De belangrijkste oorzaken van boezemfibrilleren zijn: hartproblemen zoals een hartinfarct, hartfalen, hartspierziekte, hartklepziekten of een aangeboren hartafwijking. hoge bloeddruk. te snel werkende schildklier.
Voorbeelden van middelen zijn: bètablokkers, calciumantagonisten en digoxine. Deze medicijnen helpen om uw hartslag weer onder de 110 slagen per minuut te krijgen. Bij atriumfibrilleren dat langer duurt dan twee dagen of terugkomt, krijgt u ook bloedverdunners (ook wel antistollingsmiddelen genoemd).
Ook OSAS (ademhalings pauzes in de slaap), bloedarmoede, spanning en stress kunnen boezemfibrilleren veroorzaken. Boezemfibrilleren kan ook een reactie zijn op alcohol, koffie, (cola) of bepaalde voedingsmiddelen. De ritmestoornis kan ook ontstaan bij mensen die drugs (cocaïne, amfetaminen) gebruiken.
digoxine. Digoxine behoort tot de groep geneesmiddelen die hartglycosiden worden genoemd. Digoxine verbetert de pompkracht van het hart en zorgt voor een regelmatige rustige hartslag. Artsen schrijven het voor bij hartfalen en hartritmestoornissen.
Als je hartkloppingen hebt, haal je vaak veel te snel adem. Om controle te krijgen over die ademhaling is het goed ademhalingsoefeningen te doen. Zoek bijvoorbeeld een rustig plekje om controle te krijgen over je ademhaling en tot rust te komen. Probeer door je buik te ademen.
Boezemfibrilleren brengt vanaf het begin al risico's met zich mee. Een patiënt kan al een herseninfarct krijgen zonder te merken of te weten dat hij de ritmestoornis heeft. “Veel patiënten komen met klachten op ons spreekuur, als hun hartritme al blijvend verstoord is”, licht projectleider Isabelle van Gelder toe.
U heeft aanvallen van boezemfibrilleren. Het hart herstelt zichzelf vanzelf binnen zeven dagen, zodat u weer het normale hartritme heeft. De aanval van boezemfibrilleren houdt langer dan zeven dagen aan. De aanval stopt alleen door medicijnen en/of een elektrische cardioversie (zie hieronder).
De belangrijkste complicaties zijn:
Zo'n stolsel kan een bloedvat blokkeren. Dit heet ook wel een infarct. Een infarct als complicatie van boezemfibrilleren treedt meestal op in de hersenen, een herseninfarct. Als de hartslag langdurig te hoog is, kan het hart minder goed pompen.
Bij een te snel hartritme loopt uw hartslag in rust op tot meer dan 100 slagen per minuut. Het hart kan dan soms niet meer voldoende bloed rondpompen. Daardoor krijgen de organen, zoals hersenen, nieren, lever en de hartspier zelf te weinig zuurstof. Medische hulp is dan noodzakelijk.
Oorzaken. Er zijn verschillende oorzaken voor hartritmestoornissen. Ze kunnen ontstaan door ouderdom, een hoge bloeddruk, een andere hartziekte, een operatie of door het eten of drinken van bepaalde producten. Soms kan de arts geen directe oorzaak vinden.
Een actieve levensstijl is dus gunstig voor personen met VKF. Om zo'n gunstige impact te genereren, moet je wel voldoende bewegen: 2,5 uur per week. Dat kan een combinatie zijn van wandelen, zwemmen, fietsen of joggen, liefst aan een matige intensiteit.
Zo was een harslag in rust tussen 51 en 80 slagen per minuut gelinkt met een 40 tot 50 procent hoger risico op een vroege dood, in vergelijking met degene met een hartslag onder de 50 slagen.
Hevige of langdurige stress is een risicofactor voor hart- en vaatproblemen, zoals slagaderverkalking, hoge bloeddruk, vaatkramp, hartinfarct en hartritmestoornissen.
Boezemfibrilleren is een hartritmestoornis en wordt ook wel atriumfibrilleren genoemd. Bij boezemfibrilleren heeft uw hart een onregelmatige hartslag die veel te hoog is. Bij een normaal hartritme ontstaat een elektrische prikkel in de sinusknoop. Deze prikkel verspreidt zich daarna over de boezems.
Bloedverdunners worden ook wel antistollingsmiddelen genoemd. Ze maken de kans op een beroerte door atriumfibrilleren kleiner. Er zijn twee soorten bloedverdunners: cumarines en DOAC's. Cumarines en DOAC's verkleinen de kans op een beroerte even goed.
Sommige mensen ervaren de volgende symptomen van boezemfibrilleren: hartkloppingen, ook wel palpitaties genoemd, waarbij het hart onregelmatig klopt of bonkt. het gevoel dat het hart op hol slaat. onaangenaam gevoel of pijn op de borst.
Boezemfibrilleren is niet levensbedreigend, maar belast het hart voortdurend. Dit kan op den duur leiden tot hartfalen. Daarom is behandeling meestal nodig, ook wanneer er weinig klachten zijn.
Bij hoesten verhoog je de druk in de borstkas. Dit verbetert de bloedstroom en zo kan een hartstilstand worden voorkomen. Bij een hartstilstand buiten het ziekenhuis heeft hoesten geen zin.
Het is belangrijk dat u niet plotseling stopt met het innemen van uw bètablokkers. Elke dosisverlaging of het stoppen met de behandeling dient in overleg met de arts te gebeuren.
Bij boezemfibrilleren, ook bekend als atriumfibrilleren, zijn er veel meer elektrische prikkels aanwezig. Doordat de prikkels op meerdere plekken worden veroorzaakt, kunnen de boezems dit niet goed verwerken. Dit zorgt voor minder goed samentrekken van de boezems en de kamers van het hart.
Voorbeelden zijn acebutolol, atenolol, bisoprolol, carvedilol, landiolol, metoprolol, nebivolol en propranolol. De calciumblokkers verapamil en diltiazem regelen de hartslag en heffen verschillende stoornissen in het hartritme op. Hierdoor wordt de hartslag langzamer.
Gaat boezemfibrilleren en sporten wel samen? Ja. Blijven bewegen is juist goed voor mensen die last hebben van boezemfibrilleren. Belangrijk is wel dat u goed naar uw lichaam luistert; vaak geeft het vanzelf aan als een bepaalde inspanning te veel is.
Ritmestoornissen voorkomen
Genoeg bewegen, ontspannen en gezond eten zijn belangrijk. Soms merken mensen dat bij hen roken, alcohol of drugs een hartritmestoornis uitlokt. Is dat bij jou het geval? Probeer dan je leefstijl aan te passen.
Kamerfibrilleren is een ernstige hartritme stoornis. Bij kamerfibrilleren ( ook wel ventrikelfibrilleren genoemd) worden uw hartkamers snel en chaotisch geprikkeld waardoor ze niet meer samentrekken. Het hart pompt geen bloed meer rond er kan een hartstilstand ontstaan.