Dankzij het vrij verkeer van personen kunnen bewoners van de EU zonder restricties reizen in andere EU-lidstaten. Dit geldt ook voor bewoners van de drie landen die geen lid zijn van de EU maar wel deel uitmaken van de Europese Economische Ruimte (EER): Liechtenstein, Noorwegen en IJsland.
De laatste vrijheid in de Europese interne markt is het vrij verkeer van kapitaal. Volgens het Europees recht moet kapitaal zich vrij kunnen bewegen door de Europese interne markt. Kapitaal kan geld zijn, maar ook waardepapieren zoals aandelen, obligaties en investeringen.
De Amerikaanse president Franklin D. Roosevelt introduceerde in 1941 de vier vrijheden: vrijheid van meningsuiting, godsdienstvrijheid, vrijwaring van gebrek en vrijwaring van vrees.
In de EER zijn de vier vrijheden van de interne markt (vrij verkeer van goederen, personen, diensten en kapitaal) en aanverwant beleid (concurrentie, vervoer, energie en economische en monetaire samenwerking) opgenomen.
Iedere EU-burger mag werken waar hij of zij wil. Dat is de kern van het vrij verkeer van diensten dat in de hele Europese Unie van kracht is. Het vrij verkeer van diensten vindt zijn oorsprong in het eerste EU-verdrag uit 1957, het Verdrag van Rome.
Vrijstelling van werkzaamheden bij ontslag
Door je vrij te stellen van werk, hoef je geen werkzaamheden meer te verrichten, maar behoud je wel het recht op salaris tot aan je daadwerkelijke ontslagdatum (de einddatum van je dienstverband).
Nederland is een van de lidstaten van de Europese Unie (EU). De EU stelt ook wetten en regels op, namelijk verordeningen, richtlijnen en besluiten. Alle leden van de EU hebben afgesproken zich hieraan te houden. Dit geheel van Europese wetten en regels noemen we de rechtsorde van de Europese Unie.
Dit zijn onder andere het kiesrecht, vrijheid van meningsuiting, recht op privacy, godsdienstvrijheid en het discriminatieverbod. Sociale grondrechten: de economische, sociale en culturele rechten. Dit zijn onder andere het recht op huisvesting, sociale zekerheid, gezondheidszorg en onderwijs.
EU-/EER-landen en Zwitserland
De landen van de Europese Unie (EU), de Europese Economische Ruimte (EER) en Zwitserland hebben afspraken met elkaar gemaakt over werken en sociale zekerheid.
Een van de meest genoemde redenen is de afwezigheid van grenscontroles. Het afschaffen van de grenscontroles binnen Europa is anders dan velen denken geen besluit van de Europese Unie, maar komt voort uit een aparte regeling tussen Europese landen, het Verdrag van Schengen.
Het Verdrag van Schengen, eigenlijk de Verdragen van Schengen, regelt het vrije verkeer van personen in een aantal Europese landen, de zogenoemde Schengenlanden. Momenteel vallen er zesentwintig landen in de Schengenzone. Binnen deze landen mogen ingezetenen dus vrij reizen.
De samenstelling van de Europese Unie per 1 januari 2013: België, Bulgarije, Duitsland, Cyprus, Denemarken, Estland, Finland, Frankrijk, Griekenland, Hongarije, Ierland, Italië, Kroatië, Letland, Litouwen, Luxemburg, Malta, Nederland, Oostenrijk, Polen, Portugal, Roemenië, Slowakije, Slovenië, Spanje, Tsjechië, ...
Douane-unies zijn groepen van landen die één gemeenschappelijk stelsel van procedures, regels en tarieven toepassen voor alle of bijna al hun invoer, uitvoer en goederen in doorvoer. Landen die deelnemen aan douane-unies delen gewoonlijk het gemeenschappelijk beleid op het gebied van handel en mededinging.
Het vrij verkeer van diensten is alleen van toepassing voor zover één van de andere vrijheden dat niet zijn. Het vrij verkeer van diensten beslaat dus een 'restvrijheid'.
Maatregelen zonder onderscheid
Volgens het arrest Cassis de Dijon zijn ook maatregelen die geen onderscheid maken tussen nationale en ingevoerde goederen verboden. Dit verbod is ook van toepassing op andere vrijheden.
Geschiedenis van de betrekkingen
In 1992 stemde Zwitserland in een referendum tegen toetreding tot de Europese Economische Ruimte (EER). De positie van Zwitserland ten opzichte van de EU werd hierdoor extra bijzonder. Deze verkiezingsuitslag had tot gevolg dat de EU en Zwitserland begonnen met onderhandelingen.
Bij de Europese Economische Ruimte (EER) horen alle EU-landen plus Liechtenstein, Noorwegen en IJsland.
Het belangrijkste argument was dat Noorwegen door toetreding een deel van de soevereiniteit zou verliezen. Ook zouden er fundamentele economische verschillen zijn tussen de EU en Noorwegen: in Noorwegen is de economie gebaseerd op visserij en olie, terwijl de EU een industriële economie heeft.
Voor mij betekent vrijheid dat ik een keuze heb in hoe ik mij leven leidt. Dat ik zelf kan bepalen wat ik denk, zeg of doe en dat ik de macht heb om te kiezen hoe ik ergens op reageer. Hoe ik denk of wat ik doe is mijn verantwoordelijkheid.
Voor ons is het heel belangrijk. Wist je dat vrijheid één van de vijf pijlers van werkgeluk is. Een gevoel dat je zelf in controle bent over je leven, je werk en je beslissingen is essentieel voor het ervaren van geluk. In Nederland leven we in de basis (gelukkig) een erg vrij leven.
EU-richtlijnen moeten, in tegenstelling tot verordeningen, worden omgezet in nationale wetgeving en zijn verbindend enkel ten aanzien van het te bereiken resultaat voor elke lidstaat waarvoor zij bestemd is (artikel 288 alinea 3 VWEU). Zij hebben geen rechtstreekse werking.
Gemiddeld werd de helft van de richtlijnen in 5,8 jaar tijd als verouderd beschouwd. Op grond hiervan adviseren de auteurs om elke drie jaar de geldigheid van de belangrijkste aanbevelingen uit een richtlijn nog eens tegen het licht te houden.