Stearine is wat harder en gladder dan paraffine en kan een iets andere geur hebben, maar je moet een expert zijn om het verschil te merken. Voor fabrikanten is het niet verplicht de ingrediënten op de verpakking te vermelden, vaak weet je dus niet wat erin zit.
Paraffinekaarsen branden het snelst op, gevolgd door stearine. Verreweg het traagst brandende zijn bijenwaskaarsen. Ze branden bijna twee keer zo lang als kaarsen van paraffine. Als algemene regel geldt: hoe dikker een kaars, hoe langer hij brandt.
Gebruik. In ruwe vorm wordt stearine gebruikt voor het maken van stearinekaarsen. Deze kaarsen branden langer dan kaarsen van paraffine, een aardolieproduct. Stearinekaarsen zijn steviger en hebben betere brandeigenschappen dan paraffinekaarsen.
Paraffine wordt gewonnen uit aardolie en stearine uit dierlijk of plantaardig vet. Als je de kaars aansteekt, wordt de brandstof vloeibaar en zuigt de pit deze op. Daarna gaat de kaars branden. Ook zitten er vaak kleurstoffen en geurstoffen in kaarsen.
Wil je er zeker van zijn dat je geen schadelijke stoffen verspreidt in huis? Kies dan voor natuurlijke kaarsen zonder geur. Je kan ook zelf natuurlijke geurkaarsen maken, door aan een zelfgemaakte kaars van bijenwas enkele druppels van je favoriete etherische olie of kruiden toe te voegen.
Uit onderzoek aan de Universiteit van Maastricht blijkt dat stearinezuur bijna net zo gezond is als het onverzadigde linolzuur.
Kaarsen gemaakt van stearine kun je eten. Stearine is dierlijk vet. Doordat je lichaam 37 graden is, wordt het kaarsvet niet keihard. Het blijft soepel en daardoor poep je het na een tijdje gewoon weer uit.
De meeste geurkaarsen bevatten paraffine, dat is afgeleid van aardolie, steenkool of schalieolie. Wanneer paraffine wordt verbrand laat het giftige stoffen in de lucht vrij, waaronder aceton, benzeen en tolueen: stuk voor stuk stoffen waarvan bekend is dat ze kankerverwekkend kunnen zijn.
Natuurlijke kaarsenwas zoals soja, koolzaad, kokos en bijenwas zijn de beste keuzes voor mensen die op zoek zijn naar kaarsen zonder luchtvervuiling binnenshuis. Er zijn zelfs studies die aantonen dat kaarsen van bijenwas kunnen helpen de lucht te zuiveren.
Een klein hoeveelheid van circa 5 tot 15 % stearine toevoegen is voldoende om de eigenschappen van de kaars positief te beïnvloeden. Uw zelf gemaakte kaarsen zullen daardoor langer en beter branden, worden harder en zullen door deze toevoeging minder danwel nagenoeg niet walmen.
Voor zover bekend is paraffine niet schadelijk voor de gezondheid. Al moeten hondenbezitters zorgen dat hun hond het op strand niet opeet en worden mensen afgeraden het op te rapen. In zee heeft de stof echter verstrekkende gevolgen. Daar brengt het dezelfde schade als olie toe.
De meeste “gewone” kaarsen zijn gemaakt van paraffine. En paraffine is weer een restproduct dat overblijft na de verwerking van aardolie. Omdat aardolie een fossiele brandstof is (een materiaal dat langzaamaan opraakt) zijn kaarsen van paraffine niet bepaald duurzaam.
Vermijden van druip-kaarsen
De allereerste tip om lekkende kaarsen te voorkomen is om te kiezen voor kwaliteit. Prijs zegt niet alles, maar toch - een goede kaars bestaat uit een katoenen lont en een brandbare massa zoals paraffine of nog beter stearine (brandt langer).
Parfum bepaalt de prijs
Waarom sommige kaarsen zo duur zijn, weet Sinnige wel. Naast het merk of het potje waar je soms voor betaalt, betaal je vooral voor het parfum dat wordt vermengd met de was. "Dat bepaalt de prijs." Daarnaast zijn er ook verschillende soorten was.
Bewerk de kaars tijdens het dompelen door het oppervlak in te duwen en de kaars onregelma- tig te maken. Door deze factoren heeft de pit meer moeite met het verbranden van de kaars waardoor deze gaat overlopen (druipen). Dompel de kaars over om hem af te werken in de gewenste kleur.
Paraffine is een uit aardoliefracties en bruinkoolteer verkregen mengsel. Het wordt voor allerlei toepassingen gebruikt, waaronder voor het maken van kaarsen en waxinelichtjes. Het is dan ook een wax-achtige substantie, wat kan lijken op brokken kaarsvet meestal geelwit van kleur.
Toch liever een rustieke kaars: giet op een zo laag mogelijke temperatuur en verwarm dan niet de gietvorm voor gebruik. Verwarm de gietwas op een temperatuur tussen 85 en 90 graden.
Stop de stukjes gebroken kaars in een pan en laat deze net zo lang op het vuur staan totdat de kaars compleet gesmolten is. Als de kaars volledig gesmolten is kun je de olie eraan toevoegen. Gebruik ongeveer drie druppels olie. Je kunt kiezen voor één geur, maar je kunt natuurlijk ook je eigen mix samenstellen.
Nadelen van paraffine
Doordat paraffine de huid afsluit, kan de huid minder goed transpireren. Dat klinkt misschien als een voordeel, maar zweten heeft voor het lichaam wel een belangrijke functie. Daarnaast sluit paraffine de talgklieren af en binnen in de talgklieren veroorzaakt paraffine een chemische reactie.
De paraffine omsluit de huid en zorgt ervoor dat de huid direct zacht en soepel aanvoelt. Paraffine komt ook voor in medicijnen tegen hielkloven (uitdroging van de voet) en sommige huidcrèmes. In deze toepassing wordt paraffine in toenemende mate verdrongen door vaseline.
Paraffine is een minerale olie die als brandstof in kaarsen en aanmaakblokjes zit. Kaarsen worden vaak gemaakt van paraffinewas. In paraffinekaarsen kunnen polycyclische koolwaterstoffen (PAKs) zitten.
Soms wordt stearine en paraffine met elkaar gemengd en dan bestaat de kans dat de kaars alsnog niet vegan is. Maar kaarsen die volledig van paraffine worden gemaakt zijn dus wel vegan. Het enige nadeel aan paraffine is dat het gemaakt wordt van aardolie, wat het meestal geen duurzaam product maakt.
Bij het branden van kaarsen komen giftige stoffen vrij. Een kaars brandt op een relatief lage temperatuur, waardoor er fijnstof zoals roet vrijkomt. Fijnstof zie je niet, maar het kan wel schadelijk zijn voor je gezondheid. Het kan leiden tot astma of andere luchtwegproblemen.
Kaarsen worden bijvoorbeeld gemaakt van paraffine. Hier zitten koolwaterstoffen in die afkomstig zijn uit aardolie. De brandstof is dus de bron van de koolstof die met zuurstof uit de lucht reageert tot koolstofdioxide en waterdamp.