Naast vlekjes zitten er soms ook witte draadjes in een ei. Dit gaat om kleine strengen eiwitten, die ervoor zorgen dat de eidooier goed op zijn plaats blijft en beschermd wordt tegen schokken van buitenaf. Het komt vaker voor in een verser ei, dan een ei dat al wat ouder is.
Veilige dooier
Een chalaza of hagelsnoer is een van de twee spiraalvormige banden die de dooier van een ei in het midden van het eiwit houden. Ze bestaan uit albumine of ei-eiwit. Er zijn er dus twee van die witte draadjes in een ei, eentje aan de bovenkant van de schaal en een aan de onderkant.
Het is eigenlijk een deel van het ei dat, hoewel het er onnatuurlijk uitziet, volkomen normaal is en noodzakelijk voor een veilige ontwikkeling van een ei. Het wordt een chalaza genoemd. Er zitten twee chalazae in een ei, één die aan de bovenkant van de schaal hangt en één aan de onderkant.
Het witte draadje bestaat uit ei-albumine (een soort proteïne), en is een natuurlijk onderdeel van het ei. Het is zelfs essentieel voor de structuur van het ei. De hagelsnoeren zitten aan beide kanten van de dooier, en zorgen ervoor dat de eidooier in het midden van het ei blijft zitten.
Als het ei naar beneden zakt en op zijn zijkant gaat liggen, is het nog vers en helemaal oké om op te smullen. Zinkt het ei, maar staat het rechtop, dan kun je het nog best zonder problemen opeten, al moet je dat wel zo snel mogelijk doen. Blijft het ei drijven, dan moet je het weggooien.
Eieren die je in de koelkast bewaart, kan je tot 28 dagen na de houdbaarheidsdatum opeten. Twijfel je toch, doe dan even de watertest. Leg ze in een grote kom met water en ga na of ze naar boven komen. Als ze drijven, is dit slecht nieuws en kan je ze maar beter weggooien.
De kleur van de dooier is simpelweg afhankelijk van de voeding van de kip. Als ze veel voer met tarwe krijgt, legt de kip eieren met een bleekgele dooier. Een kip die verschillende soorten voedsel krijgt waar bijvoorbeeld maïs of alfalfa aan toegevoegd is, legt eieren met een donkere dooier.
Zo'n stipje komt in het ei terecht wanneer een bloedvaatje van de kip scheurt tijdens de vorming van het ei. Dit kan op meerdere manieren gebeuren. Zit de blood spot in de dooier, dan had de kip een bloedinkje in de eierstok of de trechter.
Hoe krijgt een ei een witte of bruine kleur? Het geheim van de kleur van een ei zit hem in de kleur van de kip die hem legt. Daarbij gaat het niet om te kleur van de veren van de kip, maar om de kleur van haar oorlelletje. Een kip met een rood lelletje legt een bruin ei en de kip met een wit lelletje legt een wit ei.
Kalkafzettingen
Deze eieren verschijnen met witte, onregelmatig gevormde vlekken over het hele ei. Ze zijn ook verhoogd en hobbelig bij aanraking. Er zijn een paar redenen hiervoor, waaronder stress tijdens het verkalkingsproces, te veel calcium in het dieet van een kip of defecte/onvolgroeide schelpklieren.
In de eieren van de meeste vogels (niet van de reptielen) zijn de chalazae twee spiraalvormige weefselbanden die de dooier in het midden van het eiwit (het albumen) ophangen . De functie van de chalazae is om de dooier op zijn plaats te houden. Bij het bakken worden de chalazae soms verwijderd om een uniforme textuur te garanderen.
Om te weten wat voor kleur ei de kip legt moet je naar het oorlelletje kijken. Is de oorlel wit van kleur, dan legt de kip witte eieren. Bij kip met een rode oorlel zijn de eieren bruin.
De chalazae zijn "gedraaide, koordachtige strengen eiwit" die de dooier van boven en onder het membraan van de schaal verankeren, waardoor de dooier niet kapotgaat voordat je het ei breekt. In een vers ei zijn de chalazae extra zichtbaar, dus voel je niet verplicht om ze te verwijderen.
Kippeneiwit is het witte gedeelte in een ei en bestaat voor het grootste deel uit eiwit.
Alle vogeleieren zijn eetbaar voor de mens, maar de meeste eieren stammen van enkele soorten: kip, gans, eend en kwartel. Viseieren, hoofdzakelijk van de steur en bekend als kaviaar, eieren van slakken en eieren van reptielen zijn ook bekend als menselijk voedingsmiddel, maar in mindere mate dan vogeleieren.
Het enige wat je ervoor nodig hebt, is een glas of doorzichtige kom met water. Leg het ei erin. Ligt het plat op de bodem? Dan is het nog helemaal vers!
Zwarte of groene vlekken in het ei kunnen het gevolg zijn van bacteriële of schimmelbesmetting van het ei . Als u een ei met zwarte of groene vlekken tegenkomt, gooi het ei dan weg.
Wanneer de eierstok het eigeel vrijgeeft, scheurt de follikelzak, waardoor er wat bloed in de dooier kan komen. Het is een normaal onderdeel van de natuur en de eieren zijn volkomen veilig om te eten. Eieren uit de supermarkt bevatten minder vaak bloedvlekken omdat deze anders niet door de kwaliteitscontrole komen.
De chalaza (van het Griekse khalaze) of het hagelsnoer is een van de twee spiraalvormige banden bestaand uit albumine, die de dooier van een ei in het midden van het eiwit ophangen. De chalaza is vaak te proeven na het niet volledig bakken van een ei in de koekenpan, dit voelt niet lekker in de mond.
Vroeger kreeg je vaak te horen dat je maximaal drie eieren per week mocht eten, omdat 'ze slecht zijn voor je cholesterol'. Dat advies blijkt intussen te streng, je mag gerust wat vaker een ei eten. Toch eet je het best niet meer dan zes eieren per week, eieren in bereidingen zoals mayonaise of gebak meegeteld.
Laat het ei schrikken
Als je eieren direct na het koken onder koud water houdt om af te koelen schrikt het ei hier als het ware van. Dit komt door de temperatuurverandering die opeens ontstaat waardoor het eiwit iets krimpt en daardoor loskomt van de schaal. Zo gaat het pellen vaak al een stuk makkelijker!
Een besmetting kan klachten geven zoals diarree, buikpijn en koorts. Hoe ziek iemand wordt, hangt af van de hoeveelheid salmonella, de soort salmonella (bijvoorbeeld salmonella Goldcoast) en de weerstand van de persoon. Een besmetting kan maag- en darmklachten veroorzaken, die na enkele dagen vanzelf overgaan.
Als het ei op zijn kant op de bodem blijft liggen, is het vers. Blijft het ei schuin omhoog op de bodem liggen, dan is het 1 à 2 weken oud. Als het ei op de bodem rechtop blijft staan, dan is het 2 à 4 weken oud.
Het antwoord is simpel: eieren kun je zowel binnen als buiten de koelkast bewaren. In de koelkast blijven eieren langer houdbaar, maar omdat eieren van zichzelf al relatief lang houdbaar zijn is dat niet altijd nodig.