De bacteriën die bacteriële endocarditis veroorzaken zijn: streptokokken, stafylokokken en enterokokken. Streptokokken zijn bacteriën die bij iedereen in de mond- en keelholte zitten.Stafylokokken zitten vaak in de neusholte en op de huid. Enterokokken zijn bacteriën die in het spijsverteringskanaal voorkomen.
De bacterie kan dieper in het lichaam komen en verschillende ziektebeelden veroorzaken, zoals bloedvergiftiging, endocarditis (ontsteking aan de hartkleppen), abcessen, botontsteking, gewrichtsontsteking en longontsteking. Sommige Staphylococcus aureus-bacteriën kunnen giftige stoffen (toxinen) aanmaken.
De Groep A Streptokok is een bacterie. De bacterie wordt ook GAS of roodvonkbacterie genoemd. De bacterie kan ontstekingen geven, bijvoorbeeld keelpijn, amandelontsteking, krentenbaard, roodvonk of wondroos.
De streptokokkenbacterie zit vooral in de neus- en keelholte en op de huid. Anderen kunnen deze bacterie krijgen door niezen of hoesten van iemand die de bacterie bij zich draagt. Ook via direct contact met handen of via voorwerpen (zoals speelgoed) waar de bacterie op zit kan de bacterie worden overgedragen.
De groep-A-streptokok kan als onschuldige bacterie in de keel en op de huid voorkomen en soms een keelontsteking of roodvonk veroorzaken. In zeldzame gevallen ontwikkelt zich een ernstige infectie zoals een bloedvergiftiging, longontsteking, ernstige onderhuidse infectie of botinfectie.
Op nummer 1 van de lijst staat volgens de organisatie de Acinetobacter baumannii, een ziekenhuisbacterie. Vooral de luchtwegen en de longen worden aangetast door de bacterie.
Omdat de verwekker meestal een stafylokok of streptokok betreft, wordt de voorkeur gegeven aan flucloxacilline, een smalspectrum-penicilline 1.
Bijna alle streptokokken vormen langgerekte ketens, waardoor een kolonie eruit zien als een ketting. De naam Streptococcus is dan ook niet toevallig zo gekozen: 'streptos' betekent gedraaid of gemakkelijk buigbaar in het Grieks.
Dit medicijn bestrijdt de streptokok-bacterie. Na een paar dagen merkt u dat de klachten van de infectie afnemen.
Besmettelijke periode
Na aanvang van antibiotische behandeling is de patiënt nog 2 tot 3 dagen besmettelijk, in de praktijk wordt 24 uur na aanvang van de antibiotische behandeling aangehouden (bij 15% van de gevallen blijft de streptokok na behandeling wel aantoonbaar in de neus).
De streptokokken kunnen dan worden aangetoond met behulp van een kweek. Daarbij strijkt een verpleegkundige met een wattenstokje eerst langs de ingang van de schede, en dan langs de anus. De uitslag duurt meestal twee tot drie dagen.
Staphylococcus aureus-infecties zijn erg besmettelijk. De bacterie kan worden overgebracht door contact met besmette huid, kleding en voorwerpen. Ook kan besmetting via de lucht gebeuren. De bacterie zit dan op stofdeeltjes en huidschilfers die zich via de lucht verplaatsen.
Door handen goed te wassen, niet op het eten te hoesten of te niezen en levensmiddelen goed koud te bewaren kan een besmetting worden voorkomen. Een beruchte variant van deze bacterie is MRSA (Multi Resistent Staphylococcus aureus). Deze is ongevoelig voor antibiotica.
Als je denkt dat het antibioticum niet helpt, blijf het gebruiken en overleg dan met je arts. Dat geldt ook voor als je bijwerkingen krijgt. Gebruik alleen antibiotica als het echt nodig is. In Nederland kunnen we antibiotica alleen krijgen op recept van een arts.
De streptokokken kunnen dan worden aangetoond met behulp van een kweek. De verpleegkundige strijkt dan met een wattenstokje eerst langs de ingang van de vagina, en dan langs de anus. De uitslag duurt meestal twee tot drie dagen. Testen die een snellere uitslag geven worden 'sneltests' genoemd.
Bij alarmsignalen als hoge koorts, kortademigheid, verwardheid, lage bloeddruk of zich onwel voelen, komt een arts binnen de tien minuten een diagnose stellen. Is er sprake van sepsis, dan krijgt de patiënt meteen antibiotica. We zien sepsis als een echte urgentie, net als een hartinfarct of een beroerte. '
We hebben heel veel nuttige bacteriën in ons lichaam, zoals in onze darmen. De meeste bacteriën zijn dan ook niet ziekmakend, maar hebben we juist nodig. Bacteriën kunnen de veroorzakers zijn van ontstekingen, zoals blaasontsteking, huidinfecties, longontsteking. Bacteriën kunnen wél worden bestreden met antibiotica.
De meeste grampositieve bacteriën zoals enterokokkensoorten, stafylokokken (inclusief de MSRA) en streptokokken overleven vele maanden op harde oppervlakken.
Het wordt verspreid via de lucht, via voedsel of aanraking. Om zich te vermeerderen heeft het een levende gastheer nodig: lichaamscellen van mensen en dieren.
Dat kan meestal geen kwaad, maar een klein aantal baby's wordt ernstig ziek door een infectie met deze bacterie. Die infectie heet de 'groep B streptokokkenziekte' (GBS-ziekte). Deze ziekte kan meestal goed worden behandeld met een antibioticum.
Besmetting en preventie van groep B-streptokokkeninfecties
Besmetting vindt plaats door middel van direct contact, zoals bij een moeder en een kind tijdens de bevalling. Baby's worden ziek wanneer de bacterie het lichaam binnendringt. Bij langdurig gebroken vliezen kan besmetting van de foetus optreden.
Ongeveer de helft van de vrouwen die deze streptokokken bij zich dragen, geeft ze tijdens de bevalling door aan hun kind. We weten dat één op de vijf zwangere vrouwen (20%) draagster is. Dit heeft tot gevolg dat 10% van alle pasgeboren baby's met GBS besmet wordt.