Een antagonist is een stof die zich bindt aan een receptor zonder een biologische respons op te roepen, en daarmee de werking van een agonist dempt of bij verzadiging van de receptor zelfs verhindert. Zoals een agonist een respons veroorzaakt, blokkeert een antagonist die respons.
Fysiologisch antagonisme beschrijft het gedrag van een stof dat effecten produceert die de effecten van een andere stof tegenwerken (een resultaat dat vergelijkbaar is met dat van een antagonist die de werking van een agonist op dezelfde receptor blokkeert) met behulp van een mechanisme dat geen binding aan dezelfde receptor inhoudt.
Een antagonist is een tegenpool, een tegenhanger of een tegenwerker. De woorden antagonisme en antagonistisch hebben betrekking op een antagonist. Antagonist kan verwijzen naar: Antagonistisch paar, spieren die samen buiging en strekking verzorgen en elkaar compenseren.
Fysiologische veranderingen verwijzen naar de natuurlijke veranderingen in het lichaam die optreden als onderdeel van het verouderingsproces. Deze kunnen een aanzienlijke invloed hebben op de gezondheid en het welzijn van ouderen.
De biceps (musculus biceps brachii) en de triceps (musculus triceps brachii) als tegenstanders in de bovenarm, die buigen en strekken, zijn daar een goed voorbeeld van. Spieren die het tegenovergestelde doen worden ook wel antagonisten genoemd. Deze spieren antagoneren elkaar.
Een antagonist is een tegenstander of tegenspeler. De aanduiding komt al sinds de Klassieke Oudheid vooral voor in de toneelwereld. In het klassieke toneel werd de hoofdpersoon of eerste speler de protagonist genoemd; traditioneel is dat de held. De antagonist is zijn tegenspeler en soms zijn directe rivaal.
Antagonistische spier is een spier die zich verzet tegen de actie van een andere . Bijvoorbeeld, wanneer de triceps zich verzet tegen de contractie van de flexie biceps door te ontspannen, zou de triceps worden beschouwd als de antagonistische spier van de biceps, terwijl de biceps de agonistische spier is. Vergelijk: agonistische spier.
Fysiologisch is het bijvoeglijk naamwoord voor wat door de natuur wordt bepaald, de natuurlijke verrichtingen van levende wezens of hun organen betreffend. Fysiologie is de wetenschap die de levensverrichtingen van organismen bestudeert.
Fysiologische veranderingen treden op met het ouder worden in alle orgaansystemen. Het hartminuutvolume neemt af, de bloeddruk stijgt en er ontstaat arteriosclerose . De longen vertonen een verstoorde gasuitwisseling, een afname van de vitale capaciteit en langzamere expiratoire stroomsnelheden.
Biologische effecten zijn veranderingen in het lichaam die niet tot gezondheidsschade leiden. Een voorbeeld: Als je aan het sporten bent of in de warme zon zit, warmt je lichaam op. Je lichaam reageert daarop door de bloedvaten in de huid te verwijden en te gaan zweten. Zo kan je lichaam de warmte afvoeren.
Een antagonist is alles wat de protagonist ervan weerhoudt om zijn doelen en dromen te behalen. Ondanks dat dit vaak negatief beladen klinkt, hoeft een antagonist niet altijd slecht te zijn. In sommige gevallen is het zelfs niet eens een menselijk personage in de film.
een persoon die tegen een ander is, tegen een ander strijdt of met een ander concurreert ; tegenstander; tegenstander. Synoniemen: vijand, vijand, deelnemer. Antoniemen: vriend, bondgenoot. de tegenstander van de held of protagonist van een drama of ander literair werk: Iago is de antagonist van Othello.
zelfstandig naamwoord. antagonist [zelfstandig naamwoord] een tegenstander of vijand .
Daarnaast treedt functioneel of fysiologisch antagonisme op wanneer een medicijn zich aan een andere receptor bindt en een fysiologische respons produceert die het effect van de agonist-gebonden receptor tegenwerkt. Histamine stimuleert bijvoorbeeld de zuursecretie , terwijl omeprazol de zuursecretie voorkomt door de protonpomp te remmen.
Soorten antagonistische medicijnen
Naloxon is een competitieve antagonist voor de opioïde receptor , en het voorkomt dat een natuurlijke ligand zoals morfine of heroïne zich aan de receptor bindt. Een ander goed voorbeeld van een competitieve antagonist is naltrexon, dat ook wordt gebruikt om opioïdeverslaving te behandelen.
Antagonistische individuen zijn vaak egocentrisch, verwend, twistziek en gewoon moeilijk om mee om te gaan . Deze individuen kunnen onbeleefd en opdringerig zijn, hebben weinig aandacht voor hoe hun gedrag anderen beïnvloedt en bekijken de wereld op een competitieve in plaats van een gemeenschappelijke manier.
Psychologische stressoren zijn situaties, opmerkingen, personen of gebeurtenissen die je als negatief of bedreigend ervaart, zoals een scheiding of deadlines. Terwijl fysiologische stressoren meer belastend zijn voor je lichaam.Denk aan pijn, ziekte en verwondingen.
Fysiologische achteruitgang vindt plaats in alle lichaamssystemen, wat leidt tot een verminderd vermogen om homeostase te handhaven wanneer het lichaam wordt geconfronteerd met een stressor . Dit maakt het daarom vaak lastig om pathologie te onderscheiden van 'normale' delen van veroudering.
Fysiologische risicofactoren zijn risicofactoren die te maken hebben met het lichaam of de biologie van een individu. Ze kunnen worden beïnvloed door een combinatie van genetische factoren, manier van leven en andere uiteenlopende factoren. Enkele voorbeelden zijn: te zwaar zijn of overgewicht hebben.
Alles wat fysiologisch is, heeft te maken met het lichaam en zijn systemen . Je merkt misschien dat je fysiologische reactie op een enge film bestaat uit een sneller kloppend hart en zweterige handen. Je weet dat het basiswoord van fysiologisch phys is, wat verwijst naar het lichaam (denk aan die phys. red.
Onder fysiologie verstaan we de wetenschap van de verrichtingen van het menselijk lichaam en de functies van de verschillende onderdelen.
Fysiologisch: Iets dat normaal is, dat noch door iets pathologisch noch significant is in termen van het veroorzaken van ziekte . Bijvoorbeeld, fysiologische geelzucht is geelzucht die binnen normale grenzen valt.
Iets wat het tegenovergestelde van elkaar doet heet een antagonist. Een voorbeeld hiervan zijn spieren in je bovenarm. Als je je arm buigt worden de biceps kort en dik maar de triceps worden juist langen en dun.
Biceps en triceps
Om het samen te vatten, als we onze arm buigen (of krullen), functioneert de biceps als de agonist spier tijdens de contractie, terwijl de triceps de antagonist spier is, als deze ontspant. Als we onze arm ontkrullen of ontspannen, worden deze rollen omgedraaid, waarbij de biceps de antagonist wordt, en de triceps de agonist spier.
Een antagonist is een stof die zich bindt aan een receptor zonder een biologische respons op te roepen, en daarmee de werking van een agonist dempt of bij verzadiging van de receptor zelfs verhindert. Zoals een agonist een respons veroorzaakt, blokkeert een antagonist die respons.