De IgM antistoffen zorgen voor een acute afweerreactie op de Borrelia-bacterie; deze antistoffen verdwijnen meestal binnen enkele weken weer. IgG antistoffen zijn het geheugen van het afweersysteem; deze blijven bij de meeste mensen levenslang aanwezig.
Eerste stap immuunrespons. Nadat een ziekteverwekker zoals een virus of bacterie ons lichaam is binnengedrongen, is IgM het eerste antilichaam dat door ons afweersysteem wordt aangemaakt. Een van de manieren waarop IgM infecties voorkomt, is door zich te binden aan een ziekteverwekker.
Immunoglobine M (IgM) antilichamen worden geproduceerd tegen een antigeen in de vroege stadia van infectie en zijn detecteerbaar na vier tot zeven dagen. Immunoglobine G (IgG) antilichamen worden geproduceerd zeven tot 14 dagen na infectie en zijn detecteerbaar gedurende maanden en zelfs jaren, afhankelijk van het antigeen en het individu .
IgG circuleert in het bloed en is de belangrijkste uitvoerende antistof. Mensen bij wie het lichaam normale hoeveelheden antistoffen aanmaakt, kunnen toch een tekort hebben in één van de vier subklassen van IgG (IgG 1, IgG2 , IgG3 of IgG4). Niet altijd leidt een tekort aan een IgG subklasse tot klachten.
IgM is verhoogd bij leverziekten, met name bij primaire biliaire cirrose. Tevens kan IgM (sterk) verhoogd bij ziekte van Waldenström, lichte verhogingen worden gezien bij andere lymfoproliferatieve ziekten en auto-immuunziekten. IgM kan ontbreken of verlaagd zijn als gevolg van humorale immuundeficiënties.
Zeer hoge IgM-waarden zijn een kenmerk van hyper IgM (HIGM)-syndromen , een groep primaire immunodeficiënties (PID's) die worden gekenmerkt door een verhoogde vatbaarheid voor infecties en maligniteiten.
Een te laag IgG2 leidt dan ook vaak tot KNO-infecties en soms ook longontsteking, soms zelfs hele ernstige beelden als sepsis (bloedvergiftiging) en hersenvliesontsteking. Dit vormt slechts een paar procent van alle IgG en heeft een taak die veel lijkt op die van IgG1, tegen tal van bacteriën en sommige virussen.
IgG is voornamelijk betrokken bij immuungeheugen en speelt een belangrijke rol in de verdediging van de gastheer tegen extracellulaire infecties . De productie van IgG na blootstelling aan antigeen vindt enkele dagen tot weken na die van IgM plaats. Door binding aan Fc-receptoren bemiddelt IgG fagocytose, opruiming van immuuncomplexen en andere functies.
Wij aanvaarden alleen donors die IgM-negatief getest zijn. Dat betekent dat de donors geen actieve infectie hebben.
Positief IgM: Patiënten met een positief IgM-testresultaat in één monster worden geclassificeerd als vermoedelijke, recente denguevirusinfecties . Negatief IgM: Patiënten met een negatief IgM-resultaat tussen dag 0-7 van de ziekte, en afwezige of negatieve NAAT- of NS1-resultaten, worden beschouwd als onbevestigde gevallen.
Zowel IgM- als IgG-antilichamen binden complement . Zo fixeerden humane IgG- en IgM-immunoglobuline met anti-brucella-agglutinerende activiteit complement, hoewel de IgM-fractie minder effectief was dan de IgG-fractie [5]. Daarentegen bond de IgA-fractie complement niet.
Immunoglobuline G, afgekort tot IgG, is een immunoglobuline, dus een antistof, dat wordt aangemaakt bij grotere hoeveelheden of bij een herhaald contact met het antigeen. Het is het belangrijkste van de vijf immunoglobinen in het menselijke lichaam, de andere vier zijn IgM, IgD, IgA en IgE.
IgM dient niet alleen als de eerste verdedigingslinie van de gastheer tegen infecties, maar speelt ook een belangrijke rol in immuunregulatie en immunologische tolerantie . Jarenlang werd gedacht dat IgM functioneerde door binding aan antigeen en activering van het complementsysteem.
IgG antistoffen kunnen blijven het hele leven in het bloed aanwezig zijn. De timing van het bloedonderzoek is dus van belang: wanneer een bloedonderzoek snel na de besmetting gedaan wordt, is de uitslag negatief omdat het afweersysteem nog geen tijd gehad heeft om antistoffen aan te maken (fout-negatief).
Is Waldenström erfelijk? Over het algemeen helemaal niet. Er zijn wel wereldwijd zeldzame families bekend waarin de diagnose WM of IgM MGUS of andere lymfklier/beenmergkankers heel veel voorkomen. In deze specifieke families is er dus wel een erfelijk patroon.
Wat is het belangrijkste verschil tussen IgM en IgG? IgM-antilichamen worden als eerste door het lichaam aangemaakt als reactie op een infectie en worden aangetroffen in bloed en lymfevocht, terwijl IgG-antilichamen later worden aangemaakt, in alle lichaamsvloeistoffen worden aangetroffen en langdurige bescherming bieden tegen infecties.
IgM is verreweg het grootste en zwaarste type antilichaam in de menselijke circulatie. Het is meestal het eerste antilichaam dat men in het bloed ziet verschijnen als response op een antigeen, voordat class switching optreedt.
Als hoofd van de instelling geeft de IGG leiding aan de werking van het kantoor en machtigt en superviseert daarom onderzoeken naar corruptiezaken, brengt rapporten uit van onderzoeken, vaardigt bevelen uit voor bankinspecties, vaardigt getuigendagvaardingen uit, vaardigt arrestatiebevelen uit, machtigt vervolgingen, vaardigt...
Normale waarden Volwassenen: IgG 6,0 - 16,0 g/L . IgA 0,8 - 3,0 g/L. IgM 0,4 - 2,5 g/L.
IgG2 of IgG3 deficiënties zijn de meest voorkomende IgG subklasse deficiënties. Aangezien IgG1 60% van het totale IgG niveau uitmaakt, daalt het totale IgG niveau bij een IgG1 deficiëntie doorgaans onder het normale bereik, wat resulteert in hypogammaglobulinemie.
Antistoffen SARS-CoV-2 blijven minstens 200 dagen in bloed aantoonbaar. Bij ruim 90% van de mensen bij wie antistoffen tegen SARS severe acute respiratory syndrome (severe acute respiratory syndrome)-CoV (coronavirus)-2 in het bloed zitten, zijn ruim 6 maanden later nog steeds antistoffen in het bloed aanwezig.
Door een verlaagde hoeveelheid antistoffen (immuunglobulinen, IgG1, IgG2, IgG3, IgG4) in het bloed is er een verhoogd risico op infecties en auto-immuunziekte.
IgM is een groot eiwit en als het IgM-gehalte heel hoog wordt kan het bloed stroperig worden. Hierdoor kun je klachten krijgen. IgM is de afkorting van immunoglobuline M.IgM is een bepaald type M-proteïne of monoklonaal eiwit.
De meest voorkomende klachten bij de ziekte van Waldenström is moeheid en bloedarmoede. Ook komen voor nachtzweten, bloedingen, vergrote milt en/of lymfeklieren en pijn en tintelingen aan de voeten. De ziekte kan niet genezen maar groeit bij de meeste patiënten traag. Daardoor is de levensverwachting meer dan 10 jaar.