Er zijn ziektes die bij sommige mensen – zeker als ook andere factoren een rol spelen – depressieve gevoelens aanwakkeren. Bijvoorbeeld afwijkingen aan de schildklier- en bijnierschors, diabetes, hart en vaatziekten of de ziekte van Parkinson.
Voor de endogene (van binnenuit komende) depressie is kenmerkend dat de patiënt ontmoedigd vertelt dat alles in zijn of haar leven goed gaat, dat er nergens problemen zijn, integendeel, er is sprake van een lieve echtgenoot, gezonde kinderen, enzovoort, maar met de verzuchting: 'Ik kan er niet van genieten'.
Neurotransmitters en depressie
Bij het ontstaan van een depressie zijn vooral serotonine, noradrenaline en dopamine van belang. In bepaalde delen van de hersenen zou er bij depressie een tekort optreden van deze neurotransmitters.
Slaapproblemen verhogen het risico op depressie en angststoornissen en kunnen bijdragen aan een slechter beloop van deze stoornissen, blijk uit Nederlands onderzoek. Slaap is één van de factoren die een sterke invloed kan hebben op depressie en angststoornissen.
Goede of slechte ervaringen of gebeurtenissen die je leven opeens erg veranderen, kunnen ervoor zorgen dat je depressief wordt. Voorbeelden daarvan zijn het verlies van je partner, ontslag of een verhuizing. Maar denk ook aan schokkende gebeurtenissen die je somber en angstig maken, zoals een beroving of een ongeluk.
Een depressie zit meestal niet alleen in het hoofd, maar brengt vaak ook lichamelijke gevolgen met zich mee. U kunt hierbij denken aan het hebben van hoofdpijn of het veranderen van de eetlust met een gewichtstoename of -afname tot gevolg. Ook in de hersenen zijn fysieke veranderingen terug te vinden.
Over het algemeen gaan de klachten binnen drie maanden vanzelf over, maar als hulp te laat komt kunnen klachten flink verergeren en kan je depressie zelfs chronisch worden. Erkennen dat je depressief bent is vaak de eerste stap naar herstel. Depressiviteit worden niet altijd tijdig herkend.
Er werd een onderscheid gemaakt tussen endogene (intern veroorzaakt) en exogene (van buitenaf veroorzaakt) typen depressies.
Depressieve stoornis
Wordt ook wel 'unipolaire depressie' of 'gewone' depressie genoemd. Van een depressieve stoornis is sprake als iemand voor langere tijd somber of neerslachtig is. Een periode waarin zich depressieve symptomen voordoen, wordt een depressieve episode genoemd.
Bij de majeure depressie staan een aantal symptomen op de voorgrond, zoals een gebrek aan levensdrang, doorslaapproblemen, gewichtsverlies en schommelingen in het humeur tijdens het verloop van de dag. Vaak functioneer je slecht op biologisch gebied. Een majeure depressie is meestal heel ernstig.
Een depressie kan veel oorzaken hebben, maar kan ook 'zomaar' ontstaan. Omdat er vaak geen duidelijke reden of oorzaak is, kan het extra frustrerend zijn als je in een depressie zit. Een depressie zie je meestal niet aan de buitenkant van iemand. Daarom kan je je met een depressie vaak zo onbegrepen en alleen voelen.
Lichamelijke klachten van een depressie
Bijvoorbeeld: moe zijn zonder duidelijke oorzaak, of een loodzwaar gevoel in uw armen en benen. Slapen gaat vaak moeilijk. U slaapt moeilijk in, wordt midden in de nacht vaak wakker, of wordt erg vroeg wakker en kan niet meer inslapen. Of u slaapt juist te veel.
In de overgang verandert het lichaam doordat de eierstokken minder hormonen oestrogeen gaan produceren. De hormonen moeten in die periode een nieuw evenwicht zoeken. Dat zorgt voor allerlei symptomen en klachten en kan ook zorgen voor depressieve klachten.
Hersenactiviteit en volume kunnen gemeten worden met behulp van een MRI scanner. Er wordt gedacht dat mensen met een depressie- of angststoornis een verstoorde verwerking, reactie en geheugen hebben voor emotionele prikkels uit de omgeving.
Verhoogde cortisolwaarden vormen een biologische kwetsbaarheid voor het ontwikkelen van depressie. Een hogere waarde van het stresshormoon cortisol bij patiënten in de ochtend wijst mogelijk op een biologische kwetsbaarheid voor depressie en angst en een lagere ochtendwaarde op een grotere kans op een chronisch beloop.
Gewichtsverlies bij een depressie is normaal. Bij een depressie is er vaak sprake van vermoeidheid en desinteresse Dan heb je kans dat je totaal geen puf en zin hebt om eten te koken. Je loopt daardoor het risico dat je te weinig te eten en waardoor je snel kunt afvallen .
Als u een ernstige depressies heeft en niet goed reageert op antidepressiva, kan de arts nog andere medicijnen geven, zoals lithium. Meestal wordt lithium voorgeschreven om na herstel van de depressie een nieuwe sombere periode te voorkómen.
Hoe lang duurt een zware depressie
Een depressie kan ook vanzelf weer voorbij gaan, maar vaak is het beter om hulp te zoeken. Gemiddeld duurt een depressie zo'n 8 maanden. Het overgrote deel van de mensen met een depressie voelt zich in minder dan 3 maanden weer beter. Een zware depressie duurt vaak 2 jaar of langer.
Als je de vraag of het goed of slecht is om in bed te blijven op Google opzoekt, dan krijg je direct allerlei enge artikelen die waarschuwen voor de fysieke en mentale gevolgen van lang in bed blijven liggen. Je zou er hoofdpijn van krijgen, stress, depressie, zwakkere spieren en doorligplekken.
Hierdoor hebben mensen vooral de neiging om alleen maar op bed te liggen en komen ze tot weinig. Daarom raden veel psychologen aan dat je meer gaat bewegen – of dat nou een rondje fietsen of twee uur crossfitten is, of drie kwartier aerobics, zoals nieuw onderzoek van Britse en Griekse onderzoekers bevestigt.
Mensen die depressief zijn, zijn langdurige tijd somber en hebben vrijwel nergens zin in. Ze verliezen vaak interesse in de dingen om zich heen en kunnen niet echt meer genieten. Men spreekt van een depressie als de gevoelens van neerslachtigheid minstens twee weken duren. Hierbij hoort ook een gebrek aan motivatie.
Uit onderzoek waarin een grote groep vrouwen van 50 jaar en ouder (81.189) werd gevolgd bleek dat depressies 21% minder vaak voorkwamen bij vrouwen die dagelijks meer dan 20 microgram vitamine D namen.