Wat is de Loop Cocoon? De Loop Cocoon is een levende doodskist gemaakt van mycelium. De Cocoon zorgt ervoor dat de waardevolle stoffen van ons lichaam op de meest natuurlijke manier aan de aarde worden teruggegeven. Hierdoor wordt vervuilde grond gezuiverd en kan nieuwe natuur opbloeien.
Grofweg kan je aanhouden dat massief vuren- of populierenhout 10 tot 15 jaar goed blijft. Eikenhout en tropisch hout 25 tot 50 jaar. Wanneer je kiest voor een fineer houten kist, dat is spaanplaat met een heel dun laagje hout eroverheen, moet je rekening houden met een houdbaarheid van een maand.
Een kist kost 1495 euro.
In de praktijk blijkt dat kartonnen kisten vaak duurder zijn, een basiskist met reguliere bekleding kost tussen de 375 en 500 euro, en met afleverkosten van minimaal 60 euro kost een golfkartonnen grafkist dus makkelijk 250 euro meer dan de meest gebruikte eco-uitvaartkist van bijvoorbeeld DELA en Yarden.
Wie in schimmels begraven wil worden, moet daar wel wat geld voor opzij zetten: de kist kost 1.495 euro.
De wetgever gaat er van uit dat na een begraving van 10 jaar een lichaam helemaal geskeletteerd is. Dat houdt in dat alleen de belangrijkste grote botten over zijn. Bij sommige mensen zal dit al na 5 of 7 jaar het geval zijn, afhankelijk van de omstandigheden.
Eén van de stoffen die het makkelijkst vergaan, zeker wanneer het over 100% katoen gaat. In een (georganiseerd) composteringsproces zou het materiaal ongeveer na 1 week tot 5 maanden verdwenen moeten zijn.
In principe mag je alle makkelijk verteerbare voorwerpen meegeven in de kist. Ook tekeningen van kinderen, brieven, bloemen en foto's (zonder fotolijstje uiteraard!) mogen mee. Daarnaast vinden veel kinderen het fijn om een lievelingsknuffel mee te geven aan een overleden persoon.
Een kartonnen grafkist is een van de goedkoopste soorten. De kosten hiervoor liggen ongeveer tussen de 150 en 350 euro. Er is een maar: karton is alleen geschikt voor begrafenissen en niet voor crematies. Bij een begrafenis is een kartonnen kist dus vooral een duurzame en relatief goedkope keuze.
Een lijkkist kan niet gehuurd worden. De huurkist van andere Europese landen is niet van toepassing in ons land. Zo kan een lijkkist slecht één maal gebruikt worden om één overledene te begraven en niet meerdere malen.
Begraven in een kist die bestaat uit mycelium; het wortelnetwerk van paddenstoelen. Schimmel wordt in een mal gedaan, krijgt voeding en groeit dan uit in de vorm van een doodskist. Het eindresultaat - een soort piepschuimachtig materiaal - is licht en sterk. Eénmaal in de bodem wordt het mycelium weer actief.
De prijs van een rieten mand doodskist ligt tussen de 1000 en 1200 euro. Alle rieten doodskisten zijn met de hand gemaakt van pitriet, abaca en bamboe. De bekleding is gemaakt van ongebleekt katoen (milieuvriendelijk).
Het gemakkelijkst is om een stam te kopen die al voorzien is van broed of mycelium, de schimmel waarop de paddenstoelen groeien. Daarvan kun je binnen de 2 weken oogsten, en dat, in vlagen, 5 jaar lang.
Na de verzorging kan men bij een intacte huid van zowel de overledene, als nabestaande of verzorger, iemand zonder problemen aanraken. Voor het sluiten van de ogen, is het vaak al voldoende ogen direct na het overlijden met de vingers dicht te strijken.
Cremeren is het proces waarbij een overleden lichaam wordt verbrand. Het verbranden van het lichaam doet voor diegene geen pijn, je voelt er dan niks meer van want alleen je lijf is er nog.
Het is zeker geen kwestie van weken of maanden. Voor een lijk in een kist helemaal verteerd is (verdwenen is), moet u aan tientallen jaren denken. Soms kun je na honderden jaren nog skeletten of delen van skeletten op een oude begraafplaats vinden. Soms is na 20 of 30 jaar alles helemaal weg.
Een sarcofaag (Oudgrieks: σαρκοφάγος – vleesetend) is een doorgaans stenen kist waarin menselijke stoffelijke resten worden bewaard. Het gaat hierbij specifiek om overblijfselen als gevolg van begraven en niet van cremeren. In het laatste geval is de houder van de resten een urn.
De wet zegt dat de kist niet gemaakt mag zijn van kunststoffen of metalen. Een uitzondering wordt gemaakt wordt voor de kleine delen zoals handvatten, schroeven en ornamenten. Het beslag kan bij een crematie makkelijk van de kist verwijderd worden en bij begraven staat het de ontbinding van het lichaam niet in de weg.
Weefsel van organen wordt vernietigd, lichaamscellen worden in hoog tempo afgebroken, de huid verkleurt en raakt los. Vet neemt de langste tijd om te verteren, dus billen en dijen zitten er als laatste aan. Na zo'n tien jaar is alleen het skelet nog over.
Verbrandt het hele lichaam tijdens een crematie, dus ook de botten? Nee, de botten vallen uit elkaar, doordat elementen hiervan verdampen. Na de crematie worden de asresten vermalen tot as.
De hoeveelheid as die resteert na een crematie bedraagt gewoonlijk tussen de 2,5 en 3,5 kg.
De weke delen van een lichaam zoals ogen en ingewanden zijn na enkele weken of maanden weg. Het spierweefsel (zeg maar het vlees) gaat veel en veel langzamer. Dat komt omdat er in de grond vrij weinig zuurstof doordringt, waardoor er een langzame stofwisseling en langzaam ontbindingsproces is.
Na verloop van tijd zakken de zijkanten van de kisten in elkaar, maar de (kisten met de) lichamen zakken niet dieper de grond in. Die blijven allemaal liggen op de diepte waarop ze begraven zijn. In een 3-persoons graf worden de kisten vaak geplaatst op dieptes van ongeveer 120 cm, 210 cm en 300 cm.
Hier zijn geen wettelijke regels voor. Een kist mag in alle houdingen in een graf: horizontaal, verticaal, op een zijde, ondersteboven en ook, zoals in uw geval, achterstevoren. Op begraafplaatsen waar gewoonlijk 'achterstevoren' wordt begraven, staat dit ook niet in de reglementen.