Iedereen die symptomen van een tandvlees- of tandabces ervaart, moet zo snel mogelijk naar de tandarts. Huismiddeltjes kunnen tijdelijk verlichting geven van symptomen zoals pijn. Een tandarts moet de puszak echter afvoeren en behandelen.
Behandeling van het abces
Als de pus weg is, geneest het abces meestal vanzelf. We behandelen u daarom als volgt: We verdoven de huid rond het abces met een spuit. Omdat ontstoken huid moeilijk te verdoven is, kunt u toch nog pijn voelen door de behandeling.
Eerst krijgt u een verdoving. Erna maakt de chirurg een snee in de zwelling en wordt de pus uit het abces gehaald. Pas tijdens de operatie kan de chirurg het abces goed bekijken en zien hoe diep het precies zit. De operatiewond wordt open gelaten (niet gehecht) om nog wat langer pus uit de wond af te voeren.
Symptomen van een abces
Zwelling, pijn en warmte op de getroffen plek. Het gebied rond het abces is meestal rood van kleur. Koorts. Misselijkheid.
In geval van folliculitis en kleine abcessen zal de arts je een lokaal ontsmettingsmiddel en/of antibioticumzalf voorschrijven. Grotere abcessen moeten worden ingesneden. Bij ernstige folliculitis met grotere abcessen, een abces in het gelaat of onderliggende ziekten zoals diabetes, zijn antibiotica nodig.
Orale antibiotica kunnen de bacteriën doden die de infectie veroorzaken en voorkomen dat de infectie zich uitbreidt of het gebied opnieuw infecteert. Dit kan ook de zwelling en pijn in het gebied verminderen. Antibiotica zijn echter geen vervanging voor tandheelkundige ingrepen en ze zullen het abces niet genezen.
Het smeren met een zalf, waaronder trekzalf, is af te raden. De werkzame stof van trekzalf is ichthammol. Dat remt ontstekingen en vermindert jeuk en schilfering. Uit onderzoek bleek dat ichthammol stoffen bevat die mogelijk kankerverwekkend zijn.
Ibuprofen, paracetamol of andere pijnstillers zijn uw 'beste' wapens in de strijd tegen de pijn veroorzaakt door een tandabces.
Abcessen zijn vrijwel altijd het gevolg van een bacteriële infectie. De bacteriën scheiden gif af en veroorzaken het afsterven van cellen ter plaatse. De ontstekingsreactie trekt afweercellen aan, die voor een deel ook weer uit elkaar barsten. Hierdoor ontstaat een holte in het weefsel, gevuld met etter.
Voordat abcesvorming van een ontstekingsproces kan optreden, zijn antibiotica belangrijk. De abces zelf kan niet genezen voordat de etter of pus een uitweg heeft gevonden. Meestal kan de doorbraak versneld worden door aanprikken (punctie) of insnijden (incisie).
Bij diepe huidinfecties zijn meestal orale antibiotica geïndiceerd of is operatief ingrijpen noodzakelijk. Bij orale antimicrobiële behandeling heeft een smalspectrum-penicilline de voorkeur. Macroliden en clindamycine zijn alternatieven wanneer bijvoorbeeld penicillinen niet worden verdragen.
Vocht- of pusverlies: Meestal zijn er klachten van vocht of pusverlies uit een openingetje (vaak zichtbaar als een bultje) in de huid. Via de fistel komt vocht, slijm en ontlasting naar buiten. Daardoor kunt u zich vies en ongemakkelijk voelen. Ontsteking of zwelling: Onder de opening ontstaat wel eens een ontsteking.
U kunt afwachten of de steenpuist vanzelf geneest. Zalf erop smeren heeft geen zin. Trekzalf kan zelfs schadelijk zijn, dus gebruik dit niet. Tegen de pijn kunt u paracetamol nemen.
Een abces is een holte gevuld met pus of wondvocht als gevolg van een ontsteking.
Antibiotica werken goed tegen een ontsteking door een bacterie. Ze doden de bacteriën of remmen hun groei. Antibiotica werken niet tegen een ontsteking door een virus, zoals bij een verkoudheid of griep. Daarom geeft de arts dan geen antibiotica.
De etter is in eerste instantie wat meer verspreid door het geïnfecteerde weefsel maar hoopt zich later op in een of meer centrale holtes. Wanneer het abces rijp is, kan het spontaan openbarsten waardoor deze stinkende etter vrijkomt.
De bacterie kan dieper in het lichaam komen en verschillende ziektebeelden veroorzaken, zoals bloedvergiftiging, endocarditis (ontsteking aan de hartkleppen), abcessen, botontsteking, gewrichtsontsteking en longontsteking. Sommige Staphylococcus aureus-bacteriën kunnen giftige stoffen (toxinen) aanmaken.
Paracetamol en ibuprofen versterken elkaar, dus bij extreme klachten kan dit een uitstekende oplossing zijn. U kunt paracetamol en ibuprofen combineren, maar let daarbij wel op de dosering en overschrijd deze niet!
Bij een combinatie van beide pijnstillers, moet je ook rekening houden met de maximale dosis van 4g paracetamol en 1200 mg ibuprofen. Als je ze combineert, wissel je ze best af voor het meest optimale effect. Begin bijvoorbeeld met 500 mg paracetamol. Na drie uur kan je 400 mg ibuprofen innemen.
Volwassenen en kinderen > 12 jaar. Oraal: 400 mg, zo nodig elke 4–6 uur; max. 1200 mg per dag.
Onderhuidse puistjes, ook wel cystische acne genoemd, zijn pijnlijke pukkels die onder de huid liggen en nooit helemaal uitkomen. Om onderhuidse puistjes te behandelen, zou je onder meer benzoylperoxide en een koud kompres kunnen proberen. Heel belangrijk: probeer de onderhuidse pukkel niet zelf uit te knijpen.
Pustels zijn met pus gevulde bultjes die optreden wanneer een infectie in de follikel aanwezig is. Dit gebeurt als er teveel dode huidcellen, talg en bacteriën ophopen in de follikel. Doordat bacteriën de strijd aangaan met witte bloedcellen, ontstaat er schade in de vorm van pus.
Na 2 à 3 dagen kunnen het abces en de pijn verdwijnen, maar kans op recidief is zeer groot. Men moet achteraf toch nog een wortelkanaalbehandeling laten uitvoeren of de tand laten trekken omdat de primaire oorzaak, de bacteriën in de wortelkanalen, hierdoor niet verholpen wordt. Een chronisch abces is niet spoedeisend.