In urine kan van alles worden gevonden: micro-organisamen, stofwisselingsproducten, rode bloedcellen, witte bloedcellen, cellen van slijmvlies van de urinewegen en allerlei chemische verbindingen. Wanneer u klachten heeft kan de huisarts aan Saltro vragen om in het laboratorium een aantal testen te doen.
Urine bevat behalve water in water oplosbare stoffen, vooral ureum en anorganische zouten. Urobiline en porfyrine zorgen voor de typische gele kleur. Wanneer iemand erg veel drinkt, wordt de urine bij benadering waterkleurig.
bewaar de urine maximaal 4 uur in de koelkast (koel bewaren) een klein beetje urine is echt voldoende: een bodempje van 1 cm. volstaat.
De assistente test de urine voor u. De uitslag is dezelfde middag meestal bekend. U kunt hiervoor bellen met de praktijk. Heeft u een blaasontsteking, dan kijken we eerst of deze zonder medicijnen binnen een week over kan gaan.
Een urinekweek is een onderzoek naar een urineweginfectie. Een veel voorkomende infectie is een urineweginfectie. Als bij u mogelijk sprake is van een urineweginfectie, stuurt de arts uw urine op naar het Laboratorium Medische Microbiologie. De urine komt binnen bij de administratie van het laboratorium.
Interstitiële cystitis (IC) noemen we ook wel blaaspijnsyndroom. Het is een chronische goedaardige aandoening van de urineblaas, die niet wordt veroorzaakt door bacteriën. Het gaat om een ontstekingsreactie van de blaaswand. Het lijkt op een blaasontsteking, maar antibiotica helpen niet.
Eiwit in de urine is vaak een teken van nierschade. De nieren filteren het bloed, waardoor er urine ontstaat die vol zit met afvalstoffen. De filters in de nieren zorgen ervoor dat er alleen water en kleine afvalstoffen worden doorgelaten. Grotere stoffen zoals eiwitten worden door de filters tegengehouden.
Een urineweginfectie ontstaat meestal door bacteriën van buitenaf. Meestal leven de bacteriën die de infectie veroorzaken in de darmen en rondom de plasbuis. In sommige gevallen gaat het om bacteriën die overgedragen worden bij seksueel contact (SOA).
Zo herkent u een blaasontsteking
Uw urine (plas) kan raar ruiken of troebel zijn. Soms zit er bloed in. Een blaasontsteking kan ook een drukkend of pijnlijk gevoel in uw onderbuik of rug geven.
Witte bloedcellen in de urine wijzen in het algemeen op een urineweginfectie. Er zijn dan ook bacteriën aanwezig. We spreken van een lage urineweginfectie als de infectie alleen de blaas betreft. Wanneer ook het nierbekken ontstoken is (nierbekkenontsteking), dan spreken we van een hogere urineweginfectie.
Het is algemeen bekend dat urine gaat stinken door het eten van asperges. Ook andere voedingsmiddelen zoals zalm, knoflook en bepaalde specerijen hebben eenzelfde soort effect op de geur van urine. Soms kan stinkende urine echter duiden op gezondheidsproblemen zoals urineweginfecties, nierstenen en prostaatproblemen.
Kenmerkende klachten van een urineweginfectie zijn pijn bij het plassen, klachten van aandrang en frequent kleine beetjes plassen. Soms doen zich bijkomende klachten voor zoals troebele en/of stinkende urine, koorts, bloed in de urine en pijn in de rug, flanken, onderbuik of genitaalstreek.
Er is sprake van een urineweginfectie na een positieve nitriettest of na een urinesediment met ten minste 20 bacteriën per gezichtsveld of een dipslide met ten minste 104 kolonievormende eenheden per ml urine bij vrouwen met klachten van een pijnlijke en/of frequente mictie.
In urine kan van alles worden gevonden: micro-organisamen, stofwisselingsproducten, rode bloedcellen, witte bloedcellen, cellen van slijmvlies van de urinewegen en allerlei chemische verbindingen. Pas als er heel veel van voorkomt, in veranderde vormen, kan dit wijzen op onder andere urologische aandoeningen.
Veelvoorkomende symptomen van rugpijn nieren zijn: Pijn in de onderrug tussen de onderste ribben en billen. Pijnklachten aan de linker/rechter zijkanten van de onderrug. Ongemak of pijn in de zijkant van de buik of in de flank, direct boven de heup.
Als er eiwit in je urine zit, is dat een aanwijzing dat je nieren niet goed werken. Ook de aanwezigheid van veel afvalstoffen in het bloed wijzen daar op. Gezonde nieren filteren afvalstoffen uit je bloed, maar laten eiwitten zitten. Bij nierschade 'lekken' er toch eiwitten door.
Bij een urineweginfectie is het slijmvlies aan de binnenkant van de urinewegen ontstoken. Een infectie van de lagere urinewegen heet een blaasontsteking. Een onbehandelde blaasontsteking kan leiden tot een nierbekkenontsteking. Een urineweginfectie ontstaat door bacteriën, virussen en andere ziekteverwekkers.
Als u regelmatig een blaasontsteking heeft, is verder onderzoek nodig om de oorzaak te achterhalen. Meestal doen we een bloedonderzoek en urineonderzoek. Ook maken we een echo van de nieren en doen we een blaaskijkonderzoek.
Bij een basische ochtendurine, een pH hoger dan 7, kan er sprake zijn van een urineweginfectie. De aanwezigheid van bacteriën in de urine maakt deze basisch.
Als de huisarts denkt aan een nierbekkenontsteking, dan is ook een ander onderzoek (kweek) van de urine nodig. Uit de kweek komt welke bacterie de ontsteking veroorzaakt. En voor welke medicijnen (antibiotica) de bacterie gevoelig is. De uitslag van de kweek duurt 1 week.
85% van de klachten zal spontaan verdwijnen. Als er bacteriën in de urine te vinden zijn zonder dat je klachten hebt, moet dit niet behandeld worden, tenzij tijdens de zwangerschap. Een opstijgende urineweginfectie kan namelijk leiden tot vroeggeboorte.
Als de nieren het bloed niet meer goed kunnen zuiveren, stapelen afvalstoffen zich op in het lichaam. U kunt dan last krijgen van bijvoorbeeld misselijkheid, jeuk en een algeheel ziek gevoel. Uit onderzoek blijkt dat meestal het creatininegehalte in het bloed te hoog is en dat er minder creatine in de urine zit.
Als er suiker in de urine gevonden wordt, gebeurt best onmiddellijk een bepaling van het suikergehalte in het bloed. Dit kan tijdens de raadpleging met een vingerprik of met een gewone bloedname. De resultaten van een nuchtere en/of niet-nuchtere bloedname wijzen uit of diabetes waarschijnlijk is of niet.