Smaak. De zee-egel is een luxeproduct in de gastronomie. Het zijn de gonaden, de eierstokken, van het dier die we eten. Deze hebben een licht geel tot oranje bruine kleur en zijn nootachtig en licht leverachtig van smaak.
Het eetbare gedeelte is de kuit, die je heel voorzichtig moet verwijderen. Zee-egelkuit wordt meestal rauw gegeten, maar kan ook gekookt worden. Het heeft een intense, romige (umami) zilte smaak die nog het meest aan zeewier doet denken. Een zee-egel is niet makkelijk om te openen.
Zowel de mannelijke hom (helgeel) als de vrouwelijke kuit (oranje) is eetbaar. De dieren hebben gescheiden seksen. Langs de Middellandse Zee, de bakermat van de zee-egelkeuken, vergelijkt men de vorm van deze zeevrucht vaak met een kastanje. De smaak doet eerder aan kreeft denken.
Snij met een mes of knip met een schaar onderaan in de opening van de zee-egels. Eerst moeten de ingewanden worden verwijderd, daarna kan de romige orangje kuit, die aan de bovenkant van de schelp vastzit, eruit worden gelepeld. Houd 3 mooie zee-egels per persoon bij en spoel ze goed schoon.
Zee-egels zijn meestal min of meer bolvormig, hartvormig of schijfvormig en hebben een onderstandige mond. Ze hebben een hard pantser dat meestal bedekt is met stekels. Het pantser bestaat uit kleine plaatjes waarop zich knobbels bevinden waarop de stekels beweegbaar zijn vastgehecht door middel van een kogelgewricht.
Geraakt door een zee-egel
Als je onverhoopt toch door een zee-egel getroffen bent, dan breken de holle stekels meestal af in de huid. Het doet behoorlijk pijn, vooral door het gif dat zich op de stekels kan bevinden.
Zee-egels zijn geen agressieve dieren, maar het kan gebeuren dat je er per ongeluk op gaat staan. Als je op een zee-egel gaat staan, breken de stekels af in je huid. De stekels geven gif af waardoor het erg pijnlijk is. Verwijder zo snel mogelijk de stekels en ontsmet de wondjes met azijn.
De zee-egel is een luxeproduct in de gastronomie. Het zijn de gonaden, de eierstokken, van het dier die we eten. Deze hebben een licht geel tot oranje bruine kleur en zijn nootachtig en licht leverachtig van smaak.
Bij stekels in je voet hoef je niet naar de dokter, tenzij je de stekels er zelf niet uitkrijgt, je vermoedt dat je een infectie hebt opgelopen of dat je het gevoel hebt dat het er geen herstel te zien is of de pijn juist erger wordt. Bij stekels in je hand is het wel verstandig naar een dokter te gaan.
Meer dan 150 miljoen jaar oud
Deze fossiele exemplaren komen uit het Jura tijdperk en zijn tussen de 150 en 200 miljoen jaar oud. De zee egels zijn gevonden in Madagaskar. Kenmerkend voor deze soort is het vijf vingerige bloemblad. Dit zijn eigenlijk poriën waarmee het diertje kan bewegen.
Ga voorzichtig te werk en zorg ervoor dat de stekels die nog in de huid zitten niet afbreken. # Vervolgens is het zaak om de stekels te verwijderen. Hier kun je het beste een pincet voor gebruiken. # Misschien lukt het je niet om alle stekels te verwijderen.
Bij de zeekomkommer staat vooral klein spul op het menu. Het liefst eet hij algen of heel klein zeeleven, maar ook voor afval trekt hij zijn neus niet op. Met zijn tentakels, een soort doorontwikkelde buisvoetjes, werkt hij zijn voedsel naar binnen.
De egel heeft voor de mens een hoge aaibaarheidsfactor. Toch houdt het dier niet van aanrakingen. Dan trekt het zijn snuit in en verandert in een 'hondsegel'.
Egels zijn prachtige dieren en misschien denkt u dat u wel zelf voor een lichtgewond dier of een baby-egel kunt zorgen. Helaas gaat het dan toch vaak mis aangezien de dieren besmet kunnen zijn met worminfecties, andere parasieten of niet-zichtbare aandoeningen.
Kortweg: egels kunnen wel degelijk een kip doden, maar het is niet hun gebruikelijke prooi. In mijn voorbeeld waren ze gewoon een erg makkelijke prooi die voorhanden was terwijl hij opgesloten was en geen ander voedsel kon vinden.
Normaliter hebben zee-egels een doorsnede van 3 cm t/m 10 cm. De stekels zijn gemiddeld 1 cm t./m 3 cm lang. Het geslacht Diadema heeft met stekels van 10 cm t/m 30 cm de langste stekels. De stekels van een aantal soorten zee-egels bevatten een toxine wat voor mensen bijzonder gevaarlijk kan zijn.
Egels kunnen goed zwemmen, maar verdrinken vaak in vijvers of zwembaden met rechte randen. Zorg daarom voor zacht glooiende oevers of leg er een ruw loopplankje in (niet dwars op maar parallel met de oever, zoals een trap tegen een muur, zodat ze de uitweg vinden).
Dan zijn waterschoentjes helemaal een uitkomst. Niet meer schuifelen naar het water en au au roepen maar gewoon zo het water inlopen. De waterschoentjes hebben ook een beschermende functie zoals bv tegen zee egeltjes. De naalden van zee-egeltjes zijn pijnlijk maar er ook zeer lastig uit te krijgen.
Zodra ze gevaar bespeuren richten ze alle stekels dezelfde kant op. Ook gebruiken ze de stekels om zich voort te bewegen. Daarnaast beschikken ze over een soort zuigvoetjes waarmee ze kunnen 'lopen'. Zee-egels hebben geen voorkeurskant, zoals gewervelden.
Let op: egels kunnen bijten. Plaats de egel in een hoge kartonnen doos, kist of kattenmandje.
De egel is een heel leuk en bijzonder diertje waar geen kwaad in zit. De egel herken je aan zijn bruine wildkleur en zijn stekels. Met zijn stekels beschermt de egel zichzelf tegen vijanden. Als er gevaar dreigt rolt hij zich namelijk op.
“Na autopsie is gebleken dat deze egels een zeer besmettelijke infectie met Corynebacterium ulcerans, een aan corynebacterium verwante kiem, hebben afgelopen.” Het zijn de toxinen van deze bacterie die de huid kunnen beschadigen en kroep of difterie kunnen veroorzaken.
Als je een zeekomkommer ziet liggen, bedenk je niet meteen dat hij eetbaar is. In Azië worden meerdere soorten zeekomkommers graag gegeten. Toch is zo'n zeekomkommer niet helemaal weerloos als er op hem gejaagd wordt. Want in de einddarm heeft de zeekomkommer nog een speciaal orgaan zitten: de buis van Cuvier.
Smaakt naar pinda's, redelijk poederig in de mond en in gehakte vorm kan je er zelfs hamburgers van maken. Een opwarmertje.
In Azië zijn er wel een aantal soorten die door de lokale bevolking als lekkernij gegeten worden. Dus niet alle zeekomkommers zijn giftig. Eén van de drie soorten zeekomkommers in het koraalrif van de Ocean is eetbaar.