Diagnosen worden in het dagelijks leven door iedereen gesteld (zal wel een griepje zijn), maar in een meer formele context - vooral als er juridische, financiële of andere gevolgen aan verbonden zijn - is diagnostiek voorbehouden aan gekwalificeerde personen die zich beroepsmatig met gezondheidszorg bezighouden, vooral ...
3.3 Wat is diagnostiek? Diagnostiek is het op een systematische wijze verzamelen en op een zinvolle manier ordenen, wegen en interpreteren van informatie over de psychische klachten of ontwikkelingsstagnatie van een patiënt.
Diagnostiek is dat je onderzoek doet om een ziekte of aandoening vast te stellen. Een voorbeeld is als de dokter lichamelijk onderzoek doet. Om goede zorg te geven moet er beeldvorming en diagnostiek gedaan worden. Het Zorginstituut heeft onderzoek gedaan naar beeldvorming en diagnostiek.
De psychodiagnostiek is de leer van het stellen van een diagnose op het terrein van psychologie. Deze dient niet verward te worden met een medische diagnose.
Een diagnostisch onderzoek is een manier om: erachter te komen wat er precies aan de hand is;te onderzoeken waar de problemen vandaan komen;een goed onderbouwd advies te kunnen geven over eventuele behandeling en/of begeleiding.
Een diagnostisch onderzoek levert veel informatie op. De gedragsdeskundigen verwerken het in een overzichtelijk rapport. Hierin staat niet alleen een diagnose, maar ook een advies over wonen, werken en passende behandeling en begeleiding.
Door het stellen van een tijdige en accurate diagnose wordt in elk geval uitgesloten dat er onderliggend een ander ziektebeeld is dat kan worden behandeld. Soms kan in een beginnend stadium medicatie voorgeschreven worden die het ziekteproces tijdelijk vertragen.
De psychiatrische diagnostiek bij een nieuwe ambulante volwassen patiënt neemt gemiddeld in totaal ongeveer twee uur in beslag (Beerthuis e.a., 2007). Hier is de verslaglegging niet bij inbegrepen. Een onderzoek voor een second opinion neemt meestal meer tijd in beslag, variërend van drie tot vier uur.
Hoe wordt een diagnose bij psychische klachten (ggz) vastgesteld? Een diagnose wordt (na verwijzing door de huisarts) vastgesteld door een psycholoog of psychiater. Deze kijkt naar al je klachten en symptomen door vragen te stellen en naar je te luisteren, soms vragenlijsten af te nemen en je gedrag te observeren.
Een basispsycholoog mag echter geen diagnose stellen, dat mag alleen gedaan worden door GZ-psychologen, klinisch psychologen, psychotherapeuten en psychiaters. Een basispsycholoog mag onder supervisie behandelingen en onderzoek uitvoeren, maar mag geen diagnoses stellen.
Wanneer uw huisarts een onderzoek voor u aanvraagt in het ziekenhuis, dan regelt de afdeling Diagnostiek dat.Zij plannen het onderzoek in en informeren u hierover. De afdeling Diagnostiek doet dit niet alleen voor huisartsen, maar ook voor alle andere zorgpartners.
Er zijn drie soorten diagnoses die verschillen in de mate waarin de oorzaak bekend is: symptoomdiagnose (weinig bekend over oorzaak), syndroomdiagnose en ziektediagnose (veel bekend).
Verklarende diagnostiek is erop gericht te achterhalen waarom dit kind met zijn mogelijkheden en beperkingen, uit dit gezin, in deze school, met deze leraar en deze medeleerlingen, de onderkende problemen heeft (Pameijer, M. & Beukering, T. van (1997). Handelingsgerichte diagnostiek.
Wat houdt de BAPD NIP in? De BAPD NIP is een verklaring dat je als psycholoog (in opleiding) beschikt over basiskennis en basisvaardigheid op het gebied van de algemene psychodiagnostiek. De BAPD NIP realiseert en waarborgt: Een minimaal kennis- en vaardigheidsniveau op het gebied van de algemene psychodiagnostiek.
Het gaat hierbij om onderzoek naar het feitelijke beperkingenniveau van de cliënt en de mogelijkheden om te behandelen. Aanvullende functionele diagnostiek is vooral gericht op het verbeteren van het functioneren of het voorkomen van verergering. Aanvullende diagnostiek wordt verricht door Wlz-behandelaars.
Naast laboratoriumonderzoek op het gebied van klinische chemie, medische microbiologie en pathologie, kunt u bij ons terecht voor bloedafname, onderzoeken zoals röntgenonderzoek, radiologische echo's, longfunctietesten en zwangerschapsdiagnostiek.
Een goede psycholoog beschikt over empathisch vermogen, is in staat om écht naar mensen te luisteren en kan opgedane kennis en ervaring inzetten om tot de beste oplossing te komen voor cliënten. Daarbij is een goede psycholoog integer en kan deze goed omgaan met vertrouwelijke kwesties en informatie.
Geheimhoudingsplicht psycholoog: Je kan en mag alles bespreken. Wat je wil bespreken met een psycholoog is helemaal aan jou. Je mag het hebben over jouw leven, je gevoelens, je gedachtens, je angsten, je ouders, vrienden, relatie, familie. Over je studie, werk of je thuissituatie.
De huisarts bekijkt welke psychische klachten of aandoening u heeft, en welke behandeling en begeleiding het beste past. Ook kan de huisarts u zelf behandelen. Een huisarts kan daarbij medicijnen voorschrijven. Deze praktijkondersteuner kan u helpen om uw klachten beter te begrijpen en ermee om te gaan.
Medische gegevens van psychiatrische patiënten die gedwongen zijn opgenomen moeten minimaal tot 5 jaar na hun ontslag bewaard blijven. Deze bewaartermijn komt voort uit het Besluit Patiëntendossier Bopz.
Als u wilt laten testen of u autisme heeft, ga dan naar uw huisarts. Die kan een eerste test doen. Als uw huisarts denkt dat verder onderzoek nodig is, verwijst hij u door naar een hulpverlener die in autisme is gespecialiseerd, zoals een GZ-psycholoog of psychiater.
Artsen, verloskundigen, physician assistants, klinisch technologen en verpleegkundig specialisten algemene gezondheidszorg en verpleegkundig specialisten geestelijke gezondheidszorg mogen puncties uitvoeren. Dit mogen zij binnen hun deskundigheidsgebied.
Als het drukke, impulsieve gedrag of de concentratieproblemen van je kind het dagelijks leven erg verstoren, kun je laten onderzoeken of het om ADHD gaat. Met een diagnose kan je kind verschillende behandelingen krijgen.
Het stellen van een diagnose vraagt om kennis, kunde en zorgvuldigheid. Om die reden mag alleen een gekwalificeerd en bevoegd behandelaar de diagnose stellen, zoals een BIG-geregistreerd gz-psycholoog, psychiater of psychotherapeut.
Ruim vier op de tien mensen krijgt ooit in het leven één of meerdere psychische aandoeningen. De weg naar een diagnose is vaak lang, en veel mensen zijn dan ook opgelucht als ze die uiteindelijk krijgen. Ze weten wat er met hen aan hand is en ze kunnen een behandeling starten.