Staafjes zijn lichtgevoelige zintuigcellen die verspreid liggen over het hele netvlies, maar niet in de gele vlek en de blinde vlek. Ze hebben een lage prikkeldrempel voor licht en zijn dus zeer gevoelig voor licht. Staafjes gebruikt je 's nachts. Met staafjes zijn alleen zwart en grijstinten waar te nemen.
De staafjes (ongeveer 100-120 miljoen) registreren licht en donker en zijn vooral belangrijk bij het zien in het donker (lage lichtintensiteit). Ze zijn verdeeld over het netvlies, maar zijn niet aanwezig in het centrale deel van het netvlies (fovea).
In het netvlies van het oog zitten staafjes en kegeltjes. Die vangen licht op. De kegeltjes zijn lichtgevoelige cellen die details en kleuren kunnen waarnemen. Met de staafjes zien we in de schemering.
Er zijn twee soorten fotoreceptoren: kegeltjes en staafjes. De kegeltjes werken als het buiten licht is, of als er genoeg lampen branden. Dan zien we kleuren en de details recht voor ons. De meeste kegeltjes zitten in het midden van het netvlies: de macula (gele vlek).
Kegeltjes functioneren optimaal bij fel licht. De andere lichtgevoelige cellen, de staafjes, functioneren daarentegen beter bij flauw licht. Kegeltjes maken kleurwaarneming mogelijk en hiermee is het zicht scherper en kunnen sneller veranderingen in het beeld worden waargenomen dan met staafjes.
Door de pupil komt het licht naar binnen en het gaat daar door de ooglens en de ooglens zorgt d'rvoor, dat het keurig daar op het netvlies terechtkomt. En je ziet het: het beeld staat op zijn kop. Dat beeld, dat wordt door de oogzenuw, die zit daar, naar de hersenen gestuurd. En die zetten het weer rechtop voor je.
Dit is te zien wanneer de ogen gesloten zijn en deze naar de achterkant van de oogleden kijken. In een lichte kamer ziet men een donkerrode kleur doordat een kleine hoeveelheid licht de oogleden binnendringt en de kleur aanneemt van het bloed waar het doorheen geschenen is.
Pakken we die laatste waarde, dan komen we uit op 78 megapixel per oog wat nodig is voor haarscherp zicht, of 9324x8400 pixels, uitgaande van bestaande schermformaten. Die factor 30 is dan opeens een factor 60 geworden.
De gele vlek (macula lutea of kortweg genoemd macula) is een gebiedje van een paar millimeter doorsnee in het midden van het netvlies. Het netvlies ligt aan de achterzijde van het oog en zet licht om in elektrische signalen die naar de hersenen worden gestuurd.
Behandeling. Nachtblindheid is niet te genezen als het om een erfelijke aandoening gaat. In het beste geval blijft de toestand stabiel, maar meestal verergert het. Het is wel belangrijk regelmatig een oogarts op te zoeken.
Bij een enucleatie wordt het oog verwijderd maar blijven de oogspieren wel behouden. De operatie wordt onder narcose verricht. Het oog wordt verwijderd en er wordt een implantaat in de oogkas geplaatst waaraan de oogspieren weer worden vastgehecht.
Monoculair dieptezicht Ook met slechts één oog is het mogelijk diepte te zien. Dit komt doordat de hersenen ook leren afstanden in te schatten. Wanneer dingen zich verder weg bevinden zijn ze vaak kleiner, waziger en minder zichtbaar. Onze hersenen kunnen dit herkennen als 'ver weg'.
Door het verouderingsproces (slijtage) kunnen er bloedvaatjes in en onder het netvlies ontstaan. Deze zijn van slechte kwaliteit, waardoor ze gemakkelijk bloed en vocht lekken. Het vocht hoopt op in het centrale gedeelte van het netvlies. Daardoor kunt u niet goed meer zien (minder scherpte en/of vervorming).
Zien doen we met onze ogen. We zien doordat er licht van buiten onze ogen op het netvlies valt. Op het netvlies zitten lichtgevoelige cellen.
Als wij kleuren zien, zien we eigenlijk licht van verschillende golflengten. We zien kleuren, omdat een voorwerp alleen maar één bepaalde kleur licht weerkaatst. Denk maar eens aan een rode bal. Deze bal is rood, omdat de bal alleen maar rood licht weerkaatst en het andere licht opneemt.
Als u slecht ziet of een oogaandoening heeft zoals staar, glaucoom of maculadegeneratie, kan dit risico's opleveren in het verkeer. U kunt bijvoorbeeld moeite hebben met diepte zien, verkeersborden lezen of gevaar zien aankomen.
Het is de meest voorkomende oorzaak van slechtziendheid bij ouderen. Het leidt meestal niet tot blindheid.
Achterin het oog, aan de binnenzijde, ligt het netvlies (retina). Het netvlies bevat twee soorten lichtgevoelige cellen: kegeltjes en staafjes. Die zetten het licht om in elektrische signalen die vervolgens naar de hersenen worden gestuurd. Dit gebeurt dus via de oogzenuw (nervus opticus).
De pupil wordt daarom ook wel het diafragma van het oog genoemd: ze zorgt er als het ware voor dat de foto goed belicht wordt. Maar ook door bepaalde medicatie kan de pupil wijder of nauwer worden. De ooglens bevindt zich achter de iris en achter de pupil.
Als licht in je oog valt, komt het dus als eerste door je hoornvlies dat deel uitmaakt van je oogrok. Daarna komt het je iris tegen, welke bepaalt hoeveel licht werkelijk je oog (via je pupil) binnenkomt. Achter je iris bevindt zich je lens en daarachter bevindt zich je glasachtig lichaam.
Een wit bindweefselkapsel die de oogbol beschermt. De harde oogrok geeft het oog zijn stevigheid. Aan de voorkant gaat de oogrok over in een doorzichtige deel, het hoornvlies, aan de achterkant in de harde hersenvlies omhulling van de oogzenuw. Het netvlies ligt aan de binnenzijde tegen het vaatvlies.
Je kunt bloed huilen
Ja, dat klinkt een beetje eng. Maar als je hemolacrie hebt, dan kunnen je tranen geheel of gedeeltelijk uit bloed bestaan. Vaak is het een teken dat zich in het oog een tumor bevindt. Het kan ook een infectie zijn.
Vitamine-C voor ogen
Die is te vinden in fruit, zoals sinaasappels, kiwi's en aardbeien, en in groenten, zoals broccoli, sareptamosterd en paprika. Naast bron van antioxidanten helpt het ook om staar te vertragen en ze geven de benodigde oogvitaminen tegen maculadegeneratie.
UV-licht kan zeer belastend zijn voor uw ogen – niet alleen op zonnige dagen, ook wanneer het buiten bewolkt is. UV-straling is niet te vermijden. Daarom bevatten zonnebrandmiddelen en veel moisturizers UV-bescherming.