kakkerlakken, muggen en vliegen, kunnen pijn ervaren.
In een artikel dat is gepubliceerd in het wetenschappelijk tijdschrift Proceedings of the National Academy of Sciences wordt geclaimd dat insectenbreinen, ook al zijn ze klein, dezelfde functies uitvoeren als de menselijke middenhersenen, de oude neurale kern die ons bewustzijnsvermogen ondersteunt.
Insecten reageren puur reflexmatig op pijnprikkels, en beleven pijn niet zoals wij dat doen. Dat is een gangbare opvatting onder biologen, die zich onder meer baseren op het feit dat insecten niet over een centraal zenuwstelsel beschikken.
Interessant genoeg, als je de mond van een insect zou bedekken, zou het nog steeds kunnen ademen. Dat komt omdat insecten door honderden kleine gaatjes in hun lichaam ademen. Maar ze hebben nog steeds harten nodig . Net als andere wezens pompt het hart het bloed dat voedingsstoffen naar de spieren en hersenen stuurt.
Duizendpoten zijn lange, dunne geleedpotigen met één paar poten per lichaamssegment. Ondanks "centi" in hun naam, wat 100 poten impliceert, hebben duizendpoten overal van minder dan 20 poten tot meer dan 300 poten, maar ze hebben altijd een oneven aantal paar poten.
Olifanten vergeten nooit iets, luidt het gezegde.
Negen hersenen
'De hersenen van een octopus zijn dus door het hele lichaam verspreid. De tentakels van het dier kunnen elke willekeurige beweging aannemen, en veranderen zelfs van kleur,' aldus Hiemstra. Inktvissen-expert dr.
De kwal is een heel oud zeedier. Er werden fossielen van 600 miljoen jaar oud ontdekt in Australië. Sommige van deze fossielen zijn afkomstig van de voorouders van de kwallen, de zogenaamde Ediacaria. Kwallen onderscheiden zich doordat ze geen hart, hersenen en longen hebben!