De verloskundige kan met haar vingers meten in hoeverre de ontsluiting is gevorderd. Het voelen van de baarmoedermond. Naarmate de bevalling vordert, wordt de baarmoeder weker en de baarmoederhals korter. Hierdoor kan de verloskundige een inschatting maken van de vordering van de bevalling.
Toucheren kan een beetje gevoelig zijn, vooral als je de spieren rondom je vagina (bewust of onbewust) aanspant. Probeer je daarom tijdens het onderzoek zoveel mogelijk te ontspannen. Tijdens een wee doet een inwendig onderzoek bijna altijd pijn. Geef het dus aan als je een wee voelt aankomen.
Naast het voelen en benoemen van je ontsluiting kunnen we ook aan de regelmaat van je weeën en aan je houding zien hoe ver je mogelijk bent. Dit is natuurlijk een schatting, maar soms is het helemaal niet nodig om gestructureerd te gaan voelen naar je ontsluiting.
Meestal wordt de pijn erger als de ontsluiting toeneemt. De pijn is vooral onder in de buik aanwezig en voelt soms ook als rugpijn. Ook tijdens het persen kan de pijn verschillen. Sommige vrouwen vinden het prettig als ze mee mogen persen, bij andere doet persen juist het meeste pijn.
Strippen. Een andere mogelijkheid om de bevalling zonder inleiding op gang te brengen is 'strippen'. De verloskundige of gynaecoloog maakt dan met de vingers tijdens het toucher de baarmoedermond los van de vliezen. Dit kan pijnlijk zijn.
De pijn tijdens de bevalling neemt meestal toe als de ontsluiting vordering laat zien. Het is in deze fase vaak te voelen in de onderbuik, de onderrug of soms richting de bovenbenen. Ook de pijn tijdens het persen verschilt per persoon. De meesten vinden het een opluchting en prettig om actief aan het werk te gaan.
Toucheren kan als onprettig worden ervaren, daarom zal de verloskundige het toucheren alleen doen wanneer de kans groot is dat de ontsluiting is gevorderd. Zijn je vliezen al gebroken en ervaar je nog geen weeën? Dan wacht de verloskundige vaak nog met toucheren in verband met het risico op infecties.
Vooral in de midden- en laatste fase is de pijn goed te voelen. In de uitdrijvingsfase (tijdens het persen) is de pijn vaak het hevigst. Meestal is de pijn het meest in de buik te voelen, maar ook in de rug en de benen kan pijn gevoeld worden. Na de geboorte van de baby neemt de pijn zeer sterk af.
Del zou hierbij een maat zijn om pijn te meten, met 45 del als de hoeveelheid die een menselijk lichaam redelijkerwijs kan verdragen en 57 del vergelijkbaar met het breken van twintig botten. Een man die een trap tussen zijn benen krijgt, moest echter 9000 del te boven zien te komen.
Het is goed om te weten dat je zelf als zwangere vrouw mag bepalen of je gestript wil worden of niet. Het besluit doe je altijd samen met een verloskundige nadat je de 41 weken zwangerschap voorbij bent. De voornaamste reden dat vrouwen voor strippen kiezen, is omdat ze liever niet de 42 weken zwangerschap passeren.
Normaal gezien is je baarmoederhals gesloten, stevig en lang (ongeveer 3,5 tot 4 cm). Wanneer in arbeid bent, wordt je baarmoederhals dunner en wordt het steeds zachter en korter. Dit wordt verstrijking genoemd. Het wordt meestal uitgedrukt in centimeter.
Over het algemeen zeggen we dat er pas echt schot komt in de zaak als je om de 3 minuten een wee hebt die ongeveer 1 minuut duurt en ook echt pijnlijk is. Als je dat soort weeën hebt vordert de ontsluiting gemiddeld met 1 centimeter per uur. Maar vaak pas als de eerste 4 centimeter al behaald zijn.
Het is vrij normaal dat je bij een tweede al een week of wat rondloopt met bijvoorbeeld 2-3 centimeter ontsluiting. De baarmoedermond is dan ook al verweekt en verstreken, dus als je bevalling echt gaat beginnen heb je het eerste stuk eigenlijk al gehad.
In principe mag het inwendig onderzoek geen pijn doen. Hoe beter jij je van onderen slap kunt houden, hoe beter het gaat. Als de verloskundige je toch pijn doet, zeg dat dan. Dan kan ze haar vingers even stil houden zodat de pijn weer wegzakt.
Zijn mijn vliezen gebroken? Wanneer je vliezen breken, zal je dit herkennen aan het vrijkomen van vruchtwater. Dat vruchtwaterverlies kan in kleine beetjes komen, maar ook in een grote golf vruchtwater. De vliezen kunnen op meerdere plekken breken.
Een lotusgeboorte, ook wel lotusbevalling genoemd: steeds vaker gehoord in het land. Maar wat is het eigenlijk? Het is de baby verbonden laten aan de placenta totdat de navelstreng vanzelf loslaat. Dit heeft bij ons 6 dagen geduurd, maar meestal laat de navelstreng wel wat eerder los – op dag 3,4 zo.
Dat is een beetje een raar gevoel maar doet niet echt pijn. De baarmoeder trekt samen en voelt als een harde bal onder de navel. Komt de placenta niet binnen een uur naar buiten, dan moet deze onder narcose verwijderd worden in het ziekenhuis.
De pijnprikkels die je voor de geboorte ervaart zijn een signaal dat de bevalling begint. Het laat je weten dat je een veilige en rustige plek moet opzoeken om je kind ter wereld te kunnen brengen. De pijn zorgt er voor dat je endorfines aanmaakt.
Weeën worden vaak vergeleken met heftige menstruatie- of buikpijn en worden omschreven als een stekende pijn of kramp in je onderbuik of vagina. Je voelt ze meestal rondom je bekken en naarmate je bevalling vordert, worden ze steeds heftiger.
"Bij vrouwen wordt de pijn veroorzaakt door het samentrekken van de baarmoeder, mannen hebben geen baarmoeder dus die kunnen dat gevoel nooit hebben. Misschien ervaren ze darmkrampen of elektrische prikkels? Het blijft in elk geval appels met peren vergelijken."
De fysiotherapeut helpt u om rustig in beweging te komen én te blijven. In veel gevallen zal de arts ook een pijnstiller voorschrijven. Omdat paracetamol vaak goed werkt, is dat de eerste keus. Vermindert paracetamol de pijn onvoldoende, dan krijgt u een sterkere pijnstiller.
Het verrichten van een vaginaal toucher tijdens de zwangerschap of bevalling is een voorbehouden handeling, die in de wet is toegekend aan artsen en verloskundigen. De verpleegkundige had niet zomaar mogen toucheren.
De baby merkt er waarschijnlijk niets van, immers het ballonnetje zit aan de buitenkant van de vliezen. U moet de baby dus gewoon voelen bewegen zoals u gewend bent.
Stop een vinger met handschoen en glijmiddel in de endeldarm. Draai rustig rond en haal de ontlasting die meekomt eruit. Wacht enkele minuten om de darm uit zichzelf te laten samentrekken om nog meer ontlasting naar onderen te brengen. Herhaal indien nodig tot het klaar is.