Wat doe je als je kind slaapwandelt? Maak je kind niet wakker en begeleid je kind rustig terug naar zijn bed. Zorg dat je kind zich niet bezeert en dat het geen gevaarlijke dingen kan doen. Doe dus bijvoorbeeld het traphekje dicht, de voordeur op slot en het slaapkamerraam dicht.
Een regelmatig slaappatroon en ontspanningsoefeningen kunnen ook helpen om het slaapwandelen te beperken. Daarnaast is het aan te raden dat de slaapwandelaar geen alcohol of drugs gebruikt. Een psycholoog kan soms helpen om met het slaapprobleem om te gaan.
Kenmerken van slaapwandelen
Je kind gaat rechtop zitten in bed en heeft zijn ogen open, maar is niet wakker. Het ene kind blijft in bed, het andere gaat ook rondlopen. Peuters lopen meestal rustig rond, oudere kinderen kunnen onrustiger zijn. Het slaapwandelen kan een paar minuten tot een half uur duren.
De oorzaak van slaapwandelen is niet geheel bekend.Vermoed wordt dat bij een slaapwandelaar de wisselwerking tussen slaap en waak niet geheel goed verloopt. Dit kan ook verklaren waarom slaapwandelen vaker voorkomt bij kinderen dan bij volwassenen, aangezien de hersenen van kinderen nog volop in ontwikkeling zijn.
Het idee dat u een slaapwandelaar niet wakker mag maken, is een fabeltje. U hoeft iemand niet bruut te wekken. Het beste is om de slaapwandelaar rustig naar bed te begeleiden. Zorg dat er geen spullen rondslingeren op de grond, waarover de slaapwandelaar kan struikelen.
Op zich kan het geen kwaad, maar men zal waarschijnlijk wel verward wakker worden. Daarom is het beter om iemand die aan het slaapwandelen is rustig naar zijn bed te begeleiden. Op zich is slaapwandelen onschuldig, het enige gevaar is dat ze zich kunnen kwetsen aan objecten in de omgeving.
Slaapwandelen is een stoornis waarbij iemand fysieke activiteiten uitvoert, terwijl die persoon slaapt. Je kan er op elke leeftijd last van krijgen. De precieze oorzaak weten onderzoekers nog niet. Wel weten ze dat er een genetische aanleg kan zijn.
Slaapwandelen bij je kind
Bij kinderen komt slaapwandelen een stuk vaker voor dan bij volwassenen. Het kan op iedere leeftijd voorkomen, maar het gebeurt het vaakst in de leeftijdscategorie 11 - 14 jaar oud.
De oorzaak van slaapwandelen is niet goed bekend. Waarschijnlijk spelen meerdere factoren, waaronder erfelijke aanleg, tegelijkertijd een rol. Vaak zijn er meerdere mensen in de familie die last hebben van slaapwandelen. Blijkbaar speelt erfelijke aanleg een rol.
Hoewel veel slaapstoornissen (zoals slaapwandelen) in specifieke slaapfases voorkomen, lijkt praten in je slaap op willekeurige momenten op te treden. Het gebabbel heeft dus ook niet per se te maken met wat je op dat moment droomt, zoals sommige mensen weleens denken.
Slaapstoornissen bij kinderen uiten zich in verschijnselen die lijken op ADHD, zoals druk gedrag en problemen met de concentratie. Maar ook zaken als geheugenverlies en problemen met het inschattingsvermogen komen voor. Verder blijven kinderen met een slaapstoornis vaak achter in de groei.
Naarmate kinderen ouder worden, kunnen ouders ervoor kiezen om ze in hun eigen kamer te laten slapen. Er is echter geen strikte leeftijdsgrens waarop ouders moeten stoppen met co-sleeping, aangezien dit afhangt van de individuele voorkeuren en omstandigheden van het gezin.
Slechts bij het slaapwandelen zelf treedt verhoogde activiteit op. Meestal zijn de ogen van de slaapwandelaar tijdens zijn nachtelijke escapades gewoon open. De pupillen zijn verwijd en meestal staart de slaapwandelaar glazig voor zich uit.
Spanning en slaaptekort kunnen ervoor zorgen dat je kind nachtangsten krijgt. Zorg daarom voor vaste bedtijden en genoeg nachtrust.Rust en regelmaat overdag kunnen ook helpen. Als het vaak voorkomt, haal je kind dan een kwartier voordat het meestal gebeurt even uit bed om bijvoorbeeld te plassen.
Het gebeurt meestal in de eerste uren van de nacht tijdens diepe, NREM slaap. Een slaapwandelsessie kan van slechts enkele minuten tot een uur duren, waarbij de slaapwandelaar zich niets kan herinneren wanneer hij wakker wordt.
Wetenschappers gingen in de literatuur na hoe vaak slaapwandelen voorkomt: Ongeveer 7% van de volwassenen zou eens in zijn leven slaapwandelen (2). Dat betekent 50 miljoen mensen op wereldniveau. Tijdens het afgelopen jaar had 1,5% van de volwassenen en 5% van de kinderen een of meerdere keren geslaapwandeld.
Parasomnie is een verzamelnaam van klachten en verschijnselen van ongewenst gedrag tijdens uw slaap. U doet iets onverwacht, het lijkt of u wakker bent. Denk bijvoorbeeld aan tandenknarsen, praten in uw slaap, bedplassen of slaapwandelen.
Bij insomnie (langdurige slapeloosheid) is cognitieve gedragstherapie de meest effectieve en veilige behandeling.
Geen wet die leeftijd kind bepaalt
In Nederland is er geen wet die bepaalt vanaf welke leeftijd kinderen alleen thuis mogen zijn.
Op samen slapen ligt soms een taboe. Dat taboe is eigenlijk niet nodig. Biologisch gezien is samen slapen met je kind heel logisch, zoogdieren leggen hun kinderen niet apart, omdat de kinderen afhankelijk zijn van hun ouders voor voeding en veiligheid.
Tegelijkertijd wordt wel aangeraden om je kind minimaal een half jaar in de buurt van je eigen bed te laten slapen. Zo kan je het kind goed in de gaten houden, zodat het bijvoorbeeld niet sterft aan wiegendood. Voor oudere kinderen zijn er geen richtlijnen. Ook moet het kind de juiste beweegredenen hebben.
Onder hypersomnie verstaat men een medische conditie gekenmerkt door dagelijks terugkerende en meerdere perioden van slaperigheid. Deze slaperigheid kan uw dagelijks leven negatief beïnvloeden. U bent moe, gedeprimeerd en heeft vaak hoofdpijn.
Ook kan door het bonken het bed door de kamer heen bewegen. Sommige kinderen maken ook een heen en weer rollende beweging met hun lichaam of met hun benen. Een deel van de kinderen zit op handen en voeten en beweegt zo het lichaam heen en weer. Dit wordt ook wel body rocking genoemd.
Je kunt je baby een beetje helpen door hem in je armen wat slaperig te maken en hem neer te leggen als hij bijna in slaapt valt. Later kun je dit moment van neerleggen dan steeds iets gaan vervroegen, totdat je je baby wakker in het bedje kunt leggen en hij zelf in slaap valt.