Het binnenste van de aarde, de kern, bestaat uit metaal, vooral ijzer en nikkel. De
De aardkern heeft een dichtheid van 10 tot 13 g/cm3 en bestaat uit ijzer en nikkel, met sporen van andere elementen. Ze wordt in een vaste binnenkern en een vloeibare buitenkern opgedeeld. De binnenkern heeft een diameter van ruim 2500 km en is, ondanks de temperatuur van ruim 5000 K, door de enorme druk vast.
Onder de aardkorst ligt de aardmantel, ongeveer 2900 kilometer dik en goed voor 83% van het volume van de aardbol. Binnen de mantel worden verschillende lagen onderscheiden, zoals de buitenmantel, tot 400 km diep, een overgangsgebied tussen 400 en 900 kilometer diep en de binnenmantel tussen 900 en 2900 kilometer diep.
Aardkern. De aardkern is het binnenste deel van de Aarde, dat zich uitstrekt van de onderkant van de aardmantel op zo'n 2900 km diepte tot aan het middelpunt van de Aarde op ongeveer 6370 km diepte. De aardkern omvat 16% van het volume van de Aarde en 32% van de massa.
Het zijn opnieuw seismologen die ontdekten dat de aardkern uit twee verschillende lagen bestaat: een vloeibare buitenkern op 3000 kilometer diepte en een vaste binnenkern op ongeveer 5000 kilometer.
De kern van de aarde ligt ongeveer 4.800 tot 6.400 kilometer onder het aardoppervlak.
Het is de op vier na grootste planeet in het zonnestelsel. Zo'n hemellichaam krijg je niet zomaar vernietigd. Over nog eens 4,6 miljard jaar, wanneer de zon het einde van zijn leven nadert en begint op te zwellen tot een rode reuzenster, zal de aarde er nog steeds zijn.
De straal van de aarde is 6.371 km, maar de korst waarop wij leven is gemiddeld slechts 30 km dik. Dus, wat ligt eronder? Op 2.900 km onder het oppervlak bereiken we de kern van de aarde , bestaande uit een vaste binnenbal van ijzer en nikkel, omgeven door een vloeibare buitenste kern van ijzer en nikkel.
Conclusie: zowat 70 procent van alle bacteriën en oerbacteriën op aarde blijkt ondergronds te leven. “Tien jaar geleden hadden we er geen idee van dat de rotslagen onder onze voeten zo veel leven zouden kunnen herbergen”, zegt professor geologie Isabelle Daniel (Université de Lyon 1).
Eenvoudig is het in elk geval niet. Het diepste dat de mens ooit heeft geboord in de aardkorst is zo'n 12,3 kilometer. Dat was op het Russische schiereiland Kola. Daar begonnen Sovjetwetenschappers in 1970 met boren.
In ons eigen zonnestelsel zijn momenteel acht planeten bekend: Mercurius, Venus, de aarde, Mars, Jupiter, Saturnus, Uranus en Neptunus. Pluto behoort niet 'meer' tot de planeten, maar is een dwergplaneet.
In de aardlaag, tussen ongeveer 410 en 660 kilometer diepte, bevindt zich voldoelde water om alle oceanen op de oppervlakte van de aarde drie keer te vullen. Het water bevindt zich tussen het aardoppervlak en de aardkern in een laag rotsachtig gesteente met de naam ringwoodiet.
Zo'n 13.8 miljard geleden is niet alleen ons heelal, maar ook tijd, ontstaan uit de oerknal of het grote begin. In een flits spatte een meer dan duizelingwekkende hoeveelheid energie uiteen en vormde het universum. Slechts een fractie van dit universum werd omgezet tot wat wij materie noemen.
De bekendste ster is onze eigen zon. Planeten zijn kleinere, koude bollen van metalen, gesteenten, ijs en/of gas die geen eigen energiebron hebben, maar die verlicht en verwarmd worden door de energie van de ster waar ze omheen draaien. De bekendste planeet is natuurlijk onze eigen aarde.
In het middelpunt van de aarde, is de druk enorm: 3,5 miljoen atmosfeer ongeveer. Die druk verhoogt het smeltpunt van ijzer tot boven 6000 graden Celsius, de temperatuur die daar heerst.
De massa van het leven in deze diepe biosfeer is honderden keren groter dan alle mensen op aarde , berekenden de onderzoekers, en het grootste deel daarvan bestaat uit microben. Ongeveer 70 procent van de bacteriën ter wereld en hun eencellige neven, de archaea, bewonen de diepe biosfeer, ontdekten de onderzoekers.
Astronomen en (asto-)biologen gaan er dan ook vanuit dat de aarde niet de enige 'levende planeet' in het heelal is. Hoe zeldzaam buitenaards leven precies is, is echter onbekend. Op andere planeten (of manen) in ons eigen zonnestelsel zijn tot op heden nog nooit sporen van buitenaardse organismen aangetroffen.
Ze zijn onder te verdelen in 10 hoofdgroepen: de regenworm, naaktslak, huisjesslak, spinachtigen, pissebed, miljoenenpoot, duizendpoot, kever, mier en de mol. In iedere groep zitten weer meerdere soorten, zoals de tuinslak of de segrijnslak, de tuinwolfspin en de hooiwagen.
De tijd die seismische golven nodig hebben om door en rond de aarde te reizen, spreekt een volledig holle bol rechtstreeks tegen . Het bewijsmateriaal geeft aan dat de aarde voornamelijk is gevuld met vast gesteente (mantel en korst), vloeibare nikkel-ijzerlegering (buitenste kern) en vast nikkel-ijzer (binnenste kern).
Zouden mensen ooit (in gebouwen) in de aardmantel kunnen leven? Nee. Niet eens in de buurt. Om te beginnen hebben we de aardmantel nooit bereikt, zelfs niet met het diepste boorgat dat ooit is gegraven.
Hoewel de wetenschappelijke gemeenschap heeft aangetoond dat dit niet waar is , is dit idee toch een minder populair onderdeel van veel fantasy- en sciencefictionverhalen en van sommige samenzweringstheorieën.
De laatste plaats op aarde verwijst doorgaans naar het meest zuidelijke punt op de planeet, wat de geografische Zuidpool is. Het bevindt zich in Antarctica, in het midden van het Antarctische continent.
Wanneer? Wetenschappers hebben dat nu berekend. Ze schatten in dat onze planeet nog zeker 1,75 miljard jaar leefbaar blijft. Over 3,25 miljard jaar zal het laatste leven op aarde zeker uitsterven, maar daar zijn wij mensen geen getuigen meer van.
Bijna een miljoen jaar geleden was de bevolking van een van onze voorouders zo klein, dat de mensheid op een haar na uitgestorven was. Meer dan 100.000 jaar lang leefden er maar zo'n 1300 individuen op de aarde. Dat blijkt uit een nieuwe studie van onderzoekers uit China, de VS en Italië.