Zoals je hierboven kunt horen maken de wormen een soort 'ploppend' geluid, dat je misschien wel het beste kunt vergelijken met een luide knip met de vingers. Het geluid wordt waarschijnlijk veroorzaakt door hun farynx in de keelholte.
Horen, trillen, terugtrekken
In een ander experiment kwam Darwin erachter dat wormen niet kunnen horen.
Het lichaam van een worm is een soort buis, die uit heel korte geledingen of segmenten bestaat. De huid is zo dun dat wormen geen longen of kieuwen nodig hebben. Ze ademen gewoon door de huid heen.
Een regenworm heeft ook spieren die van kop tot kont lopen. Wanneer deze 'lengtespieren' aanspannen, wordt de worm korter en dikker. Door het afwisselend aan- en ontspannen van deze twee soorten spieren, beweegt de worm zich voort in de bodem. Hoe makkelijk dat gaat, hangt af van het bodemtype.
Maar er is ook een dier dat zo'n sadistisch experiment wél overleeft, wil het verhaal: de regenworm. Sterker nog: als je die doormidden knipt, hakt of trekt, zullen beide helften uitgroeien tot 2 levensvatbare ongewervelden.
De uiteindelijk conclusie is dan ook dat ongewervelden, vanwege hun zeer eenvoudige zenuwstelsel, hoogstwaarschijnlijk geen pijn kunnen ervaren. Er kan dus ook geen schade optreden aan hun welzijn.
De wormen kunnen op vele verschillende manieren springen. Je moet ze allemaal leren om over deze obstakels te komen! Springen: Als je één keer op Sprong1 drukt, springt de worm vooruit. Terug springen: Als je twee keer snel achter elkaar op Sprong1 drukt, springt de worm naar achteren.
In uw darmen kunt u wormen hebben. Soms ziet u dunne, witte draadjes in uw poep, ondergoed of beddengoed. Vaak met jeuk. Dit zijn wormpjes (aarsmaden).
Hij heeft dan wel veel harten, maar tanden hebben ze niet. Hij eet zijn voedsel met zand en al, waardoor het voedsel door het zand in zijn maag vermalen wordt. Het zand poept hij weer uit. We praten nu wel over een 'hij', maar een regenworm is zowel een man als vrouw!
De aarsmade (bleekgeel/wit van kleur) is een kleine worm (0,5-1 cm) die vaak bij kinderen voorkomt. De wormen houden zich op in het onderste deel van de dunne darm en bij de blinde darm. Ze hebben een levensduur van circa acht weken en zijn kommavormig.
Regenwormen zijn afvaleters die leven van dood organisch plantaardig materiaal. Plantenresten en bladeren die op de bodem liggen worden in een woongang getrokken en gegeten.
Regenwormen zijn niet eng en ze voelen een beetje als levende spaghetti. Regenwormen bijten je echt niet, dus je hoeft er niet bang voor te zijn.
Regenwormen leven van dat wat ze op en in de grond vinden: dode en rottende plantenresten, bladeren en soms uitwerpselen van andere dieren. Ze trekken het voedsel hun gangen in waar ze het verder verteren.
Plop! Zoals je hierboven kunt horen maken de wormen een soort 'ploppend' geluid, dat je misschien wel het beste kunt vergelijken met een luide knip met de vingers. Het geluid wordt waarschijnlijk veroorzaakt door hun farynx in de keelholte.
Hoe lang duurt het voordat dit medicijn werkt? Eén kuur is meestal voldoende om alle wormen te doden. In de weken na de kuur ziet u nog regelmatig dode wormen in de ontlasting van uw kind. Als er 2 weken na de herhaalde kuur nog wormen in de ontlasting zitten, overleg dan met de arts.
Als u in Nederland wormen in uw poep ziet, dan zijn dit meestal wormpjes (aarsmaden of enterobiasis). Ook lintwormen (witte vierkante stukjes), spoelwormen en zweepwormen kunt u zien in uw poep. Maar die komen veel minder vaak voor.
Boven de grond zul je wormen niet vaak zien. Ze komen in de nacht naar boven of als het regent. In de zon zouden ze anders door hun dunne huid snel uitdrogen. En tijdens regenbuien zouden ze onder de grond kunnen verdrinken.
"De eerste groep bevindt zich in het bovenste deel van de grond tot 10 centimeter diepte, de tweede groep zit daaronder tot zo'n 40 centimeter en de pendelaar maakt verticale gangen tot wel drie meter diep." De gang van een pendelaar, tot wel drie meter diep.
Het lichaam van de worm heeft een doorsnede van 5 tot 10 millimeter maar kan tientallen meters lang worden. Het langst bekende exemplaar mat meer dan 55 meter en is daarmee een van de langste dieren die ooit zijn gemeten. Dit exemplaar spoelde aan in Schotland in 1864.
De worm kan via de neus, mond of anus naar buiten kruipen. Dit komt heel zelden voor.
Een lintworm wordt vrijwel altijd opgemerkt doordat men kleine witgele stukjes in de ontlasting aantreft. Deze stukjes zijn afgebroken segmenten van de achterkant van de lintworm. Meestal zijn ze één tot drie centimeter lang. Een lintworm kan (vage) buikpijn veroorzaken.
Regenwormen leveren een belangrijke bijdrage aan de bodemvruchtbaarheid. Ze zorgen voor de afbraak van organisch materiaal dat ze composteren tot humusrijke grond. Bovendien vermalen ze fijne gronddeeltjes waardoor de aanwezige mineralen beter voor de plant beschikbaar komen.
Regenwormen kunnen wel drie meter diep graven. Dit zorgt voor een perfecte water aan- en afvoer. De plantenwortels groeien in de gangetjes en krijgen hierdoor een prachtig wortelgestel.
Wormen komen over de hele wereld en in de meest uiteenlopende omgevingen voor. Sommige soorten leven op het land of in zoet water, maar de meeste wormen leven in zee. Ook de levenswijze is zeer variabel; veel soorten leven parasitair op of in andere dieren, andere zijn vrijlevend of niet-parasitair.