Onderzoek. Wanneer neusbloedingen regelmatig voorkomen of een neusbloeding niet door uzelf of de huisarts gestopt kan worden, kunt u worden doorverwezen naar de eerste hulp van een ziekenhuis of naar de KNO-arts. Wanneer u bij de KNO-arts komt, zal die eerst proberen het bloedende vaatje te vinden.
Heel af en toe zijn spontane bloedneuzen het gevolg van een onderliggende aandoening. Het gaat dan bijvoorbeeld om stollingsstoornissen of aangeboren afwijkingen van de bloedvaten. Verder kunnen zaken als een verkoudheid, bloedarmoede, arteriosclerose en leukemie ervoor zorgen dat iemand opeens een bloedneus krijgt.
Bekende oorzaken van een bloedneus zijn: aanhoudend neuspeuteren, hard snuiten of niezen, een tik tegen de neus krijgen, een wondje in de neus, een ontsteking van het neusslijmvlies of een te droog neusslijmvlies.
Een neusbloeding wordt veroorzaakt door een kapot, beschadigd bloedvaatje in de neus. Vaak komt dit voor bij een verkoudheid, infectie van het neusslijmvlies of door peuteren in de neus. Het kan ook ontstaan nadat de neus hard wordt gestoten of na een val. Veel mensen hebben wel eens last gehad van een neusbloeding.
Houd het hoofd licht voorover. Knijp de neus minstens 5 minuten dicht, vlak onder het neusbeen. Blijft het daarna bloeden, knijp de neus opnieuw minstens 5 minuten lang dicht. Neem contact op als de bloedneus na 2 keer 5 minuten niet is gestopt.
Bij een spontane bloedneus bloedt er een vaatje in het slijmvlies van de neus door beschadiging van buitenaf (mogelijke oorzaken: stoot op neus, neuspeuteren, neusspray, droge lucht, roken, drugsgebruik, warmte etc), maar de oorzaak kan ook liggen bij een te hoge bloeddruk en/of het gebruik van bloedverdunnende ...
Wat is een neusbloeding? Een neusbloeding is meestal een aderlijke bloeding van een klein bloedvaatje in het neusslijmvlies. Het is bijna altijd onschuldig en heeft nooit iets te maken met een hersenbloeding.
U kunt met uw huisarts contact opnemen, indien: het bloeden doorgaat nadat u twee keer tien minuten de neus dichtgeknepen heeft; u bloedverdunnende medicijnen gebruikt en regelmatig een neusbloeding heeft; u regelmatig een neusbloeding heeft, terwijl u niet peutert en altijd zachtjes snuit.
Leukemie is een vorm van kanker waarbij het beenmerg teveel witte bloedcellen maakt. Deze witte bloedcellen rijpen bovendien niet goed uit. Hierdoor kunnen ze het lichaam niet goed meer beschermen tegen ziekteverwekkers, zoals bacteriën en virussen. Het gevolg is dat de weerstand van het lichaam afneemt.
Symptomen neuspoliepen
De belangrijkste klachten zijn neusverstopping, regelmatig optredend verkouden gevoel en een verminderde reuk en smaak. In liggende houding verergeren meestal de klachten van neusverstopping. Soms zijn er klachten van hoofdpijn met een vol gevoel in het hoofd.
Kan een spontane bloedneus gevaarlijk zijn? Nee, in principe is een bloedneus ongevaarlijk. Na behandeling met de geltube of het 10 minuten dichtknijpen van de neus stopt het bloeden in bijna alle gevallen.
Kou zorgt immers voor samentrekking van de bloedvaatjes, waardoor uminder hevig gaat bloeden. Sommige neusbloedingen, en dan vooral achterste bloedingen (zo'n 10% van de gevallen), zijn niet zo makkelijk met drukken te stelpen.
De eerste symptomen (verschijnselen) van acute leukemie zijn vooral vermoeidheid en bloedarmoede. Ook kunt u vaker infecties hebben, blauwe plekken en slijmvliesbloedingen in mond en neus. Daarnaast ontstaan soms klachten als botpijnen, gezwollen tandvlees en klachten als gevolg van vergrote lymfklieren en milt.
Oorzaken van bloedkanker (leukemie)
erfelijke aanleg. blootstelling aan radioactieve straling. blootstelling aan bepaalde chemische stoffen, zoals benzeen. behandeling met bepaalde geneesmiddelen tegen kanker.
De woekering van abnormale witte bloedcellen komt vooral tot uiting in: zwelling van de lever, de milt en de lymfeklieren. bot- of gewrichtspijn, zozeer zelfs dat het kind mank gaat lopen (dit is te wijten aan de woekering van leukemische cellen in het betrokken beenmerg)
Spontane bloedneuzen komen vaak voor en zijn over het algemeen ongevaarlijk. In het neusslijmvlies zitten vele kleine bloedvaatjes die zeer gevoelig zijn. Wanneer hier een scheurtje in komt, bijvoorbeeld door hard niezen of neuspeuteren, ontstaat er een spontane bloedneus.
Houd het hoofd licht voorover. Knijp de neus minstens 5 minuten dicht, vlak onder het neusbeen. Blijft het daarna bloeden, knijp de neus opnieuw minstens 5 minuten lang dicht. Neem contact op als de bloedneus na 2 keer 5 minuten niet is gestopt.
De verdoving is ongeveer na een uur uitgewerkt. Tot die tijd moet u voorzichtig zijn met eten en drinken. U kunt zich gemakkelijk verslikken. U kunt nog enige uren een branderig of prikkelend gevoel in de neus hebben.
Oorzaken. Krabben, neuspeuteren of hard snuiten/niezen. Een luchtstroom droogt het neusslijmvlies uit en veroorzaakt irritatie, waardoor er zich korsten kunnen vormen. Als deze korsten losraken (krabben, neuspeuteren of hard snuiten/niezen) kan het onderliggende slijmvlies beschadigd raken en bloeden.
Behandelen bloeding ín de hersenen
Aan een bloeding in het hersenweefsel (ICH) is vaak weinig te doen. Het is afwachten tot de bloeding stopt. Wel is het direct nodig om te stoppen met gebruik van bloedverdunners, om de bloeding gemakkelijker te laten stoppen. Je krijgt bloeddrukverlagers als je bloeddruk te hoog is.
Een enkele keer schrijft de arts xylometazoline in neusdruppels of -spray voor bij mensen die vaak bloedneuzen hebben. Zij kunnen het gebruiken bij een bloedneus. Doordat dit medicijn de bloedvaatjes vernauwt, stopt het de bloeding.
Leefregels. Het is niet verstandig om de eerste twee weken na een bloedneus de neus te snuiten, ophalen van de neus mag wel. Onderstaande leefregels gelden voor de eerste paar dagen na de behandeling van een bloedneus. Bij inspanning en opwinding stijgt uw bloeddruk en er is een kans op een nieuwe neusbloeding.
U merkt meestal niets van een hoge bloeddruk. Het geeft meestal geen klachten. Alleen bij extreem hoge bloeddruk kunt u duizelig zijn, wazig zien, hoofdpijn hebben of overgeven.
Om de diagnose te stellen kijken we naar het uiterlijk van de cellen en de samenstelling van de rest van het bloed. Ook doen we een speciaal onderzoek naar de herkomst van de cellen. Soms doen we ook een CT-scan (bij CLL) of een beenmergpunctie (altijd bij CML).
Leukemie kan in principe op alle leeftijden voorkomen, maar gemiddeld genomen komen de chronische vormen meer op oudere leeftijd voor (vanaf 50 jaar).