Eten in Marokko: Couscous is het nationale gerecht van Marokko en ontbreekt dan ook nooit op feestelijkheden. Tajine is een stoofpot van aardappelen, verscheidene soorten groenten en vlees in de gelijknamige aardewerken schotel, waarbij een hoge keramische kegel op een ronde schaal staat.
De Marokkaanse fruitteelt beslaat een oppervlakte van ongeveer 1 miljoen hectare, waarop jaarlijks 3 miljoen ton aan fruit wordt geproduceerd. Olijven, amandelen, dadels en citrusvruchten zijn de vier belangrijkste fruitsoorten die in Marokko worden verbouwd.
Kip is goedkoop en daarom populair, verder wordt er ook lam- en rundvlees gegeten. Vooral langs de kust wordt er ook vis gegeten. Bij elke Marokkaanse maaltijd wordt ook brood gegeten. Daarmee kun je de lekkere sappen uit de tajine opdeppen.
Vanwege het moslimgeloof wordt er geen varkensvlees gegeten, maar wel veel lam, kip, vis, fruit en vruchten. Bekende Marokkaanse gerechten zijn couscous (geplette tarwe met groenten en vlees), harira (soep op basis van vlees, kikkererwten en linzen) en tanjia (gekruid en gestoomd lamsvlees).
Sowieso gebruiken de Marokkanen hun handen veel tijdens het eten, bijvoorbeeld om vlees te kluiven. Na de maaltijd wast men weer de handen en hierna drinkt men gezamenlijk thee. Als afsluiter eet men gebak of koekjes. Marokkanen gebruiken de lunch tussen 12.00 en 14.30 en eten 's avonds tussen 19.30 en 22.30.
De Marokkaanse keuken is verfijnd en Marokkanen koken graag, en vaak op hoog niveau. Daarbij is het eten gezond. Veel verse groenten, verse kruiden en mager vlees en de bereidingswijze in de tajine, een stoofpot van aardewerk, is vetarm.
Stoofschotels of tajines typeren de Marokkaanse keuken. Daarin wordt meestal lamsvlees verwerkt. Zowel lamsniertjes, lamsbiefstuk, lamskotelet als schapenpoten maken deel uit van vele traditionele Marokkaanse gerechten. Maar ook rundvlees en geitenvlees is er populair.
Centraal in de Marokkaanse keuken staan de kruiden, specerijen en vlees. Lamsvlees en rundvlees zijn twee zeer populaire vleessoorten in de Marokkaanse gerechten. Ook al worden er veel verschillende kruiden en specerijen gebruikt de gerechten zijn zelden pittig.
Leidingwater in Marokko is niet veilig om te drinken.
Couscous wordt gezien als het nationale gerecht van Marokko. Het wordt gemaakt van gestoomde griesmeel, groenten en vlees of kip. Waarvan het vlees altijd onder de groente wordt verstopt. Boven de couscous worden dan ook gekarmeliseerde uitjes, rozijnen en kikkererwten geserveerd.
Couscous is het nationale gerecht van Marokko en bestaat uit korreltjes van grof gemalen durumtarwe. Veel gerechten worden gemaakt met lamsvlees en rundvlees, al dan niet in een tajine. Een tajine is een aardewerken stoofpot.
Qua dranken zijn vooral muntthee met veel suiker, koffie, karnemelk, frisdrank en fruitsap populair. Veel gebruikte voedingsmiddelen in de Marokkaanse keuken zijn brood (khubz), couscous (seksu), bloem, olijfolie, honing, schapen- of lamsvlees, rundsvlees, kip, vis, olijven, konijn, dadels en zonnebloempitten.
Gepaste kleding in Marokko: Als reiziger in Marokko toon je respect door je bedekt te kleden. Dus zeker op het platteland geen korte rok of broek en geen blote schouders. Dat geldt in wat mindere mate in de centra van grote, moderne steden als Rabat, Casablanca, Tanger en Marrakech.
Couscous: het favoriete Arabische gerecht. Couscous is in Arabische landen als Marokko, Tunesië, Algerije en Egypte net zoiets als paella is voor de Spanjaarden, ratatouille voor de Fransen en stamppot voor ons. Couscous is een van de lievelingsgerechten in de Noord-Afrikaanse landen met name die boven de Sahara.
Bij de thee worden in Marokko allerlei soorten koekjes geserveerd. Vaak gemaakt van filodeeg, met nootjes (zoals amandelen), honing en oranjebloesemwater of rozenwater, waar de Marokkanen dol op zijn.
Marokkanen maken geen gebruik van bestek zoals wij. Ze eten met hun rechterhand, aangezien de linkerhand als onrein wordt beschouwd. Gewoonlijk gebruiken ze maar drie vingers om het eten op te scheppen. Voor de maaltijd worden de handen ritueel gewassen met oranjebloesemwater.
Ruim zeventig procent van de Marokkaanse bevolking identificeert zich als Arabier. Zij spreken het Marokkaanse dialect van het Arabisch en leven met de Arabische cultuur. De overige dertig procent zijn niet-gearabiseerde Berbers, die cultureel gezien Berbers zijn en vaak naast het Arabisch nog een Berbertaal spreken.
Turkse en Marokkaanse kinderen eten minder koekjes, snoep en frisdranken dan hun Nederlandse leeftijd- genoten. Zij eten vooral in de namiddag en avond vaak fruit en brood tussen de maal- tijden door. Daarentegen drinken de Ne- derlandse kinderen weer meer schoolmelk.
Hoewel Marokkaans eten over het algemeen niet pittig is, worden er wel pittige ingrediënten gebruikt, maar dan met mate. Pittig paprika- of chilipoeder in bissara bijvoorbeeld, of harissa, een pasta van gepureerde chilipepers en olie met knoflook en specerijen erdoorheen.
Als groente wordt er veel artisjokken, courgettes, aubergines, groene asperges, kikkererwten en olijven gegeten. In Marokko wordt veel gebruikt gemaakt van stoofpotten, zoete gerechten en kruiden zoals: koriander, munt, komijn, kaneel, kurkuma, kardemom, gember, nootmuskaat en cayennepeper.
Eten bij lokale tentjes kost rond de 40 dirham en ontbijt is bij veel plekken te krijgen voor rond de 20 dirham. Water kost in Casablanca en Fes rond de 5 a 6 dirham en in Marrakech 10 dirham. Marokko is niet bijzonder goedkoop maar wie een beetje oplet kan met zo'n 30-40 euro per dag een heel eind komen.
Wijnen bij Tajines en vegetarische stoofschotels
In tajines worden vaak veel aromatische kruiden gebruikt zoals kurkuma, gember- en paprikapoeder of kruidenmengsels als ras-el-hanout. Een leuke wijnkeuze daarbij is een Pinot Noir uit Chili, een Merlot uit Marokko of, wit, een Duitse Riesling.